Overtocht Bora Bora naar Vavau, Tonga

Weg uit het paradijs, 

 Vandaag is het zondag 2 oktober. We zijn nu ruim 24 uur onderweg vanaf Bora Bora,en totaal hebben we 119 mijl afgelegd. Dat is niet echt veel, maar de wind hield zich afgelopen dag ook niet echt aan de voorspellingen… We zijn begonnen te zeilen met ons kotterzeil( klein voorzeil wat aan onze extra stag vastzit) en een uitgeboomd voorzeil. We hadden niet veel snelheid en door de swell die uit een iets andere hoek binnenkwam, schommelde de boot nogal. Met zeeziekte als gevolg, meer bij mij dan bij Ad. Maar een echte topdag is het nog niet geweest. Dat heb je he, als je het paradijs verlaat. De hele dag zijn we zo’n beetje bezig geweest om onze track op orde te krijgen, en contact te hebben met medezeilers. Toen we de passage doorgingen bij Bora Bora, voer de Mabel Rose tegelijk met ons uit. We hadden al snel contact via de marifoon, en zij gaan ook naar Tonga: onze buddyboot! Iets verderop vaart de Tokarou, een schip met een Noorse schipper, die we al van Raiatea kenden. We proberen nu mailcontact als groepje te maken, maar dat gaat niet zo makkelijk als met supersnel internet via de wal. Maar goed, we hebben de tijd! Ons internet met de wal lichtte gisteravond even op: het stroomde berichtjes binnen toen we langs een klein eiland, Maupiti, voeren. Dit eiland stond op ons lijstje om naar toe te gaan, maar met de omstandigheden van veel swell en onbestemd weer kun je beter niet door de lastige passage naar binnen gaan. Je weet nooit wanneer het weer weer goed is om weer uit te zeilen. En zo voeren we langzaam langs Maupiti, met maar weer overduidelijk dat je als zeiler echt van het weer afhankelijk bent… We gaan de avond hier in, we hebben net het 2e rif in het grootzeil gezet, het uitgeboomde voorzeil wat ingerold, de wind is wat aangetrokken, en toen we net samen, moe van de klus, op de bank zaten, dachten we allebei hetzelfde: hopelijk houden we deze zeilvoering tot de volgende ochtend zo. Wat betreft ons eten is het makkelijk vandaag, ik eet nog niet echt, en Ad kan aan de pannenkoeken en tomatensoep. Gelukkig had ik dat gisteren allemaal klaargemaakt. Fijne dag voor jullie en liefs van ons

Ons nieuwe bemanningslid! Vandaag is het maandag 3 oktober, en de dag verliep een beetje in het teken van de wind. Niet zo raar als je op een zeilboot op de Pacific vaart. Vannacht en vandaag hebben we goede vooruitgang geboekt, we hebben 136 mijl gevaren en gaan dus lekker snel. Nog steeds met het tweede rif in het grootzeil, en het voorzeil iets ingerold. Het leven aan boord begint een beetje te wennen, de zeeziekte is afgenomen. Tijd weer om een boekje te lezen. En ondertussen heeft onze iridium (internet op zee) ook niet stilgestaan. Sms -jes en mailtjes gaan over en weer tussen de 3 boten. Het wordt beheerst door de track die we moeten gaan varen de komende tijd. Er komt in het weekend hele harde wind in het gebied zuidelijk van Tonga. We hadden dit al een tijdje terug zien aankomen, waarop we Bob, een meteoroloog uit Nieuw Zeeland om advies hadden gevraagd wat dit aankomende slechte gebied voor ons kon betekenen. Vavau, waar we heen gaan in Tonga, is goed te bereiken, via een noordelijke route. Hoewel we nu nog wat zuid varen, gaan we later gijpen om zo de noordelijke route te nemen. De Mabel Rose had van MetBob vandaag hetzelfde gehoord. En zo wordt voor ons het weer door Arie, onze walkapitein in Nederland, Metbob, uit NZ, en onze 2 dagelijkse upload van weerberichten, goed in de gaten gehouden. Hopelijk kunnen jullie de track nu goed volgen van ons. Is dat niet zo, stuur ons dan even een mailtje via sywindsong@myiridium.net, maar een ander berichtje is ook altijd welkom. Alleen geen foto’s of bijlagen erbij doen! Dit keer is het blog geschreven voor het eten, maar vandaag doen we nog rustig aan wat betreft koken, het wordt tomatensoep! Fijne dag in Nederland en tot morgen, liefs Stug doorgaan Vandaag is het dinsdag 4 oktober. En we zeilen stug door. Onze snelheid is tussen de 6 en 7 knopen, de wind 20 knopen, totaal hebben we 388 mijl afgelegd, de laatste 24 uur 150 mijl. Vanmiddag zijn we overstag gegaan, om meer naar het noorden te zeilen. Het gijpen is wel een dingetje: het voorzeil moet eerst ingerold worden, dan de boom weg. En we zijn zo blij met onze carbon boom. De zwaarte is dus niet het lastige, maar de lengte en het schommelen van de boot wel. Ik zie Ad dan op het voordek bezig, en hoop dan maar dat de boot geen rare schuiver maakt. Ad zit overigens goed aangelijnd aan de boot en kan ook niet ini het water vallen, maar toch. Het voordeel van over deze kant varen is dat we wat minder last van de golven hebben. Ondertussen hebben ook alle potjes en schaaltjes weer een plekje gekregen zodat we er geen hinderlijk gerammel meer van hebben. Ondertussen zien wij nu ook onze buddyboten op hun track. Samen met Mabel Rose varen we de noordelijke route naar Tonga, hiermee het slechte weer rond Tonga in het weekend vermijdend. De Tekerau heeft nog steeds de rechte lijn naar Tonga, en hoopt daar zaterdag, voor het slechte weer losbarst binnen te zijn. Onze keus zou dat niet geweest zijn. Vandaag hebben we een heerlijke spaghetti bolognese gegeten. De bolognesesaus had ik al op 4 augustus in Papeete klaargemaakt, zo zag ik op het potje staan. We vacuumeren de potjes in de snelkookpan, en dat gaat dus supergoed. Alleen de pasta hoeven te koken. En, vandaag weer eens een brood gebakken. Onze weegschaal gaf helaas door alle geschommel geen goede waarden meer aan, dus hopelijk is het een lekker broodje geworden. Op het rondje boot voor de nacht, zag Ad dat er een harpje van het voorzeil bijna los was. Met de zonsondergang aan bakboord, hebben we deze klus weer geklaard, zeil ingerold, val iets laten vieren zodat er geen spanning meer op staat, harpje vastgemaakt, en alles weer goed voor de nacht gezet, iets meer ingerold. Ondertussen hebben we vandaag al verschillende buien langs zien trekken. We hopen dat ze dat vannacht ook doen, want vaak zit er in een bui ook meteen veel meer wind. Nou, wij gaan straks lekker aan ons verse broodje beginnen, groetjes van ons en tot morgen. Eerste 500 mijl Vandaag is het woensdag, 5 oktober, en het is weer een goede zeildag geweest. De golven die van achteren