maandag 6 juni 2022

Oversteek van Panama naar Nuku Hiva Frans Polynesië ( below in English, Our Crossing from Panama to Nuku Hiva)


 



Hieronder lees je het verslag van onze overtocht zoals we die op de PredictWind pagina dagelijks gepost hebben. With the English version thereunder.
Klaar voor de grote reis.

Bonk, bonk, bonk

Fri Feb 11 2022

In de nacht voor ons vertrek uit Panama worden we wakker gehouden door harde geluiden onder de boot. De boot werkt als een klankkast, we maken ons een beetje zorgen… Nadat Ad alles nog een buiten inspecteerde en in het water scheen, hield het op. En begon weer, en hield weer op. We houden het op vissen die aan ons tuintje onder de boot aan het knabbelen zijn…
We vertrekken de volgende ochtend vroeg van onze ankerplek om diesel te tanken, het duurt een beetje lang voor we aan de beurt zijn, maar om half 11 vertrekken we dan voor een tocht van 40 mijl, maar de Las Perlas eilanden. Daar gaan we het onderwaterschip goed schoonmaken voor de grote overtocht. We hebben onderweg weinig wind, het schiet niet op, de motor toch maar even aan, om uit de windschaduw van het land te komen. Het blijft traag gaan. Toch last van ons tuintje of hebben we zoveel stroom tegen. Het log doet het niet, door aangroei, dus we weten het niet.
Als de wind aantrekt en we de Caraïbische wind weer hebben, gaat de boom bij het voorzeil weg, een rif erin, en kijk aan, we bereiken om 10 uur in de avond onze ankerplek. We krijgen ervaring in het donker aankomen, al letten we extra op.
We slapen super lekker, om vandaag te beginnen aan ons programma van klaar-maken-voor-de-grote-overtocht. Ad buiten en Yolanda binnen. Eten wordt gekookt, brood gebakken, schoon schip gemaakt, en buiten blijkt de hele onderkant onder de kokkels te zitten, Panamese kokkels van 4 weken tijd…
En tijdens de lunch valt opeens het kwartje: er werd door vissen niet gegeten van ons tuintje onder water, maar die vissen gebruikten onze onderkant om zich eens lekker te krabben. Bij het duiken zagen we dit soms ook. Nou, de vissen hebben straks pech, want de onderkant gaat er weer mooi uitzien…

 

Onderwaterschip doe je in duikpak.

Parels

Sun Feb 13 2022

Pareltjes zijn het… en dan hebben we het over de Islas Perlas van Panama. We hebben net het anker gelicht bij Isla Contadora, een lief eilandje met een vliegveld voor kleine vliegtuigjes, die laag over ons ankerplekje gaan om te landen.

Ankerop bij Isla Contadora, de grote reis gaat beginnen.

 De eilandjes liggen als de parels die van een parelketting zijn gevallen in de oceaan. En daar varen wij nu langs, op weg richting Galapagos. Vanaf zondag 12 februari zijn we weer vanaf 3 uur aan het zeilen, en het voelt net alsof je op het IJsselmeer zeilt, weinig deining, tussen de 6 en 12 knopen wind, en vol tuig. We varen met een snelheid van zo’n 6.5 knopen. En daar zijn we ook wel heel tevreden mee, zo willen we wel doorvaren de komende 4000 mijl tot aan Frans Polynesië. Dat is zo’n 7800 kilometer, en dat is dus van Nederland rijden naar… Tja, dat kunnen we dus niet meer opzoeken: het internet is de komende 4 weken niet meer voor handen. Maar dat kun je als lezer van ons blog wel opzoeken, het is een heel eind, en wij verwachten er dus 4 weken over te doen. Het is nu 6 uur, en we gaan de zon langzaam onder zien gaan, met spectaculair mooie kleuren daarna. We worden verwend, aan de oostelijke kant is de maan er bij gekomen, die praktisch vol is. We zullen dat deze reis dus nog een keer mee gaan maken. Bij het vallen van de schemering wakkert de wind aan tot 18 knopen, en het eerste rif gaat erin, al snel gevolgd door het 2e rif. Het zeiloppervlak is zo goed verminderd, en we gaan nog steeds met 7 knopen door het water, stukje voorzeil weg, het waait nu zo’n 22 knopen.
Onze niet-borrel is wreed verstoord door al die aanpassingen…
De warme maaltijd bestaat gelukkig uit verse tomatensoep, met eigen gebakken brood, en daarna een pannenkoek met stroop. We genieten ervan, en ook dat we alles alleen maar hoefden op te warmen. Groetjes van Ad & Yolanda en tot het volgende blog

 

We zijn onderweg met een mooie zonsondergang.



