Zeil ervaringen en techniek aanboord.

Op zondag 12 mei 2019 zijn wij uit IJmuiden vertrokken voor onze grote reis.

In dit deel van het blog schrijven we wat over de zeil-technische zaken en zeilervaringen aan boord.

Oversteek Mindelo(Kaapverdië)-Frans Guyana/Suriname

Een volle oceaanoversteek dus, onze eerste echte oversteek. We nemen weer ruim de tijd voor de voorbereidingen, eten inslaan en alvast wat maaltijden voorbereiden, scheelt weer de eerste dagen. Daarnaast de boot weer helemaal nalopen, gasfles bijvullen en de watertanks vol.

Dit wordt de eerste tocht dat we communiceren met zowel SSB zender als de Iridium Go satelliet telefoon/modem. We hebben het abonnement inlaten gaan en kunnen hem instellen. Dat blijkt toch nog best wel een klus, temeer omdat het Wifi signaal voor het opstarten en aanmelden hier niet al te sterk is.

Uiteindelijk lukt het en kunnen we met de IPad en onze telefoon communiceren. Er is ook een mogelijkheid om met het Sailmail programma via de computer de iridium aan te sturen zodat we de gribfiles ook nog via het gebruikelijke programma in te zien, maar dat werkt nog niet. Probeer ik onderweg wel, tijd zat.

Een ander experiment wordt het zeilen met twee voorzeilen, een over stuurboord en een over bakboord, voordeel is dat je minder last van slijtage aan de zeilen hebt, het grootzeil schavielt het meest vanwege het schuren langs de zalingen op zo’n voordewindse koers. Overigens zijn we niet van plan plat voor de wind te zeilen, dan schommelt de boot teveel en het gaat ook niet sneller.

Omdat we geen rekening hoeven te houden met het tijdstip van aankomst, vertrekken we in de middag. Omdat ook hier er nog wat extra harde wind tussen de eilanden staat schieten we in het begin lekker op, later ook hier wat windschaduw waardoor het even inzakt, maar na verloop van tijd komen we in de stabiele noordoostpassaat wind. Na een paar dagen raken we in een ritme. Alles loopt naar wens, bijna dan. De stroomvoorziening is toch niet optimaal, de Watt&Sea draait prima, maar we willen ook de watermaker gebruiken en die verbruikt toch nog best wel wat, daarnaast gebruikt de oplader van de elektrische tandenborstel ook best wel veel stroom (kan alleen via de omvormer opgeladen worden). gelukkig doen de zonnepanelen ook nog wat, maar om het volle voordeel uit de panelen te halen varen we overdag over de stuurboord boeg zodat de zon er vol op staat, om de juiste lijn te blijven volgen corrigeren we dat door ‘s nachts over bakboord te varen. Het paneel op de bimini doet niets, omdat die over dezelfde regelaar staat als de Watt&Sea, twee stroombronnen worden niet geaccepteerd, dat is eigenlijk wel jammer, daar moet dus een andere oplossing voor komen.

Ook het Sailmail programma over de iridium werkt nog niet ondanks een uitgebreide mailwisseling met de helpdesk van Sailmail. Gribfiles via de iPad binnenhalen lukt wel, en om compleet te blijven houdt Arie aan de wal inde gaten of er onweersbuien op het traject liggen die dan mogelijk kunnen ontwijken. Uiteindelijk komen die niet voorbij.

Een andere wijziging in het dagritme zijn de warme maaltijden, voor de rust blijkt het praktischer om die in de middag te nemen, dan heb je alle tijd voor de voorbereidingen en afwas. s Avonds nemen we dan wat brood of een cracker en glijden we rustig de nachtwacht in.

Verder loopt alles zoals het moet, dagelijks doen we een inspectierondje over dek om alles te controleren, speciale aandacht gaat uit naar de reeflijn in de ankerbak, dat probleem lijkt nu wel opgelost te zijn. Daarnaast houden we ook regelmatig de andere zaken in de gaten en laten we ook de motor af en toe draaien, dat geeft ook nog eens warm water voor douchen en de afwas.

Na verloop van tijd ben ik toch niet tevreden over de werking van de twee voorzeilen, ik besluit het kotterzeil weg te halen en het grootzeil te gebruiken. Met het tweede rif erin loopt de boot sneller en prettiger.