kwamen waren indrukwekkend, en de snelheid van de boot nam toe als we van een golf afsuften. We hebben de 11 knopen langs zien komen. Toch maar het 3 e rif erin gezet, wat we sowieso wilden doen voor de nacht. We hebben vandaag een mijlpaal bereikt op deze reis, namelijk de eerste 500 mijl hebben we afgetikt. Nog 700 te gaan, dat dan wel weer. Morgen komen er nog 2 bijzondere momenten bij, maar dat lees je morgen. Afgelopen nacht had het best stevig geregend en ook overdag valt er wel wat. Ons gereefde zeil bindt Ad altijd mooi op, anders zou er een groot stuk zeildoek onder de giek komen te hangen. Maar in de plooien van het opgeslagen doek verzamelt zich heel wat regenwater. Ad heeft het zeil over de giek gekanteld zodat het water er allemaal weer uit kon , en gelukkig eerst de luiken gesloten. Het blijft leuk, dat spelen met water. Het slapen was de afgelopen nacht wat moeizaam, door het geschommel. Hoe je ook ligt, stilliggen is niet mogelijk. En zo blijft altijd een deel van je spieren gespannen, en blijf je moe. De beste plek om te slapen is bij ons in de kajuit. De voorpunt, waar we normaal slapen, is onder zeil niet fijn, en de achterhut lukt bij rustiger weer ook goed. In de kajuit zijn 2 banken om op te slapen, en je kunt er een slingerzeiltje voorhangen, zodat je er niet uit kan rollen. Wij hebben naast een bank ons reddingsvlot liggen, en zo hebben we ons bed wat breder gemaakt, hoeven we geen zeiltje op te hangen want eruit vallen kan je niet meer. En dat is dan de beste plek, in het midden van het schip. We hebben het ons weer makkelijk gemaakt met eten. Een potje, gevuld met een runderstoofpotje, is weer goed vacuüm gebleven, aangevuld met aardappelpuree, en verse sla met tomaat en wortel. Super lekker! Tot morgen! Overal water! Vandaag is het donderdag, 6 oktober. Dit blog bevat nog een stuk verhaal over de avond daarvoor. Om een uur of 8, we waren de Engelse vertaling aan het schrijven, gezellig naast elkaar op onze loungebank zittend. En opeens kwam er een gigantische hoeveelheid water naar binnen door het luikje boven de kaartentafel. Een overweldigende massa water. Het luik snel gesloten, we hoorden zeewater nog gorgelend weglopen uit de kuip. Snel de mobieltjes, IPad en Iridium in veiligheid gebracht, onze zeekaart van de zuidelijke Pacific dreef nu echt in een laagje zout. Door een open kuipluik was ook de achterhut nat, waar we slapen. En de natte ruimte achter was nu echt een erg zilte natte ruimte geworden. Daar kon de pomp alles wegpompen, de bilge in de kajuit, die bij ons heel ondiep is, hebben we met een handpomp en het hoosblik leeggehaald. We zijn nog tot een uur of 11 bezig geweest met ontzouten, ophangen van lakens, drogen van matrassen. Kortom, een bezig avondje dus. Straks, als we op Tonga zijn, nog maar eens alles goed schoonmaken. En die golf, die hadden we dus niet zien aankomen, hij kwam van opzij…. Wat wel het geval was dat we de golven al wel hoog vonden, de wind wat aanwakkerde, waardoor we al aan het einde van de middag het 3 e rif er maar in gezet hadden. Nu hadden we vandaag ook nog 2 feestelijke gebeurtenissen, waarvoor ik eigenlijk een cake had willen maken. Maar geen puf voor had door al het schoonmaken. We hebben de 20.000 zeemijlen afgetikt met onze Windsong, en ook waren we vandaag precies halverwege onze route naar Tonga. Onze snelheid blijft steady aan goed, en de teller staat nu op 654 mijl. We houden het weer, en speciaal het slechte weer bij Tonga goed in de gaten, maar dat trekt zuidelijk weg en mindert dan in kracht. Daar zijn we gelukkig mee. We proberen nu steeds in de middag warm te eten, en vandaag was het noedels, gebakken ei, gebakken banaan en komkommer. Het smaakte ons weer goed! Tot morgen, liefs van ons. Vrijdag met een volle maan Vandaag is het vrijdag 7 oktober, en dit blogje kan ik bijna met het maanlicht schrijven. De maan schijnt namelijk van achteren zo de boot in. En wat ook heel bijzonder is, het water achter de boot glinstert in het maanlicht. Vandaag zijn we weer flink opgeschoten, de afgelopen 24 uur hebben we 150 mijl afgelegd. Vannacht was een erg onstuimig nachtje, en dat is niet zo fijn om bij te slapen. Dus, een duffe dag was het een beetje. De koers die we varen is nu recht op Vavau af, in het noorden van de Tonga archipel. Eigenlijk zijn we best wel benieuwd hoe vaak dit blog gelezen wordt. Misschien zou je eens een mailtje kunnen sturen? Ons adres is sywindsong@myiridium.net Wat ook natuurlijk kan, is een vraag stellen. Dan kunnen we dat, als het ook voor anderen interessant is, in ons komende blog beantwoorden. Vandaag was het weer tijd om een broodje te maken, en ondanks dat onze weegschaal niet betrouwbaar is op een zo schommelende boot, is het een super mooi brood geworden. En dat brood kneden, 15 minuten lang, was weer een warm klusje. Morgen weer een nieuw blog, fijne dag in Nederland, en barst los met vragen, liefs van ons. Squalls… Vandaag is het zaterdag, 8 oktober, en de dag begon vanmorgen om 8 uur met een squall: opeens begon het harder te waaien, een grote donkere wolk kwam eraan, met niet veel goeds in zich. Snel alle ramen gesloten, en het voorluik afgesloten met onze plexiglas delen. Dat is prettiger dan het luikdicht te moeten doen, omdat je dan niet meer goed naar buiten kan kijken. De regen barstte los, nog hardere wind, de stuurautomaat zag het ook even niet meer zitten, waar we in de kajuit voor werden gewaarschuwd door een hoop gepiep. Ad ging vlug naar buiten, nam het stuurwiel over. De motor bijgezet, en de boot weer keurig op koers gelegd. Deze koers was wel 90 graden naar het noorden toe, maar dat komt doordat in een bui de windrichting ook verandert. De wind is maximaal 36 knopen geweest. Ons zeil zouden we voor er een volgende squall aankwam aanpassen aan het 3e rif erin, en het voorzeil een beetje ingerold. Ook hebben we de reactiesnelheid van de stuurautomaat sneller gezet. Na deze hectische start van de dag hebben we rustig ontbeten, en de zeilvoering aangepast. Helaas schoten we toen niet echt meer op, waarop we besloten toch maar weer een rif eruit te halen. In de middag zijn we ook gaan gijpen, het grootzeil naar de ander kant gezet. Kortom, we hebben hard gewerkt! En als je dan aan het einde van de middag denkt, nu even lekker wat