De Stille Oceaan

 

Vandaag, dinsdag 14 februari, 8 uur in de avond, in de kuip met thee en koffie. Het voelt bijna of we in een marina liggen, zo rustig liggen we, maar niets is minder waar. We zijn de golf van Panama met 20 knopen wind, uitschieters naar 26 knopen, uitgeslingerd, om dan nu een echt Stille Oceaan terecht te komen. We hebben de 2 voorzeilen staan als een melkmeisje, maar we komen nauwelijks vooruit. Het dilemma: motor aan en diesel verbruiken of met 6 knopen wind van achteren de nacht door te gaan. We weten het nog niet en genieten nu maar even van de rust, de volle maan, en de rimpelloze oceaan. Het maakte het eten koken wel makkelijk, en de pasta pesto smaakte super.
Nog een feitje, de eerste 24 uur hebben we wel 150 mijl gezeild…

 


De maan wijst ons de weg!

Tue Feb 15 2022

 Woensdagavond,15 februari, De 3e avond op de oceaan. We zitten buiten, geen lampje nodig, de oceaan wordt prachtig verlicht door de volle maan. Nadat we gisteren een uur of 8 de motor aan hebben gehad, kwam er vanmorgen vroeg weer een einde aan die windarme periode. De hele dag zeilen we met onze 2 voorzeilen. De teller staat op zo’n 300 mijl die we hebben afgelegd. Het is een gepuzzel om zo goed mogelijk de wind in de zeilen te houden, verschillende computerprogramma’s geven ook ieder hun eigen voorspelling. En dan hopen we maar op de goede keuze.




Onderweg hebben we contact met zeilers die ook onderweg zijn naar de Markiezen, via de ssb radio en via onze Iridium, waar we mailtjes mee kunnen versturen. Elkaar zien doen we niet, maar het is fijn om anderen wel in de buurt te weten.
En dan nog onze maaltijd. Vandaag stond de van te voren gemaakte nasi ( speciaal voor Eva: zonder ham) op het menu. Met een omelet en tomaatje erbij, pannenkoek toe. Helemaal top!
Groeten van de Windsong

 

Een onverwachte gast midden op de oceaan

Vandaag is het woensdag 16 februari, en het was een dag met veel werk aan de zeilen. We wisselden de 2 voorzeilen voor het grootzeil, en een voorzeil toch weer het grootzeil, met 2 riffen erin, later weer 1 eruit. Kortom: veel werk. De wind liet het regelmatig afweten, kwam uit verschillende richtingen, maar op het eind kregen we een cadeautje in de vorm van een totaal niet verwachte wind, waarbij we een halve tot aan de windse koers konden zeilen.
Maar deze dag kregen we nog een ander heel bijzonder cadeautje. In de ochtend zagen we tot onze schrik een jonge zeevogel met een lijn van ongeveer een meter, vast aan zijn bek, rondvliegen. Voor een nest bouwen had hij dit niet nodig; hij had het per ongeluk, mogelijk bij het vangen van een vis, voor een vis aangezien, en was er zo in verstrikt geraakt, dat hij even vloog, dan weer rustte in zee. En hij zocht duidelijk onze nabijheid op. Alleen hij kwam niet aan boord. Daarna zagen we nog een vogel voorbijkomen die op een eilandje van groen stond, ook bizar. Maar na een paar uur was daar opeens gefladder boven onze bimini: de vogel was teruggekomen. Snelle actie was vereist, Yolanda hield de vogel aan het touw vast, en Ad knipte de draad los van de snavel. De vogel liet het toe, en vloog weg toen hij los was, na eerst 2 rondjes om ons heen te hebben gevlogen. We keken goed of alles weg was van de lijn, en het leek ok. En toen, weer een paar uur later, kwam de vogel weer langs, landde op het frame achterop de boot, keek ons echt goed aan, en ging weer. Dit herhaalde hij een aantal keren en het was zo een bijzonder geheel. Hij had hulp gezocht, gekregen kwam terug om nog eens te bedanken. Wij waren vereerd met zijn bezoek.