Verder is het een fijne overtocht, de wind waait zoals die moet waaien, de golven zijn hoog maar de boot gaat er mooi overheen. Ongemerkt bijna wisselen de dagen en nachten zich af. Ik mis niet eens het normale leefritme waarbij je s nachts 8 uur slaap, tijdens de nachtwacht  kun je ook je rust pakken door wat te lezen, een gedownload filmpje of documentaire op Netflix te zien, of gewoon buiten zitten, niets doen en gewoon wat om je heen te kijken. Het leeftempo ligt sowieso al een stuk lager op zo’n zeiltocht omdat je voortdurend je evenwicht en balans moet corrigeren, zelfs bij stilzitten of stilliggen. Het is zoals met bijna alles, als je aanpast aan de heersende omstandigheid is het prima te doen en uitermate rustgevend, ga je er tegenin dan hou je het niet lang vol.

Bij een inspectie van het roersysteem merk ik dat een aantal bouten van de boven ring/manchette los zijn en de roerophanging veel speling heeft. Direct aan de slag dus, via de achterhutten, kun je er enigszins bijkomen, en gezamenlijk proberen we de boeten vast te draaien. Het blijkt dat er een paar gebroken zijn, twee van de vier bouten kunnen we vast krijgen en de speling is er uit. Omdat we al redelijk dicht aan de overkant zijn laat ik het hier even bij. Dat wordt een mooie klus als we in Suriname zijn.

Een ander defect dat zich in de laatste nacht voordoet is het stuk gaan van het slot naar de natte cel, de deur maken we even met zeilbandjes vast om het klapperen tegen te gaan. Op Isle de Salut aangekomen, wissel ik even het slot met die van het luik naar de achterhut zodat we de deur weer gewoon kunnen sluiten. Het luik demonteer ik even, die is niet essentieel.

Na een korte ankerstop in Isle de Salut maken we het laatste sprongetje naar de Suriname rivier. Er staat aanvankelijk veel wind en er komen heftige buien over. Dat is mooi, zo kunnen we het zout van de boot en uit het zeil spoelen. Omdat de wind even helemaal wegvalt, kunnen we de zeilen even helemaal opzetten zodat ze ook weer goed drogen.

Zo komen we de Suriname rivier op waar het anker uitgaat om even de nacht en het tij af te wachten voor we verder trekken naar Marina Waterland. Ondanks de kleine storingen en defecten heeft de boot het prima gedaan, het was mede daarom een prachtige tocht.

Suriname rivier

Oversteek La Palma-Sal (Kaapverdië).

Dit wordt weer een langere oversteek. Er wordt eigenlijk best wel veel wind voorspeld; rond de 24 kn. Dus we bereiden weer wat maaltijden voor zodat we de eerste dagen we niet te koken onder de verwachte ‘ruwe’ omstandigheden. Ook loop ik de technische staat van de boot nog even door, dus kijken en controleren van de verstaging, de motor de lijnen etc. Omdat voor een dergelijke tocht lastig te voorspellen is hoe lang je precies over zal doen, besluiten we om rustig in de ochtend te vertrekken, volgens de planning zullen we bij daglicht aankomen, maar mocht dat anders zijn zullen we de laatste nacht vertragen om niet bij donker de ankerbaai van Sal aan te lopen.

Een andere keuze is hoe het eiland EL Hiero te passeren, aan bakboord of aan stuurboord, ofwel wel of geen acceleratie zone meepakken.

We verwachten al snel langs La Palma veel wind te krijgen en vertrekken met het derde rif in het grootzeil en het kotterfok-zeil. Uiteraard zijn we het eerste stuk flink ondertuigd, maar al spoedig trekt de wind flink aan. Omdat het prima gaat besluiten we dit zo door te zetten en dus El Hiero aan stuurboord te passeren. Enerzijds schiet dat lekker op, maar eind van de dag komen we in de windschaduw van Tenerife, die is zo sterk dat de wind geheel wegvalt. Stukje moteren dus, in de loop van de avond pakt de wind op en kunnen we weer zeilen. De wind trekt echter harder aan en omdat de zeegang onrustig is wordt het toch wat onplezierig. In de dagen die volgen krijgen we ook regelmatig veel water over, ook door een luik aan de hoge kant, dat we even open hadden gezet voor ventilatie. Op een zeker punt horen we water klotsen onder de luiken, even schrikken dus. We krijgen het water weg en het er komt geen nieuw water bij. Zal wel ergens door een luik naar binnen gekomen zijn, maar precies weten we niet. We controleren regelmatig of de bilge droog blijft, een nieuw inspectie punt op de lijst.

Doordat de wind aanhoudend sterk blijft schieten we wel op en moeten we de laatste nacht ‘afremmen’ zodat we bij ochtendlicht Sal bereiken.