rustig lezen. Nee hoor, er kwamen weer squalls aan, nu achter elkaar met een korte tijd ertussen. En met nog meer wind erin, tot 40 knopen. Door de andere zeilvoering , en het werk van Arie 2.0, onze stuurautomaat, ging alles beter dan vanmorgen vroeg. Het blijft een heel imposant gezicht, je ziet het aankomen, een gordijn van regen, vlakker water, en dan die harde wind en gekletter van regen over je heen. Er komt nu weer een squall aan, inmiddels is het donker, maar de wind neemt weer snel toe, er komt een wat frissere wind in de kajuit. Ik ga het blogje snel afsluiten. We hebben een paar vragen gekregen als reactie op ons blogje van gisteren, en komen daar morgen uitgebreider op terug. Eentje, van Eva, hier alvast: hebben jullie ook vliegende vissen aan boord? Ja, alleen zijn het hier meestal hele kleintjes. Dus Eva, als deze in je bordje nasi valt, eet je hem nietsvermoedend op! En nog iets bijzonders vandaag: Ad heeft een walvis gespot, gelukkig een flink eind achter de boot. Liefs, en stuur je vragen, reacties gerust. Rainy Sunday, Vandaag is het zondag 9 oktober, en de squalls van zaterdag zijn in de avond gewoon doorgegaan en ook in de nacht. In de nacht was de wind gelukkig wat minder heftig, zo een 25 knopen. Ondertussen stonden de zeilen al goed wat betreft het rif en inrollen, dus het was gewoon afwachten. En daarna de koers weer oppakken. In de ochtend stond de teller op 1000 mijl, nog 300 mijl te gaan. De golven waren vandaag weer hoog, voorspeld was ook 3.3 meter, en dat klopte ook wel. De boot ging er keurig overheen. Alleen om nou eens lekker rustig te slapen of te zitten, dat is wel wat minder. Het slingerzeiltje binnen was echt nodig om niet uit je kooi te vallen, en de achterhut was eigenlijk geen goede slaapplek, omdat het heel lawaaiig was door de golven en je van de ene naar de andere kant geslingerd werd. De wolken bouwden zich in de ochtend weer op, ook veel cirrusbewolking erbij, van die strepen in de lucht, tot het in de middag wel weer ernstig grijs werd om ons heen. En over ons heen gaand, liet de bui het water goed los. De wind draaide behoorlijk om de bui heen, met als effect dat we eigenlijk naar het zuiden voeren i.p.v. naar het westen. Maar we gaan nu weer mooi naar west noord west, alleen staat nu de motor aan, de windkracht is afgenomen tot 8 knopen. En nu is water is heel vlak. We gaan het zien. Wat betreft ons oproepje om vooral ook vragen te mailen, kwamen er een paar leuke reacties binnen. Zo vroeg Arie wat we met onstuimig weer bedoelden, zie ons blogje van vrijdag. En met onstuimig weer bedoelde ik de onrustige zee, veroorzaakt doordat de swell en de windgolven niet in de zelfde richting liepen, waardoor er golven tegen golven aanbotsen. En het voelt in de boot dan of je in een wel erg lang durende kermisattractie zit. In de boot hebben we overal handgrepen zodat je je goed staande kunt houden, en die zijn dan ook onmisbaar. De andere vraag van Arie was wanner we verwachten aan te komen op Tonga. Het lijkt erop dat we ergens dinsdag aan gaan komen. Maar is het dan dinsdag de 11 e , of woensdag de 12 e oktober. Wie het weet mag het zeggen! Eva kwam met een hele serie vragen aan: Of we al een vis gevangen hebben? We hebben deze tocht nog niet geprobeerd te vissen, omdat we het met deze zeegang lastig zouden vinden, als we er al 1 vangen, om hem dan binnen te halen, en ook nog eet klaar te maken. Maar het goede nieuws is, we hebben een werplijn, die hopelijk sneller resultaat geeft. Ook vroeg ze zich af of we een beetje netjes met haar hut omgaan, de achterhut. Nou, toevallig zeiden we vandaag tegen elkaar dat de boot wel wat rommelig aan het worden is, en toe is aan een goede schoonmaakbeurt. En omdat we de hut van Eva nu niet echt gebruiken om te slapen, leggen we daar ook maar van alles in, en gebruiken hem als bijkeuken. Maar Eva, als je aan boord komt, is alles weer tip top in orde, hoor. Inclusief de chocolaatjes voor Ad; helaas heeft hij nu nog maar 1 tablet pure chocolade, maar wel weer genoeg chocoladehagel, door mij meegenomen uit Nederland. En dan nog de vraag wat we het meeste missen aan boord. We hebben het dan over materiële dingen, en toen we het er over hadden, werden er zo een flink aantal genoemd. Een wasmachine scoort wel hoog, maar ook het toverstafje dat alle kapotte dingen snel heel tovert, staat ook hoog op het lijstje. Onze warme maaltijd bestond uit een bal gehakt, aardappelpuree, en witte bonen in tomatensaus. Ad heeft het grootste deel van mijn porie opgegeten, de zeeziekte steekt nog regelmatig de kop op bij mij… We eindigen met het: Raadsel van de dag: morgen wordt vandaag. Wat bedoelen wij hiermee? Wie wordt de slimme lezer die dit raadsel oplost. Een eervolle vermelding in dit blog is je deel! Liefs van ons, xx Een roerige dag, Vandaag is het maandag 10 oktober, en we zeilen in het gebied waar we veel squals kunnen verwachten. We letten goed op. In de nacht hebben we heerlijk gezeild, halve wind dit keer, en de boot lag erg stabiel in de oceaan. Slapen, in de achterhut ging dan ook weer heel fijn. We gingen als een speer met een vol tuig! In de ochtend kwamen wat regenbuien langs, maximaal 24 knopen wind. En hiermee startte ook het reven, eerst het eerste, maar al snel het 2 e rif. In de middag ging het er wat grijzer uitzien, we bereiden ons weer voor op een buitje, maar dit keer werd het echt heel veel regen, stevige golven en tussen de 33 en 35 knopen wind. Bij het zetten van het 3e rif, bleek er iets goed mis met het grootzeil. Bovenin het zeil keek Ad als het ware tegen de voering van het zeil aan, de buitenkant was over een groot stuk losgelaten. We hebben laminaatzeilen, speciaal gekocht voor deze reis met veel UV, maar helaas zien we de lagen loslaten van elkaar. Snel hebben we de motor erbij gezet en het grootzeil laten zakken. Nadat de squall, die zeker een half uur duurde, afgenomen was, was onze snelheid afgenomen naar 4 a 5 knopen. We zullen het laatste stuk naar Tonga het grootzeil niet meer gebruiken en moeten kijken hoe we dit op kunnen lossen. Een ander, minder heftig dingetje is dat ook de rits van de bimini, wat boven de kuip hangt om ons te beschermen tegen de zon, losgelaten was. Het stiksel heeft het geweld van de UV straling niet overleefd. Overigens heb ik de