 

Wisten jullie dit al?

Vandaag is het donderdag, de 17e februari, en het is een dag waarin we met vol tuig zeilen, lekker op weg richting Galapagos, wat we vermoedelijk aan de noordzijde gaan passeren. Maar dat duurt nog wel een paar dagen.
Vandaag een dag van de weetjes en overpeinzingen:
-wist je dat we vandaag een mijlpaal bereikt hebben, die van de eerste 500 mijl? En dat we nu op 1/8 deel zitten?
-wist je dat we zuidelijker zeilen dan we ooit geweest zijn, namelijk Suriname?
-en dat we langs Colombia zeilen op de hoogte van Cali, een beruchte stad in dit prachtige land?
-en dat we de hele dag al een koers zeilen, die in geen enkel computersysteem aangegeven stond, wat maar weer aangeeft, dat niets veranderlijker is dan het weer.
-en dat het lijkt alsof hier meer afval drijft dan op de Atlantische oceaan
-en dat je soms een vogel ziet langsdrijven op een stuk piepschuim plaat, en zou dit dan de lijn dienst naar Panama zijn?
Tja, soms kom je tot dit soort dingen, het is een beetje een saaie dag geweest…
-en ook aan boord kun je keuzestress hebben van wat je gaat eten. Wordt het pasta Bolognese of nog een keer tomatensoep? Morgen ga je het horen…



 

Oh, jee de wind is 180 graden gedraaid...

Het is vandaag vrijdag, de 18e februari. En de Windsong heeft er de hele dag een lekker gangetje in gehad, halve wind, en de snelheid was zo’n 5 tot 6.5 knopen. In de afgelopen 24 uur hebben we ongeveer 140 mijl afgelegd. We stevenen precies op ons doel af, de Markeizeneilanden. En Galapagos laten we letterlijk links liggen, in scheepstermen aan bakboord.
Vandaag hebben we maar liefst 4 passagiers aan boord gehad, allemaal verschansen ze zich op het frame met het zonnepaneel, achter op het schip. Waarschijnlijk omdat ze onbetaalde gasten waren… Deze zeevogels hadden vandaag een makkie. Overigens bij het bestuderen van hen merkten we dat ze niet echt aardig waren voor elkaar. Regelmatig werd er een van een mooi plekje weggeduwd, o der luid gekrijs. Ondertussen maakten ze hun toilet door steeds tussen hun veren te pikken met hun grote snavel. Mooie beesten en leuk om zo even aan boord te hebben. Ons zonnepaneel zit nu wel onder de vogelpoep, dus Ad gaat ze morgen doorsturen naar de Blackmoon of Swiss Lady, de 2 andere boten die we in de buurt hebben…





En dan, altijd tegen het einde van de dag, moet er opeens weer gewerkt worden aan de zeilen. Voor, achter en opzij van ons zien we de meest mooie luchten, alleen we verwachten niet veel goeds van al dat donkere. De motor gaat aan, het voorzeil rollen we in, het grootzeil gaat naar beneden, en het begint bij ons zachtjes te regenen. En dan draait de wind, wel 180 graden, en komen de golven en de wind van verschillende richtingen en worden we weer aardig door elkaar geschud. Niet echt top, en zeker niet voor Yolanda, die sinds een dag last van zeeziekte heeft. De pillen doen hun werk gelukkig goed, en hopelijk morgen alles weer oké.
Grote plannen voor het eten hebben we maar even gestald, en zelfs het koken van spaghetti en opwarmen van bolognesesaus, was al een tour. Fijn dat we nog iets makkelijks in de koeling hebben staan.
Groetjes van de bemanning van de Windsong en tot morgen