Het waren geen nachten om rustig buiten te zitten en te mijmeren over de reis, het leven op zee en de prachtige sterren. Het was voortdurend bezig zijn jezelf rust te gunnen na het uitvoeren van de diverse taken op gebied van navigatie, scheepvaart, communicatie met de SSB zender en de computer en alles heel houden. Iets doen onder deze omstandigheden kost nu eenmaal meer tijd en inspanning. Gelukkig was er weinig scheepvaart op deze route zodat we ons soms op een uurtje Netflix trakteerden.

Oversteek La Grasiosa-Tenerife,

Korte oversteek van een nacht, maar wel moeten we hier door de zogenoemde acceleratie zones heen, sterke winden die je dus niet echt in de gribfiles terugvindt. Het begin gaat goed, de Watt&Sea doet het weer naar behoren, er zat een schroefje los in de connector. We zeilen rustig de nacht door.

De volgende dag turen we naar de golven of we de acceleratie zone herkennen in het water, die zien we pas als we er middenin zitten. Het zijn niet bepaald IJsselmeer golven, maar serieuze jongens. Omdat ze van achteren komen surfen we er wel lekker vanaf. Op een zeker punt zie ik de snelheidsmeter uitschieten naar 15 knopen, een absolute top die we met deze boot ooit gehaald hebben. De windmeter geeft regelmatig uitschieters van 34 kn aan, de gribfiles die ik vooraf geraadpleegd had gaf uitschieters van 28 aan. We gaan wel lekker snel en komen in de loop van de middag in Las Galletas aan.

Oversteek Madeira, La Grasiosa, september 2019

Deze oversteek is betrekkelijk kort, 2 a 3 dagen. Om ook hier bij daglicht aan te komen maak ik een planning en we besluiten aan het eind van de dag te vertrekken.de oversteek is vrij rustig, de wind en de golven komen wel een beetje van opzij maar het is prima te doen. Wel hebben we een probleem met de Watt&Sea, het maakt een brommend geluid en genereert weinig stroom. Omdat ik vermoed dat het een mechanisch probleem is wil ik hem onderweg even omhooghalen, dan is in elk geval het vervelende geluid eruit. (link film defecte Watt&Sea) Ik maak mij met een lifeline  goed vast en Yolanda houdt mij ook nog vast als ik onder volle zeegang gekield op het zwemplatform ga. Bij het loshalen van de aansluitstekker is echter het brommend geluid direct weg?? Geen mechanisch probleem dus. Via de SSB zender lukt het mij een mail te sturen naar de producent in Frankrijk, ze reageren vrijwel direct en geven aan dat het contactprobleem is in de aansluiting, hierdoor ‘denkt’ de hydrogenerator dat de accu leeg is en probeert met alle macht deze vol te krijgen, wat dus niet lukt. Klusje dus voor in La Grasiosa.

Verder gaat alles naar wensen na de tweede nacht komen we in de ochtend aan.

 September, Madeira,

Yolanda gaat een paar dagen naar Nederland, ik blijf hier om voor onderhoud aan de boot en wat reparaties op te pakken.

Allereerst moet het schavielen van de reeflijn; in de ankerbak opgelost worden. Omdat de lijn zowel tegen de onderkant van de trommel als tegen een verstevigingsrib van de ankerbak schavielt besluit ik een blok te monteren die de lijn naar beneden trekt, als ook een stuk beschermingsslang te lamineren tegen de verstevigingsrib. Of dit afdoende zal zijn zal de praktijk moeten uitwijzen, testen in de haven gaat niet lukken. Een andere klus is het monteren van de externe antenne voor de Irridium Go satelliettelefoon, daarvoor moet ik een gat boren in de boeg, dat doe ik niet al te graag in zo’n mooie boot. Hoewel de huid vrij dik is lukt dit en kan de antennekabel door de boot getrokken worden, een kruip-door-sluip-door klus. De kabel is van een vaste lengte en net lang genoeg om bij de kaarten tafel uit te komen. Ook de werking van de satelliettelefoon en dus van de antennekabel kan niet uitgetest worden omdat je daarvoor een werkende sim kaart nodig hebt. Dat abonnement gaan we pas voor de Atlantische oversteek aanschaffen.

Verder zijn er nog diverse kleine klussen zoals schroeven van ladekasten die loszitten aandraaien, bevestiging van de giek-neerhouder vastzetten, deze waren ook wat losgekomen, lijnen wassen/ontzouten, vuilwatertanks schoonmaken etc.