hele binini al een keer opnieuw gestikt op mijn kleine Elna Lotus naaimachine, van zo’n 40 jaar oud. Ik gebruik daar een speciaal UV bestendig garen voor. De bimini hebben we dus maar snel naar binnen gehaald om erger te voorkomen. Al met al een heftig geheel weer. Het venijn van dit tochtje zit hem in de staart, zullen we maar zeggen. En zo zie je maar weer, het is niet altijd feest in het paradijs. Als warme hap hebben we maar weer voor noedels gekozen, met eieren, banaan, en komkommer. Zelfs dit klaarmaken is al een hele kunst. Je kunt niets zo maar op het aanrecht laten staan, want dan ligt het of om, of op de vloer. Als de afwas daarna dan ook gedaan is, ook weer niets laten staan, maar meteen opbergen, moeten we weer even bijkomen… Dit was dan weer het kijkje op onze dag. Fijne dag en tot morgen Geen grootzeil meer Vandaag is het dinsdag 11 oktober, en het is de dag waarop we pijnlijk zien hoe ons grootzeil echt niet meer gebruikt kan gaan worden. De aanblik er van is triest. Het doek wat uit 3 lagen bestaat is losgelaten van elkaar en gescheurd. Omdat deze plek net boven het 3 e rif zit, kunnen we ook het zeil niet meer gebruiken als klein grootzeil. En dat betekent dan meteen dat we zonder grootzeil ook niet van Tonga naar Nieuw Zeeland kunnen zeilen. Alleen op 1 of 2 voorzeilen is op dat traject geen optie, helaas. Mogelijk kan het zeil nog gerepareerd, maar dat gaan we op Tonga verder uitzoeken. Vanaf gistermiddag hebben we op de motor gevaren, deels met het voorzeil erbij, maar aankomen vandaag op Tonga zit er niet meer in. Onze buddy boot, de Mabel Rose, vaart ongeveer met ons op, en mochten we toch een tekort aan brandstof hebben, dan kunnen we een van hun dieselcans krijgen, heel lief van hen. Onze dieseltank is 150 liter, en we hebben daarnaast nog 2 cans van 20 liter bij ons. Daar gaan we het wel mee redden. En dit terwijl we pas tegen elkaar zeiden, nou, op Tonga heven we niet bij te tanken, onze zeilen leveren de energie. Hoe anders kan het gaan. En ook het weer is compleet anders dan gisteren. De zee is redelijk vlak, wel met een lange swell. We hebben nog geen drup regen gehad en de wind is rond de 10 knopen. En de zon schijnt. Echt buiten zitten is er alleen niet bij, omdat we de bimini, onze bescherming tegen de zon, hebben weggehaald. Morgen kan ik de rits weer vastnaaien en kunnen we hem weer gebruiken. We kijken er naar uit om aan te komen op Tonga, het gele quarantainevlaggetje ligt al klaar. Dat moeten we hijsen in het want om aan te geven dat we nog niet ingeklaard zijn in het land. Daarna kunnen we het gastenvlaggetje van Tonga hijsen. Tot nu toe hangt die van Frans Polynesië er nog, wel wat gehavend door alle winden die het afgelopen half jaar over zich heen heeft gekregen. Heel leuk en bemoedigend ook, de post die van een aantal mensen hebben gekregen! Altijd fijn om te krijgen! Liefs van ons weer en fijne dag! Geen grootzeil meer Vandaag is het dinsdag 11 oktober, en het is de dag waarop we pijnlijk zien hoe ons grootzeil echt niet meer gebruikt kan gaan worden. De aanblik er van is triest. Het doek wat uit 3 lagen bestaat is losgelaten van elkaar en gescheurd. Omdat deze plek net boven het 3 e rif zit, kunnen we ook het zeil niet meer gebruiken als klein grootzeil. En dat betekent dan meteen dat we zonder grootzeil ook niet van Tonga naar Nieuw Zeeland kunnen zeilen. Alleen op 1 of 2 voorzeilen is op dat traject geen optie, helaas. Mogelijk kan het zeil nog gerepareerd, maar dat gaan we op Tonga verder uitzoeken. Vanaf gistermiddag hebben we op de motor gevaren, deels met het voorzeil erbij, maar aankomen vandaag op Tonga zit er niet meer in. Onze buddy boot, de Mabel Rose, vaart ongeveer met ons op, en mochten we toch een tekort aan brandstof hebben, dan kunnen we een van hun dieselcans krijgen, heel lief van hen. Onze dieseltank is 150 liter, en we hebben daarnaast nog 2 cans van 20 liter bij ons. Daar gaan we het wel mee redden. En dit terwijl we pas tegen elkaar zeiden, nou, op Tonga heven we niet bij te tanken, onze zeilen leveren de energie. Hoe anders kan het gaan. En ook het weer is compleet anders dan gisteren. De zee is redelijk vlak, wel met een lange swell. We hebben nog geen drup regen gehad en de wind is rond de 10 knopen. En de zon schijnt. Echt buitenzitten is er alleen niet bij, omdat we de bimini, onze bescherming tegen de zon, hebben weggehaald. Morgen kan ik de rits weer vastnaaien en kunnen we hem weer gebruiken. We kijken er naar uit om aan te komen op Tonga, het gele quarantainevlaggetje ligt al klaar. Dat moeten we hijsen in het want om aan te geven dat we nog niet ingeklaard zijn in het land. Daarna kunnen we het gastenvlaggetje van Tonga hijsen. Tot nu toe hangt die van Frans Polynesie er nog, wel wat gehavend door alle winden die het het afgelopen half jaar over zich heen heeft gekregen. Heel leuk en bemoedigend ook, de post die van een aantal mensen hebben gekregen! Altijd fijn om te krijgen! Liefs van ons weer en fijne dag! Aankomst op Tonga Woensdag 12 oktober Overtocht Tonga Nieuw Zeeland Na 2 weken wachten Eindelijk, na 2 weken, kunnen we dan vertrekken richting Nieuw Zeeland. We liggen nu, vrijdagavond de 18e november, voor Uoleva, een van de eilanden van de Haapai groep op Tonga. We hebben zo’n 1100 mijl in een rechte lijn te zeilen, dus dat worden er altijd wel meer. En het gebied tussen hier en Nieuw Zeeland is wat anders dan zeilen met de wind schuin van achteren, zoals de reis van Panama naar Frans Polynesië. Hier komen echte depressies langs, zitten gebieden met regen, met windstiltes. En dat maakt het hier wat lastiger. De boot is bijna helemaal klaar voor vertrek. Ad zal morgen nog even de laatste aangroei onder de boot weghalen, gewapend met ijskrabber en schroevendraaier voor de hardere aangroei. De beide SUP’s, die we hier hoofdzakelijk als vervoer naar de wal hebben gebruikt, moeten nog ingepakt, en binnen wat dingen zeevast gezet. Vandaag zijn we overigens wel met de dinghy op pad geweest. Een stuk verderop het eiland ligt een mooi klein resort, waar we bij Glen en Karen nog een grote tros bananen konden ophalen, en een zak passievruchten. Onderweg naar hen kwamen we langs een paar riffen, waar de zee flink op brak. Altijd indrukwekkend, en ook met zo een klein bootje wil