 

Gewijzigde plannen

Vandaag is het zaterdag 19 februari, en het voelt alsof het zondagmiddag is op een druilerige dag in Nederland. We zitten binnen, luiken gesloten. Het miezert/regent dan ook echt, om ons heen zien we donkere wolken waar je de regen uit ziet vallen. In de tropen noem je dat squalls: opeens gaat het dan heftig waaien, en als je je tuigage niet al van te voren hebt aangepast, vaar je met veel te veel zeil. De wind is al sinds gisteravond niet zo bar veel, en de golven die van een andere kant dan de wind, de boot bereiken, zorgen dat je je als een dronkenlap door de boot verplaatst, alleen voor ons was de laatste alcoholische drank alleen week geleden.


 


De eerste week op de Pacific Ocean

Vandaag is het zondag 20 februari, en een week geleden zijn we van de Perlas eilanden vertrokken. Op het log (de gezeilde afstand door het water) staan nu 927 nautische mijlen. Om dit om te zetten naar kilometers vermenigvuldig je het met 1.8, dus 1668 kilometer… Dat gaat ergens naar klinken. Morgen kunnen we ook een klein feestje vieren omdat we de 1000 mijl gaan passeren. Hoe lang we nog onderweg zijn is wat lastig in te schatten, maar we houden rekening met nog 3 weken. De eerste week hebben we best vaak de stroom tegengehad, en een hele zwakke wind gehad, en als dat straks beter gaat, tja, dan stomen we lekker door. Om onszelf goed bij de tijd te laten blijven hebben we een kalender gemaakt, elke dag kunnen we een dag doorstrepen want dan zijn we weer dichter bij onze bestemming.

Onze nieuwe kalender.
Vandaag was een lekkere zeildag, en het afgelopen etmaal hebben we 140 mijl afgelegd. Het was weer een dag met de zon erbij, geen regen, wel een paar keer wat zeewater binnen gekregen door een luik wat openstond.
De plannen zijn wel weer gewijzigd wat betreft de route; we gaan nu toch boven langs de Galapagos om dan tussen 2 kleine eilandjes, Isla Pinta en Isla Darwin door, in het spoor van de Beagle.
Contact met andere zeilers hebben we dagelijks, met Swiss Lady via de kortegolfradio, de SSB. Vandaag waren ze echter niet goed te verstaan, dus dan maar een mailtje gestuurd via sailmail op de kortegolfradio. Met het Nederlandse schip Blackmoon hebben we sms contact via onze Iridium satelliettelefoon. Dat gaat vlot. Posities wisselen we uit, de voortgang, en dat het weer zich niet echt aan de voorspellingen houdt. En dan is er nog het Zweedse schip Monami, die een week op ons voorliggen. Contact hebben is nuttig, maar zeker ook gezellig!
De iridium gebruiken we om weerkaarten binnen te halen iets wat we dagelijks doen. We kunnen dit ook via de SSB radio doen, maar dat heeft wel wat meer voeten in de aarde, en het duurt langer. Maar het is heel fijn om een plan B te hebben als plan A niet meer werkt.
Oh ja, vanavond stond op het menu kip (met echte Surinaamse marinade), ook weer vacuüm gemaakt in de snelkookpan een paar weken geleden, met rijst en salade. Tot morgen!

 

Stoom afblazen van de snelkookpan

We vieren een feestje!

Het is vandaag maandag, 21 februari, en we hebben een mooie zeilnacht en dag achter de rug. Overdag hebben we met de genaker gezeild, ons grote gele voorzeil. En dan schiet de snelheid opeens omhoog. We zijn net de Galapagoseilanden voorbij, die helaas niet zichtbaar zijn voor ons. We varen er zover vanaf omdat we geen last wilden hebben van de windstiltes bij de eilanden, maar de laatste paar uur hebben we toch de motor erbij moeten zetten.
Ons feestje: vandaag hebben we de eerste 1000 mijl gevaren. We hebben bedacht dat we bijzondere momenten onderweg, zoals iedere afgelegde 500 mijl, maar eens moeten vieren. En vandaag was dat met zelfgebakken pizza. En, we hebben nog een hele plaat pizza over, die we niet laten wachten tot de volgende 500 mijl!