Doordat ik redelijk Wifi ontvangst op de boot heb ga ik mij ook verder buigen op het Ge2kap computer programma, dit is een programma waarbij je een satellietbeeld van Google Earth over een zeekaart kan leggen (gekalibreerde overlay). Dit is van nut omdat de werkelijk positie van sommige eilanden en atollen af kan wijken van de bestaande zeekaarten, met riffen en dergelijke ondieptes is het dan handig om de zeekaarten met de werkelijkheid van de satellietbeelden te analyseren. Het is best wel een gecompliceerd programma temeer er een nieuwere versie is, maar het lukt weliswaar met behulp van de ontwikkelaar die voor hulpvragen beschikbaar is. Een probleem dat ik zelf niet kan oplossen is de buitenboordmotoren, op de ankerplek in Port Santo brak er iets in het staartstuk waardoor de schroef niet meer draait. Dit probleem werd veroorzaakt doordat de carburateur niet goed af te stellen was en de schroef soms met een grote klap in een hoog toerental ingeschakeld werd. We vinden een reparateur maar die is er wel erg langzaam mee. Uiteindelijk kan hij wel de breuk herstellen, maar de oorzaak in de carburateur niet oplossen. We kunnen de motor wel gebruiken maar die moeten we dan starten in de vooruit-stand, lastig dus maar voor nu werkt het even.

Oversteek Porto Santo-Madeira

Een kleine oversteek

Oversteek Faro-Porto Santo.

Een oversteek van een paar dagen, dat is nog een beetje te plannen met het QTVLM programma. Om proberen bij daglicht aan te komen en het juiste tij bij het uitvaren te hebben vertrekken we in de loop van de ochtend. Zoals verwacht staat er het eerste stuk weinig wind en varen we op de motor. In de loop van de dag steekt de wind op en kunnen we zeilen. Omdat de wind steeds wat sterker aantrekt reven we het grootzeil tot het 2e rif en rollen we het voorzeil wat in.  In de loop van de nacht breekt echter de reeflijn van het voorzeil en rolt die helemaal uit. Dat kan ik dan even niet herstellen, gelukkig hebben we nog een derde rif die we kunnen zetten zodat we niet teveel zeil hebben staan.

Ook de golven bouwen meer op en slaan zelfs over het dek doordat er wat kruisgolven staan, de kracht is zo sterk dat het bijbootje dat op het dek vastgesjord is bijna in het gangboord gedrukt wordt. Dat is dus geen goed idee om die tijdens een grote oversteek daar te hebben, voor nu kan ik het nog even weer terug op zijn plek krijgen maar bij volgende tochten gaan we die binnen in de achterhut stouwen.

Als twee dagen later de wind wat minder is kan ik de reeflijn weer functioneel krijgen, de lijn is nog net lang genoeg om hem om de trommel te krijgen, slag voor slag moet ik de lijn om de trommel werken, het is nu even te lastig om het voorzeil naar beneden te halen om dan de lijn opnieuw op de trommel te draaien.

De overtocht verloopt verder prima, we komen nog net bij daglicht aan, omdat de windstilte de eerste dag langer aanhield dan gedacht hebben we in de planning daar wat tijd verloren.

Augustus 2019 Portugal

Leixos; Het voorfilter van de watermaker lekt. De laatste tijd zijn we de watermaker vaker gaan gebruiken omdat we grotendeels voor anker lagen in plaats van in een jachthaven. In begin lekte het een beetje maar het wordt wel erg veel, om het kwartier moeten we het lekbakje legen. Ik heb het filterhuis al menigmaal uit elkaar gehaald, o-ringen ingevet, strakker dan wel wat los aangedraaid maar niets hielp. Contact gezocht met Rob Wink, de leverancier, deze blijkt inmiddels zijn winkel verkocht te hebben aan Cirkel bv. Zij zijn zeer behulpzaam en zeggen toe het filter te willen omruilen voor een nieuwe. Vraag is nog wel even hoe en waar, ik voel erg weinig voor het te laten opsturen, dat komt vaak niet of zeer laat aan. We wachten het even af.

Het volgende traject is naar Cascais, hier moeten we weer een kaap ronden. De kusten zijn hier berucht, Er kan een harde noordoostenwind staan, de Nortada genaamd, het kan ook mistig zijn en dan zijn er de kapen waarbij de wind ineens zeer hard kan aantrekken. Het probleem is dat deze lokale effecten vaak niet terug te vinden zijn in de gribfiles. We waren al rond Kaap Finistère gegaan in Spanje, die verliep erg rustig.