je geen speelbal worden van de brekers hier. Bij het resort was aan land komen wat lastig voor de dinghy, we hebben hem vastgelegd aan een boeitje en hebben het laatste stukje maar gezwommen. Zie je het voor je, Ad met een grote stam bananen in zijn hand. Hier hebben we de komende 2 weken wel genoeg bananen van! Met het mooie weer van de afgelopen dagen, zijn de zonsondergangen ook weer oogverblindend, en zeker als je dan ook nog het zicht heb op het hoogste punt van Tonga, de 1000 meter hoge vulkaan Koa, een slapende vulkaan. Ook op een afstand van 40 mijl goed te zien. Het 500 meter hoge eiland Lofanga, een actieve vulkaan, valt hierbij niet echt op, alleen de rookpluim verraadt het gevaar. Ons avondeten was nog een uitgebreide maaltijd, nasi, satésaus, zelf gedroogde kokos, gebakken banaan, en als dessert een stuk cheesecake, meegekregen van Karen. Tot morgen! Dag 1 van onze tocht naar Nieuw Zeeland Vandaag is het zaterdag de 19e november, en zijn er sinds vanmorgen half 13 weer onderweg. Het is nu 7 uur in de avond, de zon is net onder gegaan en het wachten is weer op de spectaculaire kleuren show die daarop volgt. We hebben ook nog steeds zicht op de 2 vulkanen, erg imposant. Vanmorgen bij het opstaan was de wind nog ver te zoeken, maar gaande het klaar maken voor vertrek gingen we toch een licht briesje voelen. We hebben vanmorgen nog even genoten van het heerlijke water hier en nog 2 keer een heerlijke duik genomen. En tegelijkertijd is ons log in de snelheid van de boot te meten nog even losgemaakt door Ad, en heb ik het laatste restje aangroei aan de boeg schoongemaakt. We zijn inmiddels de Hapaai eilanden groep uit. Snel na vertrek zijn we een passage doorgegaan, naar aar onze navionics kaart niet alles duidelijk op aangaf. Juist op een kritiek moment liepen de dieptelijnen niet door. En was er ook maar één van de twee boeien te zien die de smalle doorgang aangaf. Gelukkig scheen de zon goed waardoor we de ondieptes duidelijk te zien waren, maar toch… Verder konden we heerlijk in de beschutting van het rif varen, dat leverde vlak water op. Op dit moment merken we de oceaan swell weer, dat is hier een lange deining. Niet echt storend. Ondertussen vaten we zo’n 5 knopen en dat overtreft misschien wel onze verwachtingen. De genaker doet zijn werk goed. We proberen hem ook vannacht te laten staan, de verwachting is dat de wind niet toeneemt. Vanmorgen nog even snel pannenkoeken gebakken, iets wat we altijd wel erg lekker vinden zo de eerste dagen. Maar vanavond kon ik makkelijk no gewoon koken, en op het menu stond een spaghetti carbonara met échte Spaanse ham, nog gescoord in Frans Polynesië. En met tomaten, en als toetje caramel pudding, was de maaltijd een feestje. Ondertussen doet Ad de afwas, een mooie verdeling😉. We hopen op een relaxte nacht, en tot morgen. Liefs Lazy Sunday Vandaag is het zondag de 20e november en we hebben net het Kingdom Tonga verlaten aan de zuidkant. Dit laatste eiland heeft de mooie naam Va, Eua op z’n Tonga’s. Op die zuidelijke eilanden, die iets minder een pannenkoek vorm hebben dan de meeste Haapai eilanden , ligt ook de hoofdstad van Tonga, waar het koninklijk paleis staat. In deze stad Tongaoluafa, is door de tsunami van januari 2022, heel veel verwoest. De vulkaan uitbarsting ten zuiden van hier was in heel Tonga goed te horen, en de verwoestende tsunami heeft ook nog in de Hapaai groep waar wijn voor anker hebben gelegen bij een kite resort voor zeer angstige momenten gezorgd. Die eilanden zijn heel vlak en vluchtwegen zijn er niet echt. Toen wij in de Happai lagen kwam er midden in de nacht een tsunami alarm. We werden gewekt door luidsprekers waarop gezegd werd dat de mensen niet het strand op moesten gaan weg bij brekers moesten blijven en n opletten op de stroming. Verder niets. Wij zijn ankerop gegaan, met hoge snelheid naar dieper water gemotord en daar de nacht verder doorgebracht. Gelukkig hoorden we van Thomas en Eva in Nederland wat er precies aan de hand was, een aardbeving va 7.4 ten oosten van ons. En na anderhalf uur werd de waarschuwing weer ingetrokken. Wat waren we blij met dit nieuws. Het waren wel een paar angstige uren voor ons… Vandaag is het hier een rustige dag, zeilen ging tot in de middag nog redelijk, maat nu staat de motor bij. We gaan rustig zuidwaarts. Mogelijk wachten we vannacht, dobberend op de oceaan, de verwachte wind wat af, om onze diesel te sparen. Je weet nooit wanneer je het hard nodig gaat hebben. Dus als jullie zondag overdag een raar spoor op, onze tracking zien, dan is dat probleem ook opgelost. Op zondagen in Tonga wordt overigens niet gewerkt. Zelfs de marifoon oproepen naar de haven hier werden niet beantwoord. Mensen gaan er alleen naar de kerk, meerdere diensten per dag en dat is het. De straten zijn verlaten, niets is open, geen restaurantje, niets. Wij zijn een keer bij een kerkdienst geweest waar werkelijk prachtig en vol, overgave door de hele gemeenschap werd gezongen. Iedereen is traditioneel gekleed met gevlochten matten om zich heen gedrapeerd. Blote benen en armen zijn niet te zien op Tonga. Ook wij waren netjes gekleed voor het kerkbezoek. Na afloop werden we door een dame opgewacht die voor ons zat, met een uitnodiging voor het diner. Waar we natuurlijk ja op zegden. Alle mensen van de kerk gingen aan lange gedekte tafels zitten met het eten in vele bakjes en schalen al op tafel. Het was heel bijzonder en gezellig met onze gastheren. Na afloop kregen we ook nog een doggy-bag met eten mee. We liepen door lege straten weer terug naar de boot. De nacht is hier gevallen, de sterren komen weer langzaam in zicht. Gisteren was de rode planeet Mars weer goed te zien. Met de sterren-app op mijn telefoon in de hand probeer ik de sterrenbeelden te herkennen, maar daar is nog wat oefening voor nodig , en heldere nachten natuurlijk. Onze maaltijd vandaag was tomatensoep met toast en kaas n pannenkoeken met verse vruchten en caramel pudding toe. Groetjes van ons en tot morgen. Te weinig wind Het is vandaag maandag de 21e november, half 8 in de avond. We komen net van het voordek waar we genoten hebben van de prachtige zonsondergang, Door de wolken hebben we de zon niet echt zien verdwijnen in de zee, maar door die wolken wordt het daarna extra mooi. Bijzonder is