Maandag was bij ons vandaag ook de wasdag. Een wasmachine hebben we niet aan boord, dus alles gaat in een bak, laten weken, wassen en spoelen. Lekker buiten kliederen met water. Normaal hangt de was aan lijnen bij het frame achterop, maar het risico van was kwijtraken willen we niet lopen. Alles paste netjes onder de bimini, aan nieuw gespannen lijntjes. Voordeel van mooi weer, het is zo droog.
Misschien leuk voor jullie om te bedenken: wat zal ons volgende feestje aan boord worden? Wij verheugen ons er al op.
Tot morgen, en groetjes van de Windsong

 



The big blue Ocean

Vandaag is het dinsdag, de 22e februari, en het was een prachtige dag op een al even prachtige oceaan. Het was nagenoeg onbewolkt, en de blauwe lucht zag je goed in het blauwe water terug. De boot liep als een speer door het water, met grootzeil en voorzeil op, en met 12 knopen wind liepen we gemiddeld 7.5 knopen. Helaas zakte de wind toch weer in, en bromt de motor gezellig ( laten we het daar maar op houden) mee. 12 Uur in de middag: de zon staat praktisch recht boven ons. Een bijzonder fenomeen. We zijn dan ook bijna op de evenaar. Jammer dat er straks niet een bordje staat: u passeert nu de evenaar, tijd voor een fotomomentje! Maar, we laten ons verrassen.
Vaak horen we: is dat jou niet saai, alleen maar water. En 's nachts zie je niets. Nou, we kunnen je geruststellen: er zijn zoveel sterren te zien, en er is geen plek waar je dat mooier ziet dan op zee. De Melkweg loopt als een witte band over de hemel, de enige spelbreker kan de volle maan zijn, maar die neemt nu weer af in grootte. In de nacht cirkelen er vaak zeevogels om de boot heen, mogelijk denken ze dat we een vissersboot zijn, maar ze vergissen zich: het is ons nog niet gelukt om een vis te vangen… Aangemoedigd door Niels van de Blackmoon blijft Ad het proberen.
Op naar morgen, voor een bijzondere ontmoeting.

 


 







Klusjes aan boord

Vandaag is het woensdag, de 23e februari, en het is de 11e dag sinds ons vertrek vanaf de Perlas eilanden. Onze eerdere grote oversteek, over de Atlantische Oceaan, van Kaapverdië naar Frans Guyana, duurde 12 dagen. En tegen de tijd dat we daar zouden aankomen keken we al vol verwachting naar de eerste tekenen van land. Nu zijn we nog lang niet zo ver, maar we hebben er ook geen last van, gelukkig maar. Uiteraard bedenken we elke keer wel weer een doel waar we naar toe varen, zoals de 1375 mijl, waarbij we er een derde van de afstand op hebben zitten. Of het feit dat we een bijzondere gast vandaag aan boord zouden krijgen. Helaas is dat vanwege de wat noordelijke koers die we nog even willen varen, wat vertraagd.
Totaal hebben we nu sinds we uit Panama vertrokken zijn, 1338 mijl gevaren. Vandaag was weer een goede zeildag, al zakt het in de avond altijd weer wat in. Hopelijk kan vannacht de motor uitblijven, we willen onze dieselvoorraad bewaren voor echte nood.
Een van de klusjes die we elke dag aan boord wel doen is al onze verse spullen controleren. We hebben dit op diverse plekken in de boot staan, of hangen in netjes. Sommige groenten en fruit mogen niet bij elkaar, omdat ze de rijping versnellen. Ook hebben we citrusvruchten buiten onder ons frame in netjes hangen. De vogels blijven er gelukkig vanaf. Prei, selderij en bosui, heb ik in een klein laagje water staan, om het langer vers te houden. En dat lijkt te werken.