De tocht naar Cacais is een lange met een nacht doorzeilen en dan die kaap op het einde. De tocht verloopt erg rustig, we moeten zelfs veel op de motor varen. Bij de kaap gekomen gaat toch de wind snel en stevig aantrekken, met uitschieters naar de 25 knopen, we varen onder vol tuigen even snel reven met de wind zo van achteren trekt me niet, ik probeer het nog even, de boot houdt het wel maar echt fijn voelen we ons er niet bij. Omdat de ankerbaai dichtbij is besluiten we al het zeil maar weg te halen en op de motor door te gaan. Het lukt wel maar echt prettig en gecontroleerd gaat het niet. Voortaan dan toch maar eerst een zeil te minderen en eventueel weer meer bij te zetten als het dan toch meevalt.
In de baai bij het eiland van Culatra bij Faro, neem ik de tijd om de SSB zender actief te krijgen om zo onderweg gribfiles te kunnen binnenhalen.Het ontvangst is nog niet optimaal zodat in het achterwand klim om de contacten corrosie vrij te maken. Vervolgens alles op de computer aan sluiten en proberen maar. Gelukkig krijg ik ondersteuning op afstand van Egenolf van Stein Callenfals van de Vereniging van Kustzeilers.Hij heeft ook een goede handleiding geschreven. Uiteindelijk lukt het.
We kunnen de zee op voor een meerdaagse tocht en toch op de hoogte blijven van het weer en het thuisfront op de hoogte houden van onze vorderingen.

De SSB zender haalt berichten binnen op de pc.

Mei 2019 Overtocht van Brest naar La Coruña.

Wij zijn op onze eerste grote oversteek, de beruchte Golf van Biskaje.

We hebben wel eens vaker meerdaagse tochten gemaakt, maar deze is toch wel spannender. Op eerdere tochten was er altijd wel een kust in de buurt, nu is die verder weg en daarnaast is Biskaje wel weer een uitdaging.

We hebben een goed weergaatje uit gezocht en zodanig gepland dat we met daglicht aan zullen komen. Om dit te plannen maak ik in de voorbereiding gebruik van XY-grib gribfiles en het QTVLM routering programma. Ik gebruik dit indicatief en volg niet de aanbevolen waypoints, ik wil geen slaaf van de elektronica worden, er moet nog wel wat vrijheid voor eigen handelen in blijven. Ik volg de aangegeven route en weet wat me onderweg ongeveer te wachten staat. Onderweg gebruik ik voor deze overtocht de weersverwachting op de Navtex berichten. De SSB-radio heb ik nog niet echt uitgeprobeerd en ook nog niet op de laptop aangesloten dus gribfiles binnenhalen lukt nog niet. Daar heb ik de tijd nog niet voor genomen. De satelliettelefoon is ook nog niet aangesloten. Voor zo’n betrekkelijke korte oversteek gaan we geen duur abonnement nemen. Dus nu maar hopen dat het weer zich aan de verwachtingen houdt om met Henk Huizinga te spreken.

Verder werkt alles zoals het hoort. De saildrive doet het weer goed, de reparatie in Brest was vakkundig uitgevoerd, uiteindelijk blijkt het defecte onderdeel door een gemodificeerd type te zijn vervangen, Yanmar geeft dus impliciet toe dat het onderdeel niet deugde! We hebben tegelijk maar een kleine onderhoudsbeurt aan de motor gegeven. Voor deze overtocht hebben we ook de Watt&Sea hydrogenerator opgehangen en aangesloten. Met voldoende snelheid door het water blijven de accu’s op peil. De Watt&Sea is wegneembaar omdat het anders een sta in de weg is, vooral bij het gebruik van de bijboot. Ook in havens wil je niet dat een andere boot er tegenaan vaart.

Tijdens de nacht stak er flinke wind op en had ik het voorzeil met de reeflijn wat ingerold, een paar uur later brak de lijn en rolde het voorzeil vol uit. Midden in de nacht het voorzeil naar beneden halen is niet echt een simpele zaak daarom hebben we het derde rif in het grootzeil gestoken. Die hadden we nog niet eerder gebruikt, het werkt prima we hebben nu ook weer een goede balans in de zeilvoering en de boot.

Toch wilde ik dit oplossen voor we de haven zouden aanlopen. De volgende dag stond er minder wind dus maar aan de slag gegaan. Er bleek nog net voldoende lijn te zijn om de reeflijn met de hand de lijn om de trommel te rollen, wel nog met een tweede schaviel plek in. Dit is al de tweede reeflijn die doorschavielt met een ingerold zeil. Klusje voor in La Coruna.

Na een windstille dag trekt de wind nu aan vanuit het oosten, terwijl er nog een swell staat uit het westen, door de onregelmatigheid van de golven in sterkte en richting schommelt de boot alsof we in een wasmachine zitten. Die windshift had ik in de voorbereiding wel gezien, maar de golfbewegingen niet. Leermoment dus, ook de golfbewegingen kun je uit de gribfiles halen. Niet dat het wat uitgemaakt zou hebben als ik het van tevoren geweten had, we waren toch wel vertrokken, maar dan weet je wat je te wachten staat.