dat we nu nog een eiland passeren, waarschijnlijk een oude vulkaan. Tot Nieuw Zeeland is dit wel het laatste land wat we gaan zien. Vannacht hebben we, zoals gisteren al gemeld, weinig voortgang geboekt, de motor hadden we uit gedaan. De zee was spiegelglad, en dan slaap je wel lekker! Midden op de oceaan. Vanmorgen vroeg hebben we de genaker weer gehesen en met heel veel getrim hebben we er nog een snelheid van 4 knopen uit kunnen halen, maar tegen de middag was de wind weer op. De motor staat nu al de hele verdere dag aan. We zijn nu wel 200 mijl onderweg, maar het had wel wat sneller gemogen. De dag gaat eigenlijk wel snel voorbij, vervelen doen we ons gelukkig niet. Een spelletje, boekje lezen, kletsen, lekker buiten douchen, ontbijt, lunch en avondeten klaarmaken. En natuurlijk mailtjes beantwoorden en weerberichten binnenhalen. De zee is echt als een spiegel zo glad, en nu kunnen we goed zien hoe de zeevogels met hun vleugel vlak boven het water langs scheren, soms vliegt er een rondje om de boot. Helaas geen vis aan de haak gekregen en ook geen escorte gehad van bultrugwalvissen. Waarschijnlijk zijn die ons al een stukje op voor op hun reis naar Antarctica, waar ze in de zomertijd naar toe gaan met hun jongen. Heel bijzonder van Tonga was dat we daar gesnorkeld hebben bij een walvis met haar jong. De moeder hield haar jong goed in de gaten en als ze vond dat we te dichtbij kwamen, zwom ze gewoon weg. Maar het jonge en de moeder raakten gaandeweg meer gewend aan ons groepje van 5, en liet ons dichterbij komen. Het jong zwom naar ons toe, om dan ook weer snel naar boven te zwemmen om lucht te halen. Deze baby was 3 a 4 weken oud, en zagen we ook drinken bij de moeder. Al het voedsel werd via haar mond doorgegeven aan haar kind. Een hele bijzondere gebeurtenis om mee te maken, zo dicht bij een walvis van 40 ton, die je met gemak zo weg kan slaan met haar staart, maar het allemaal wel prima vindt. Dat is nog eens wat anders dan de orka’s voor de Spaanse kust, die het gemunt hebben op roeren van zeilboten. Vannacht gaat de motor weer uit, dobberen we rustig verder, en hopelijk morgen meer wind. Oh ja, het eten was simpel, runderstoofpotje wat ik al in Papeete in de snelkookpan in een pot had gevacuumeerd, aardappelpuree en doperwten. Zo handig, zo een snelle maaltijd! En als jullie vragen hebben, laat het ons dan weten, altijd leuk! Groetjes! Kruipend naar NZ Het is dinsdag 22 november, en hoewel de dag redelijk begon wat de wind aangaat werd het aan het eind van de ochtend weer snel minder en sjokken we nu richting Whangarei. We koersen nu op het Minerva reef af, een rif midden in de oceaan waar alleen bij laag water je de rand kunt zien. Je kunt er wel ankeren. Sommigen gebruiken de plek om beter weer af te wachten. We hebben daar ook over nagedacht, maar met weinig wind kun je net zo goed op de oceaan dobberen, maak je in elk geval nog wat voortgang. Wat de weersvoorspellingen aangaat die zijn nu niet te vertrouwen, alle modellen spreken elkaar tegen, dus hopelijk morgen weer wat meer wind. We gaan er zeker komen, maar het duurt iets langer. Groetjes en tot morgen Een vluchtig bezoek Vandaag, woensdag de 23 e november, hebben we bezoek gekregen. Wel bijzonder, zo midden op de Pacific, denk je misschien. Maar nee hoor, zeevogels willen ook wel eens een lekker rustig plekje hebben. Eerst verkoos hij of zij het frame waar ons zonnepaneel op ligt om op te op zitten. Na een tijdje begon hij zich helemaal schoon te maken met zijn snavel, zo nu en dan iets krijsend. Wat later ging hij naar zijn vriendjes, die iets verderop naar vis aan het zoeken waren. Ad ging meteen het zonnepaneel schoon schrobben van de poep die hij daar achter had gelaten. Na een tijdje kwam ie weer terug, waarbij Ad hem vriendelijk doch beslist erop wees dat het zonnepaneel een no go plek voor hem was. Daarna is ie op ons anker gaan zitten, waar we hem veel beter hebben kunnen bewonderen hoe hij zichzelf, elk veertje apart, schoonpoetst. Ik ben benieuwd of hij er morgen nog zit, ons boegbeeld. Gisteren hebben we een mahi mahi, een grote roofvis om de boot gehad. Omdat het water echt spiegelglad was, omdat er absoluut geen wind was, konden we hem goed in het heldere water zien zwemmen. Ook hij bleef een aantal uur om de boot zwemmen, mogelijk op jacht naar vissen, die zich te goed doen aan onze aangroei onder de boot, en zich daar veilig wanen voor de mahi mahi. In de afgelopen nacht hebben we rustig door gezeild met ons grootzeil en voorzeil, in de ochtend de genaker bijgezet, en zo waar, met 8 knopen wind gaf dit een record snelheid van 5 knopen van de afgelopen dagen. In de middag is de motor weer voor een paar uur aangegaan, en we hopen straks een verwachte zuid oostenwind op te pakken, die ons verder naar het westen gaat brengen. De hemel is helaas vanavond wat betrokken, de sterren zijn niet zo uitbundig te zien als de afgelopen nachten. Er zijn er zo veel, en je gaat er al kijkend ook steeds meer herkennen. De rode planeet Mars was wel heel bijzonder om te zien. En met zoveel sterren zie je ook regelmatig vallende sterren, waarbij we even zoveel wensen doen. Onze verse groenten zijn praktisch op, op wat uien, tomaten, paprika’s en een komkommer na. In Tonga hebben we op de markt van Vavau goed groenten kunnen kopen, als wortelen, paprika, aubergines, sla, hele lange sperziebonen, die aan bomen groeien. Maar op de Haapai waren alleen tomaten en uien te koop. Gelukkig word je creatief met koken wat je hebt, en bedenken we van te voren voor hoeveel dagen we wat kunnen gaan eten, een soort reis menu. Vandaag hebben we op het voordek, met de ondergaande zon, spaghetti bolognese gegeten, met verse tomaten, en een banaan toe. We moeten goed dooreten van onze hele stam bananen. Ze hangen nu in de boot, bedekt tegen de zon, en veranderen in rap tempo van groen naar geel…. Fijne dag verder, en tot morgen In het verre Oosten Vandaag is het vrijdag de 25e november. Gisteren was tot in de avond een erg rustige dag, en ook een warme dag. De oceaan was spiegelglad, en we hebben ons maar eens in het super blauwe en heldere water van de oceaan gedompeld. Wel om de beurt en 1 hand aan het zwemtrapje vast, want je weet maar nooit. Het was heel bijzonder. De dag vulde zich met veel gewissel van