Het idee van al de verse spullen mee, is dat we ook elke dag vers kunnen eten, en ik ben benieuwd of dat ons gaat lukken. Anders hebben we nog altijd de voorraad blikken…
Vandaag was ons avondeten weer heel snel klaar. Koken voor meerdere dagen is heel praktisch, het pizza bakken van maandag was voor 2 dagen…
Tot morgen weer! Liefs van ons beiden

 




Een druk dagje op de Windsong

Vandaag is het donderdag de 24e februari. Een prachtige zeildag hebben we achter de rug, waarin we overdag de genaker hebben gebruikt. We zeilen lekker snel, 7 knopen, en dan schiet het tenminste een beetje op! In de avond hebben we de genaker weer verruild voor het voorzeil. Dat heeft met veiligheid te maken, als de wind meer zou toenemen, wil je de genaker niet meer op hebben, en in het donker zie je ander weer nu eenmaal niet zo makkelijk aankomen. Om de genaker te gebruiken plaatst Ad eerst de genakerboom, een lange buis bij de voorpunt. Dan hijsen we samen de slurf, waar het zeil in zit, naar boven, om daarna het zeil uit te laten vouwen door die slurf weer omhoog te trekken. Afijn, het is een vernuftig geheel, en als het werkt gaat het goed. Vandaag liep dat even wat minder, en belandde een deel van het zeil in het water. Dat was een hele klus om alles weer binnenboord te krijgen. De oorzaak bleek een verdraaide lijn te zijn… verdraaid.
Al met al was het een drukke dag, er moest brood gebakken worden, en vandaag stond er quiche op het menu, en die ging meteen maar achter het brood de oven in. Allerlei verse groenten als prei, venkel en paprika als vulling, ei en kaas. We zijn bezig om onze verse groenten zo slim mogelijk in te zetten. Dus als eerste eten wat nodig is voor het zou bederven. En dit is dus wel een heel dingetje op een boot op reis. De quiche smaakte overigens heerlijk, en… er is nog over voor een 2e keer! Tot morgen!

 


De Evenaar

Vandaag is het vrijdag, de 25e februari, en het was vandaag een bijzondere dag. In de nacht om 1 uur, Ad maakte mij wakker, gingen we van het noordelijk naar het zuidelijk halfrond. Een mijlpaal. De volgende ochtend zegt Ad opeens " we hebben bezoek". Ik denk, oh nee, kakkerlakken, een vogel binnen. Maar wat komt er de kuip in gelopen, Neptunus in eigen persoon, compleet met witte baard, pet met een drietand. Hij pakt een puts, en zegt dat hij mij gaat dopen… Met die puts zeewater. Voor de ongedoopte… Het valt mee. ’ s avonds nemen we samen een glas prosecco op Neptunus en geven hem, naar goed gebruik, ook een glas ( niet al te vol…).





En we hadden nog een bijzondere gebeurtenis vandaag. We hebben onze eerste vis gevangen, een tonijn. En ja, dan heb je hem aan de haak, moet ie nog naar binnen gehaald worden. Aan boord gekomen, bleek hij al dood te zijn, de haak zat door een kieuw heen. Die klus hoefden we niet zelf te doen. Ad heeft hem ontdaan van bloed, kop en staart, en Yolanda heeft hem verder gefileerd. De komende dagen staat er dus tonijn op het menu…


                      





Ondertussen heeft de boot toch weer de nodige mijlen afgelegd, met de genaker liep de boot lekker door, al hopen we stiekem dat de wind ons morgen wat beter gezind is.

 

 

 