Het was tot nu toe een rustige overtocht maar nu slaan de golven over de boot, de wacht buiten in de kuip uitzitten is geen feestje, we blijven grotendeels binnen, maar houden de buitenboel wel goed in de gaten.

Spanje komt op het scherm in zicht, ’s morgenvroeg probeer ik de fm radio en ontvang Spaanse muziek, feest aan boord! Onze eerste échte oversteek hebben we gehaald, wat tegen zit vergeten we snel, we hebben er zelfs van genoten. Onze Windsong heeft het fantastisch gedaan. Dit smaakt naar meer!

Reparatie saildrive

Mei 2019  Overtocht van Dartmouth naar Brest.

Alles is rustig aan boord, ik draai een langere wacht omdat Yolanda wat last heeft van zeeziekte.

De boot vaart zichzelf, de zeilen zijn goed getrimd zodat de stuurautomaat niet zoveel hoeft te corrigeren. Om stroom te besparen heb ik het reactieniveau van de stuurautomaat teruggeschroefd zodat die ook niet telkens staat te draaien. Naast stroom besparing geeft dat ook een rustiger stuurkarakter en minder lawaai in de achterhut wat weer prettig is als je ligt te slapen.

Dit is de eerste nacht die we doorvaren sinds we vertrokken zijn. ’s Nachts doorvaren heeft een andere dimensie dan dagtochten. De wereld is kleiner, ineens zie je weer sterren, het kielzog trekt een prachtig spoor van “sterren” vanwege de fosforescerende werking van de algen. Ik vul de tijd met regelmatig uitkijken over zee, dit is nog wel een druk vaargebied. Ook kijk ik regelmatig op het navigatiescherm, deze geeft de AIS positie andere scheepvaart in de buurt weer. Deze nacht is het rustig, er is niets in de buurt. Verder vul ik mijn tijd door urenlang over de zee te staren. Rust!!

De afgelopen maanden en zelfs jaren waren zeer druk en hectisch. Een grote reis begin je niet zomaar. Onze Windsong aanpassen van weekend/vakantiezeiler naar een zeilend huis is nog best wel een klus. Een watermaker inbouwen (link filmpje watermaker, ) kotterstag aanbrengen,  Kort-golf zender (SSB) inbouwen en achterstag-antenne met aarding aanbrengen, ander en groter en zwaarder anker aanbrengen, deze paste natuurlijk niet direct. Voor de extra stroom behoefte meer zonnepanelen monteren, Watt@Sea hydrogenerator aan het zwemplatform monteren met de nodige bekabeling enz. Daarnaast moet er een heel leven worden afgebroken; baan opzeggen, huizen en opslag huisraad regelen, abonnementen en andere

Verplichtingen opzeggen en uiteraard afscheid nemen van familie en vrienden.

De grootste stap is het daadwerkelijk losgooien van de landvasten en de zee op, eigenlijk viel dat nog wel mee, we waren er inmiddels wel aan toe! Maar er zal nog heel wat water onder de kiel doorgaan voor we echt omgeschakeld zijn naar ons nieuwe leven. We hebben ons voorgenomen geen strakke plannen te maken, we hebben letterlijk alle tijd van de wereld en nog niet echt een idee hoe het allemaal zal gaan. Zeker is wel dat we naar Spanje gaan, dus Biskaje over. Zo lang we het nog leuk vonden gaan we verder, hoe ver, we zien dat wel!

Nu eerst naar Brest voor een reparatie aan de Yanmar  Saildrive, de koppeling pakt niet direct in de vooruitgang. Dit is probleem hebben we al eerder gehad, toen kon de cone gepolijst worden, het probleem deed zich al na twee jaar voor, Yanmar wilde na veel aandrang nog net het arbeidsloon onder coulance vergoeden, slechte zaak van Yanmar, het onderdeel is gewoon niet goed. Nu moet die vervangen worden, de Engelse dealers wilden dat alleen doen met de boot uit het water en over een lange tijd. Wij zouden 2-3 weken elders moeten overnachten. Geen optie dus, een Franse dealer in Brest gebeld, die kon het direct oplossen en de boot hoefde niet uit het water. Hij klonk zeer kundig en wij waren direct overtuigd.

Inmiddels komt de zon op in het oosten, het uitzicht over de zee om mij heen wordt weer ruimer; “Here comes the sun ... and I say, its allright”

Reis 2015, Engelse zuidkust, Kanaaleilanden, Wight, Frankrijk en België.

Al bij vertrek waren de overheersende winden zuidwest en wisselend matig tot hard. In verloop van de tijd werd het beter maar was er sprake van wispelturige weersomstandigheden.