de zeilen om maar steeds de weinige wind die er was te pakken. In de avond zou de wind uit het zuidoosten gaan waaien met 10 knopen, dat had de meteoroloog Bob, ons gezegd. We konden niet wachten tot het avond werd. Maar toen, net na onze wachtwissel, om half 12, begon de wind toe te nemen na een windshift. De 10 knopen hebben we niet eens gezien, het waren er heel snel 25. Ad snel met reddingsvest en lifeline naar buiten. Ondertussen liep de wind op tot 32 -35 knopen. De boot werd stevig heen en weer geschud, golven sloegen soms over de boot heen, het begon daarbij ook stevig te regenen. Alle luiken binnen gesloten, alles stormvast gezet en in veiligheid gebracht. De kaartentafel regende nat, Ad was als een verzopen kat, maar het 3e rif stond. De stuurautomaat op een korte reactietijd gezet, en die deed zijn werk weer top, bedankt Arie 2.0. Al met al waren we 2 uur verder voor alles wat gesetteld leek, de wind bleef tussen de 20 en 25 knopen. In de ochtend wachtte ons een onaangename verrassing, aan de zeereling voor zat slechts een lege zeilzak, de lange rits die ons kleine voorzeil in de zak moest houden, was compleet gescheurd. Naast een gehavend grootzeil, waarbij boven onze scheur, onderweg naar Tonga opgelopen, nog een nieuwe scheur was ontstaan. Als het weer rustig is, zullen we dit weer proberen op te lappen met een plakker erop. Finkers crossed of het zeil ons naar NZ helpt komen. Ook zag Ad nog bij het gaan naar de wc, dat het zonnepaneel van de buiskap los was gekomen, en het lag dus tegen het wc luikje aan. Gelukkig kreeg hij dit goed los, wrs door het geweld van de golven over de buiskap, is het zeer stevige klittenband toch losgeweekt. Al met al een heftige afgelopen 24 uur voor ons. We zijn zoals de titel van dit blogje al aangaf, nu in het verre Oosten aangekomen. En in ons geval betekent dat dat we ons weer op het oostelijk halfrond bevinden, en vanaf nu tellen we weer terug tot 0 graden bij Greenwich, aan de oostkant van Engeland. Bij Greenwich hebben we dat al heel vaak meegemaakt, op onze zomertochten naar de zuidkust van Engeland, waar de coördinaten dan van 0 Oost naar 0 graden West gaan. We waren nu helaas te moe om een toast uit te brengen op dit nachtelijke moment in de Pacific. Groetjes van ons weer, bijna op de helft van onze tocht naar NZ. Wind, we kunnen weer Hoera, we hebben weer wind. Het is zondag de 27e, en we hebben de wind weer terug. afgelopen nacht was weer dramatisch, s avonds nog even de motor laten draaien maar in de nacht weer uitgezet om diesel te sparen, we dreven op de oceaan, zeilen weggehaald om het klapperen te voorkomen, maar dan schommelt de boot wel weer heftiger om de swell. In de ochtend hebben we maar gelijk het grootzeil gerepareerd, om het schudden te voorkomen de motor weer aangezet. We hadden grote stroken zeilreparatie tape bij ons. Strook voor strook konden we het aan brengen om een gebied van ongeveer 110,x85 cm., waar een stuk van de buitenlaag van het zeil verdwenen was. Nu maar hopen dat het houdt en er geen stukken meer afscheuren Daarna hebben we nog even lekker gedoucht op het achterdek en een ontbijt genomen. Tegelijk van de rustiger omstandigheden gebruik gemaakt om de diesel uit reserve cans in de tank over te hevelen. Omdat er nog steeds geen zuchtje wind stond de motor nog even op een laag toerental laten draaien. Na verloop van tijd zagen we lichte rimpeling op het water terugkomen n aan de horizon de wolkenband overgaan in een strak blauwe lucht, een duidelijke scheiding van systemen. En aan het einde van de ochtend konden we de zeilen weer hijsen! Eerst kwam de wind nog recht van achteren maar draaide langzaam door tot halve wind en konden we sinds tijden weer een redelijke snelheid halen. Het ziet er nasr uit dat dit bestendig is en we het lichtweer gebied achter ons gelaten hebben. Nieuw Zeeland komt in zicht, nog maar 570 mijl! We krijgen weer moed na een zeer frustrerende periode! Weer een stukje verder Het schiet niet op, dachten we eerst dat we de windstilte gebieden achtergelaten hadden, dobberen we een dag later weer rond. Dit keer geen gladde zee, maar golven van opzij. De boot schommelt vreselijk, vooral als we ‘s avonds de zeilen naar beneden halen. Hoewel die een dempende werking hebben op het geschommel, hebben ze daar teveel te lijden onder, en we moeten daar nu al zo voorzichtig mee zijn. Eten maken is niet aantrekkelijk en we pakken een paar kant en klaar maaltijden, teleurgesteld en gefrustreerd proberen we wat te slapen. De volgende ochtend is er weer wat wind , we controleren het grootzeil, plakken hier en daar nog wat reparatietape en willen de zeilen hijsen. Dan blijkt dat door het gezwiep de grootzeil val achter het deklicht aan de voorkant van de mast is blijven steken, daarvoor moet Ad de mast in. Gelukkig is het geschommel wat afgenomen en is het maar een meter of 6, maar toch wel weer een uitdaging om dit op de oceaan te doen. Met de elektrische lier hijst Yolanda Ad omhoog in het bootsmanstoeltje. Het valt mee, en snel kunnen we verder. Al snel trekt de wind verder aan en met de genaker op maken we goede snelheid, zijn we er dan nu vanaf, op de gribfiles zien we genoeg wind, hoewel vanaf donderdag een stevige tegenwind met een hoge zee. We gaan het zien, we hoopten vrijdag of zaterdag aan te komen, maar dat kan nu ook wel zondag worden. Inmiddels is het duidelijk dat we de tropen achter ons gelaten hebben, het wordt koeler en als het later op de dag gaat regenen trekken we sokken en sweaters aan. Wat doen we hier eigenlijk en zijn we niet in de warmere gebieden gebleven met passaat winden? Wel, Nieuw Zeeland schijnt er mooi te zijn en we zien er toch erg naar uit, gewoon nog even doorzetten. Liefs van ons Verandering van weer Vandaag is het donderdag 1 december, en het weer is al sinds gistermiddag zeer onstuimig. De wind wakkerde flink aan en al snel na het zetten van het 1 e rif moest ook het 3e rif erin gezet. De windmeter gaf een constante 25 knopen wind te zien, en de golven bouwden flink op, wat het zeer onaangenaam maakte. Bovendien kwam de regen ook inmiddels met bakken uit de lucht. We hebben ons een makkelijke maaltijd gegeven, kipragout met rijst, nog overgehouden aan onze inkopen bij de AH op Bonaire. In de avond zouden we gaan bijliggen