Vandaag is het zaterdag, de 26e februari. Het is weer een wind-arme nacht geweest, waarbij de motor een aantal uren aan heeft gestaan om de vaart er wat in te houden. In de ochtend trekt de wind wat meer aan, en hijsen we de genaker. We maken goede snelheid. Ondertussen halen we op de computer weer de diverse weerberichten binnen. Via de Iridium komt ook een bericht van de Blackmoon binnen, die ook hun koers voor de komende dagen bekijken. We zijn er wel over uit. We moeten meer zuid gaan varen. En dan lijkt het erop dat we de grote windstilte die ons op de hielen zit, voor kunnen blijven. Check, check en dubbelcheck. Wat zeggen de Europeanen, wat de Amerikanen. Dit herhaalt zich vandaag nog een aantal malen. De wind blijft de hele dag wel doorstaan, voor de genaker zelfs een beetje te veel. Die gaat weer weg. En zo staat een dag geheel in het teken van de wind. Wel duidelijk mag zijn dat we heel blij zijn dat met alle mogelijkheden van weerberichten en routeringsprogramma’s, al moet je zelf wel scherp blijven waar je voor gaat.
Door het lawaai van het draaien van de motor vannacht liep het slapen ook wat moeizaam, en overdag proberen we wat in te halen. Ondertussen heb ik een gedownloade Netflix serie weer een stukje verder gekeken. Die loopt over een paar dagen af, zagen we tot onze schrik. En ja, dan kijk ja maar even wat meer. Op zo’n dag als vandaag geen probleem!
Ad heeft zich op het avondeten gestort en heerlijke spaghetti carbonara gemaakt! Alsof we in een Italiaans restaurantje zitten, zonder wijntje…
Tot morgen!

 




De luiken weer dicht

Vandaag is het zondag, de 27e februari. We zijn afgezakt tot 3 graden Zuid, en een paar uur geleden, einde middag, kwam de wind opeens lekker op gang. We voeren halve wind, en de luiken moesten dicht, alles wat binnen kon schuiven, deed dat ook. Inclusief de oude accu’s, die we best stevig hadden vastgezet in het midden van de boot, bij de tafel. Onze nieuwe accu’s uit Panama doen het gelukkig goed, zodat we op de Markiezen mogelijk iemand blij kunnen maken met deze accu’s.
Het eerste rif ging erin, al snel gevolgd door het 2e, en de boot lag weer stabiel en ging lekker snel. Nu, 7 uur in de avond zakt de wind weer wat en we denken weer een rif eruit te halen. Eerst de afwas, die Ad meestal doet, terwijl ik iets voor het blog schrijf. Sommige taken zijn goed verdeeld. Vanmorgen hebben we een schip in onze nabijheid gehad, een Chinees vissersschip. Een nogal rommelig en vies schip. Ze vissen grof gezegd, de zee hier leeg, kunnen zo wel 2 jaar continu op zee blijven, omdat een moederschip de vangst steeds overlaadt. In de nacht was de horizon vol van witte plekken, allemaal vissersschepen, die hun netten vol slepen met vis. Zonder tolerantie met wat beter zou zijn voor de oceaan. Ondertussen drijven de plastic flesjes in zee, ook dat nog.




Vandaag weer een lekker broodje gebakken en vanavond vers brood met worstjes gegeten. Fijn dat we daar dan allebei zo’n zin in hebben. En het smaakte weer super goed!

 




Halverwege

Vandaag is het maandag de 28e februari, en het is een memorabele dag: vandaag gaan we de 2000 mijl varen passeren. En 2000 mijl is ook halverwege onze tocht van Panama naar Nuku Hiva. Om precies te zijn, nu, bijna 8 uur in de avond, staat de teller op 1987 mijl, en we verwachten dat met onze snelheid van 6 knopen per uur, dus over 2 uur te bereiken. We zijn nu aan onze 15e dag na vertrek bezig. Ons feestje hebben we vanavond al gevierd, met een glas witte wijn. De zonsondergang met een werkelijk prachtige oranje lucht, maakte het extra feestelijk. Jammer dat we geen foto’s erbij kunnen voegen, dat trekt onze satellietverbinding niet…



De afgelopen nacht hier was een nacht die we niet meer hopen mee te maken. Al snel nam de wind toe, het 2e rif erin. Maar de golven waren ook heel vervelend. We werden zo door elkaar geschud, dat slapen niet echt mogelijk was. De boot lag best onder helling, je ligt dan tegen het de zijkant bij het slapen, wat geen probleem is. Maar nu werd je steeds teruggerold, om dan weer tegen de zijkant geduwd te worden. Niet echt bevorderlijk voor je rust… Lopen door de boot was ook best lastig. Gelukkig hebben we overal steunen, die we ondertussen blindelings kunnen vinden, in de boot om je aan vast te grijpen.
Vandaag bleef het overdag wat rommelen met de wind, zakte in, draaide, om in de middag wat meer te worden. En ook kregen we de stroom mee… Zouden we dan eindelijk de goede wind, de Zuid Oost passaat, hebben gekregen? We hopen dat we de komende 2000 mijl hier van kunnen genieten, en ja, dan gaan we er stilletjes aan denken wanneer we verwachten aan te komen op Nuku Hiva. Wie het weet mag het zeggen! Tot morgen!