Zaterdag gingen we aan boord met als plan dit jaar eens naar zuidoost Ierland te gaan. De voorspellingen bij vertrek waren niet geweldig maar waarschijnlijk zou het wel beter worden. Zondag was geen slecht weer maar wel een harde zuidwester, dus geen goed idee om al direct het Marsdiep uit te gaan. We hebben dus maar een rustdag genomen om van de werkstress terug te schakelen naar het vakantieritme. We hebben heerlijk langs het wad gefietst.

De dag daarop zijn we uitgevaren, er zat een windgaatje en konden  daarvan gebruik maken om een stukje naar het zuiden te gaan, we meren af in IJmuiden. Vervolgens draaide de wind weer zuidwest zodat we er maar een dagje IJmuiden eraan vast geknoopt hebben.

De voorspelling voor de volgende dag was zuidwest met een overtrekkend trog over Zeeland waarna de wind noordwest zou draaien, ideaal voor ons! Het eerste stuk hakkend tegen de wind in was niet echt prettig. Ter hoogte van Scheveningen zijn we overstag gegaan en richting Engeland gegaan, het trog kwam inderdaad voorbij en in de avond draaide de wind noordwest. Met een lekker gangetje zakten we af langs de Engelse oostkust. In de nacht nam de wind verder af en moest de motor bij. Dit gaf wel de mogelijkheid voor een heerlijk Engels ontbijt ter hoogte van Dover.

Het genot was van korte duur, de wind kwam weer terug, wederom zuidwest en stevig. Inmiddels ging de stroom ook tegen staan. We deden er een dag 18 uur over om voorbij Beachy Head te komen, maar daarmee werd de wind ook gunstiger en konden we weer rustig de nacht in. We twijfelden nog om Eastbourne aan te lopen, de Thai lokte; toch maar niet gedaan. Er zat een weersverandering aan te komen met zeer harde wind, en als je een paar dagen verwaaid wil liggen dan beter in Cowes dan in Eastbourne of Brighton.  De volgende ochtend liepen we Cowes aan, we konden nog een mooi plekje vinden in de jachthaven aan de oostoever, so far so good!

De komende dagen lagen we verwaaid in Cowes, het zeilers paradijs van Engeland. We konden ons vergapen aan al die prachtige zeiljachten, klassiek en  supermodern. Hoewel de Cowes week nog niet gestart was het toch druk met allerlei evenementen. Ondanks dat er veel vanwege de wind afgelast was, zelfs de America's Cup toch nog veel te zien op het water.

Uiteraard ook mooie uitstapjes gemaakt en genoten, In elke haven hebben we een favoriet restaurant, hier is het Tonio's, waar weer als weer eens na een bui als verzopen katten binnen katten binnenkwamen toch hartelijk welkom geheten werden.

De periode dat we hier bleven werd toch wel wat lang met 5 dagen, de ene trog volgde de andere op. Toch leek er een windgaatje zich aan te dienen met aanvankelijk een zuidwester die later noordwest zou draaien en af zou nemen, we waagden het erop. Bij het uitvaren van de Solent genoten van de super jachten die bezig waren met een rondje Wight. We konden genoeg foto's maken voor onze eigen versie van de 'Beken' kalender.

Met deze beelden op ons netvlies verlaten wij de Solent, op naar het westen.

Het bleef onstuimig met forse tegenwind, de wind draaide maar niet wat ons deed besluiten om Weymouth aan te lopen, eenmaal binnen leek het plots weer zomer en konden we s ‘avonds buiten eten.

Zoals gezegd in elke haven een favoriet restaurant hier werd dat The Red Lion, met een geweldige Fish and Ships van gigantisch formaat.

De volgende dag dan maar verder, en wel naar Dartmouth, sinds lange tijd was het mooi weer. Wel even oppassen met de sterke en gevaarlijke stroming rond Portland Bill, dus met een ruime bocht erom heen.

De wind liet het alleen in de loop van de dag wel weer afweten, dus deels gezeild deels op motorkracht. Vlak voor de ingang van Dartmouth werden we opgeroepen door de Falmouth kustwacht. Er was in de regio waar wij voeren een klein drijfend object waargenomen. De kustwacht had ons dankzij het AIS-systeem in het vizier en omdat wij er dichtbij waren was de vraag of we konden zien of het misschien een klein bootje was dat op drift geslagen was. Wij konden echter niets zien, er meldde zich een andere boot die nog dichter in de buurt was en die nam het over. Je wordt dus goed in de gaten gehouden, dit bleek de volgende dag nog meer toen wij tijdens een 'coastal walk' langs een kustbewakingsstation liepen en een praatje gingen maken. Er blijkt dus een vrijwillige organisatie te zijn die diverse stations langs de kust heeft die de scheepvaart bewegingen  in de gaten houdt. Wij waren ook gespot en in hun logboek opgenomen, Windsong Dutch sailing yacht with 2 persons on board heading west!!