om het slechte weer over ons heen te laten komen, en niet te ver weg te zeilen van NZ. Het bijliggen ging aanvankelijk wel redelijk, alleen door de hoge golven, had het grootzeil regelmatig geen wind, en ging het klapperen. De golven kwamen van achteren en maakten onheilspellende geluiden op ons achterschip. We hadden al besloten het grootzeil weg te halen en op het voorzeil verder te varen met hopelijk geringe snelheid. Eerst heeft Ad nog een reparatie bij de haallijn bij de furler gedaan. We waren bang dat door schavielen van die lijn het voorzeil niet meer in te rollen zou zijn, en Ad heeft in een kwartier een mooie oplossing gevonden hiervoor. Met zijn hoofd in de ankerbak met hoge golven en veel water over zich heen, was dat niet echt top. Gelukkig zit hij goed aangelijnd, maar ik was blij dat ie weer terug was in de kuip. Na dit klusje heeft hij ook water wat zich in het grootzeil had verzameld weggepompt met onze handpomp, zodat deze grote ballonnen van water ook weer verleden tijd waren. Na het weghalen van het zeil, bleef helaas de boot belaagd worden door de golven met alle kabaal en geschud wat daarbij hoort en hebben we beiden niet echt geslapen die nacht. Vandaag overdag kregen we in ons dagelijkse berichtje van Bob, de meteoroloog, te horen dat op 10 km hoogte een ware storm zich voorbij trok, met snelheden van 120 km per uur… We konden onze positie bij gaan stellen naar 120 graden, hebben het voorzeil met het eerste rif erin staan, en varen al de hele dag met tussen de 20 en 15 knopen wind, richting NZ. Er gaan nog steeds bakken water over de boot, en soms ook over Ad, heen, alleen de regen is opgehouden. Helaas is ook het grote luik in de kajuit niet echt bestand tegen deze hoeveelheden water, en helpt een zeiltje en een handdoek het water van ons bed te houden. Ook bij de boeken sijpelt wat water naar binnen. Dit probleem hadden we al aan de andere kant gehad, en dit klusje wordt bijgeschreven op onze best lange klussenlijst voor NZ. De verwachte aankomst dag is nu maandag. Een tegenvaller als je zelf eerst denkt om zaterdag aan te komen, maar 2 dagen terug had Bob de ETA al gezet naar dinsdag. En dan valt het toch weer mee. Vandaag wordt maar weer een Adventure maaltijd, waar we er nog 2 van hebben, Chili con Carne en zalm met rijst. Een goede combinatie lijkt me zo. Liefs van ons xx Laatste dagje voor Nieuw Zeeland Vandaag is het zondag 4 december, en we naderen Nieuw Zeeland nu snel. Op de teller staat dat we nog 118 mijl te gaan hebben. We hebben nu totaal 1273 mijl afgelegd. Die 118 mijl, dat is dan in een rechte lijn, en zoals het er nu uitziet, kunnen we die blijven volgen. We varen nu op de motor, een veilige afstand te gaan waar we genoeg diesel voor hebben. Wij varen pal zuid, en dat is precies de richting waar de wind nu vandaan komt. Een frisse wind overigens. Terwijl ik hier nu buiten in de zon zit te schrijven, is het hier best warm. De bimini hebben we gisteren weggehaald, omdat door de stevige wind, 15 tot 20 knopen aan de wind, en de hoge golven van opzij er nogal veel druk op de bimini kwam, hij wat ging klapperen, waardoor we hem ook wat rust gunden. De eigenlijke reden is dat we hem niet kapot willen hebben. De meeste stiksel heb ik al eens vervangen, omdat de draden volkomen aangetast waren door het UV. Echter met mijn Elna Lotus naaimachine kan ik geen dikkere onderdraad gebruiken, en dat is meteen de zwakte van mijn stiksels. Maar goed, tot nu toe is alles goed gebleven aan gerepareerde stiksels. Gisteren was dus nog weer een ruig dagje zeilen, omdat we echt hoog aan de wind moesten varen. De Windsong handelde prima hiermee, en het bonken op de golven leek haar niet te deren. Dit is tegenstelling tot de bemanning, die er een beetje dol van werd. In de avond werden de golven wat minder, de wind leek wat af te zwakken. En dat begint het feest van rif eruit halen, en dan toch maar weer erin zetten, omdat de windkracht toch weer toeneemt. Zo blijf je bezig. De routine van de handelingen maakt het niet gecompliceerd, dat is alleen als er iets niet goed loopt. Maar gelukkig ging alles vlekkeloos. Vanmorgen vroeg was de wind dusdanig afgezwakt en iets gedraaid, waardoor we de snelheid van de boot iets wilden opkrikken, maar helaas, de wind liet het verder afweten, en sinds vanmorgen staat dus de motor aan. En varen we recht op Whangarei aan. De boot hebben we vanmorgen weer een beetje netter gemaakt van binnen. Vegen, stoffen, opruimen, dat hoort er dus ook allemaal bij hier. Dit even voor degenen die denken dat dit een vakantiereisje is. We werken hard hier. Een citroencake in de oven gebakken. De bananen komen ons bijna onze neus uit, en hoewel we nog wat exemplaren hebben die echt op moeten, is de keuze niet op bananenbrood gevallen. Dat had ook als reden dat wegen van de juiste hoeveelheden nu echt niet te doen is vanwege het geschommel en onze 3 resterende eieren mogelijk ook niet meer goed zijn. Gisteren hebben we er al 4 weggegooid. Waarschijnlijk hadden ze al wat te lang bij de Chinese winkel op Tonga gelegen voor wij ze kochten. Overigens door medezeilers voor ons gekocht omdat wij al bijna een week uitgeklaard waren uit Tonga, en dan kun je je beter niet in de plaats begeven waar we uitgeklaard zijn. Reden dat we niet konden vertrekken was het weer, zoals altijd… Morgen de laatste dingen in orde brengen op de boot qua eten wat Nieuw Zeeland niet in mag. Alle verse dingen die nog over zijn, moeten overboord. Inclusief de knoflook, op Tonga gekocht, en geïmporteerd vanuit NZ. Maar we doen dat maar braaf. Overigens zijn onze voorraden nu ook goed geslonken, door het verblijf in Tonga, waar minder te koop was, en door onze veel langere overtocht. Je wilt niet weten waar ik allemaal over fantaseer aan heerlijke gerechten die we straks weer kunnen eten! Ons Predict Wind abonnement, zal mogelijk morgen niet meer werken. Het is door een medewerker al een aantal dagen verlengd voor ons, maar nog net een dagje te kort. Onze positie kunnen jullie dan niet meer hier zien, en dit is dan ook even het laatste blogje. Je kunt ons uiteraard wel een mailtje sturen naar ons iridiumadres voor onze positie, of even op Marinetraffic kijken. Groetjes en liefs van de bemanning van de Windsong! 5 December Aankomst Opua Nieuw Zeeland