Wij vroegen nog even naar het incident van die dag daarvoor, volgens hun was het een koelkast die van de kliffen gegooid was?!  In elk geval geen mensen vermist in een klein bootje.

Het was verder weer fijn om op de Dart rivier te zijn, zeker nu het ook prachtig weer was. Ook kwamen we de Anahita tegen uit Medemblik, die waren we een aantal jaren eerder ook al in Engeland tegen gekomen. In Nederland lig je bijna naast elkaar en kom je elkaar nooit tegen, en in het buitenland regelmatig!

Vervolgens stonden we voor de keuze verder richting west of in deze omgeving blijven. De voorspelling voor het gebied west was veel wind zuidwest, meer naar het oosten leek meer stabieler. Omdat Ierland toch al niet meer echt realistisch was hebben we besloten om richting de Kanaaleilanden te gaan. Voor anker bij Sark hebben we al eerder gedaan maar wilden we graag nog een keer doen. Dus op naar Sark, het was een fijne tocht, bij aankomst draaide de stroming, en daar moet je hier goed rekening mee houden, dus maar om Guernsey heen gevaren. Dit lijkt een omweg maar door de kenterende stroming ging het lekker snel. 's Avonds voor anker in een rustig baaitje en lekker aan dek gegeten en genoten van de zonsondergang.

Na een rustige dag met een korte wandeling op Sark zijn we de volgende dag overgestoken naar Guernsey. De windvoorspelling voor de komende dagen was niet gunstig om te ankeren bij de eilanden De drempel bij de haven van Guernsey blijft toch een bijzondere gewaarwording vanwege het hoge verval. 

Verder weer mooie wandelingen gemaakt op dit mooie eiland, en vervolgens voor een korte stop door naar Alderney.

Op Alderney was het Alderney week, maar het was na 5-en en er was bijna niets meer te doen. Op een paar Ieren na die optraden en niet van het podium af te slaan waren omdat ze telkens te drinken kregen vanuit het publiek!

De volgende ochtend tijdens het ontbijt besloten we maar over te steken naar Wheymouth, die dag zou het nog een beetje waaien, die dag daar niets meer. Uiteindelijk zijn we ook gekomen om te zeilen. Het werd de mooiste tocht van de hele vakantie en we noteerde zelfs een nieuwe topsnelheid van 9,7kn door het water met een beetje tegenstroom en zonder genaker! En daar doen we het toch voor, wat een fantastisch schip is het toch!! Toen we Wheymouth aankwamen werden we verrast door zeiljacht Jester, onze overburen uit Den Oever, en opnieuw de Annahita uit Medemblik, anders zie en spreek je ze nooit!!

De volgende dag was het fantastisch weer en inderdaad geen wind, dus besloten we een het schiereiland Portland eens rond te wandelen. Het was weer een mooi stukje Jurrasic coast waar deze kust bekend om staat en ons nooit verveeld. Ook hier weer bijzonder steensoorten, onder andere is van dit Portland stone de hele Westminster Abbey van gebouwd. 

Na dit iets uitgebreidere bezoek van Portland en Weymouth, zijn we weer richting noordwest vertrokken; de tocht naar Wight langs de mooie zuidkust was  relaxt. In Falmouth hebben we nog een tussenstop gemaakt.

De tocht vanaf Falmouth naar Brighton was op de laatste dag van de Cowes week, dat hebben we geweten, hat leek wel of ze nog eens alle zeilklassen lieten racen. Wij moesten er dwars doorheen, dat gaf wel wat  spanning, maar toch ook wel veel genoten van alles dat voorbij kwam.

Vanwege de windverwachting zijn we vanuit Brighton overgestoken naar Boulogne, de overtocht was rustig, hoewel we op het laatste stuk ge-enterd zijn door de Franse douane. Een actie op zee die wel driekwartier in beslag nam, het hele schip moest van binnen en buiten onderzocht worden. Op zich waren het vriendelijke mensen, maar toch zit je hier niet op te wachten.

Ze wilden nog net niet de vuilwatertank inspecteren!

Vervolgens door naar Oostende om de harde tegenwind uit te zitten en daarna weer naar IJmuiden waar we nog even naast de Brunel kwamen te liggen.

De laatste tocht van IJmuiden naar Den Oever was weer een fantastische snelle tocht, we waren net op tijd terug voor het einde van de vakantie. Uiteraard werd deze reis weer afgesloten met een heerlijk diner in De Dikke Bries!!