 

Een nieuwe maand

Vandaag is het dan dinsdag 1 maart, de maand waarin wij gaan aankomen op Nuku Hiva, maar wanneer? Het staat vast in de sterren geschreven, alleen wij hebben er nog geen weet van. Die sterren zijn hier overigens prachtig om te zien, net als de hele Melkweg. Wat wil je ook, het enige kunstlicht veroorzaken wijzelf, namelijk ons driekleuren toplicht. Voor andere boten (waarvan we hier alleen een paar Chinese vissers hebben gezien) is dat het teken dat wij een zeilboot zijn, die zeilt. En dan heb je voorrang op welke andere boot dan ook, hoe groot ook. Alleen daar denk je als klein zeilbootje toch anders over als ze maar op je af blijven varen…
Tegen de schemering, we zaten lekker in de kuip, zagen we 2 keer een walvis, tenminste dat denken we, met zijn vin boven water en water spuiten. Hij was een eindje weg bij ons vandaan, en daar waren we eigenlijk wel blij om.
Terwijl wij zo lekker in de kuip zitten, zijn onze andere 2 bemanningsleden stevig aan het werk. Dat wisten jullie misschien niet, maar wij hebben continu 4 paar handen in dienst. De ene is Arie, onze stuurautomaat, vernoemd naar collega Arie de Jong, die Ad de liefde voor het zeilen en een Winner heeft overgebracht.

Arie stuurt de Windong

Bovendien houdt hij als kapitein aan de wal een oogje in het zeil wat betreft het weer. Onze 2e paar extra handen zijn die van Bob, onze schoonzoon. Hij snort dag in dag uit achter onze boot, en levert ons de energie om alles hier goed draaiende te houden. We hebben onze hydrogenerator, de Watt&Sea, naar hem vernoemd, omdat hij met zijn kennis over allerlei vormen van energie en elektra een hele goede extra bemanning is voor de Windsong. Beiden wordt regelmatig om raad gevraagd, zoals pas nog met het grote accuprobleem wat we vlak voor vertrek hadden, en in Panama hebben we Arie voor Arie 2.0 vervangen, wat niet geheel zonder slag of stoot ging. En sparren met de echte Arie is dan heel erg fijn. Arie 2.0 is de Raymarine stuurautomaat, die ook de golfbewegingen meeneemt in het sturen en dat doet ie supergoed.
Als avondeten hebben we Chinees gegeten, bami met saté, een eitje, gebakken banaan, en zure komkommer. De bananen zijn nu overrijp, en worden dan ook overal bij ingezet. Tot morgen!

 

Diner op de Windsong

Vandaag is het woensdag 2 maart en nog net voor ons avondeten. Dat worden pannenkoeken. Niet omdat er iets speciaals te vieren is, maar omdat we daar trek in hebben. Meestal maken we ze gewoon helemaal zelf, maar dit is een pak waar alleen water bij moet. Voor als je het niet te ingewikkeld wilt. En dat is nu zo’n moment. We hadden eigenlijk geen zin meer om te koken. Meteen hebben we maar de beslissing genomen om het warme eten naar de middag te verplaatsen. Dan hebben we wat meer puf om te koken, en ook zin om te eten.
Dat eten bij ons is op heel veel plekken opgeruimd aan boord. Het is een heel systeem. Eerst wordt het karton verwijderd ( om mogelijke beestjes hierin geen kans te geven), datum en wat erin zit wordt er dan opgeschreven. En dan gaat het naar BB mast, of SB kastje naast de boeken… Elke plek heeft zijn eigen naam, waar SB voor stuurboord staat. In de 3 bakken bak onder de banken zitten dan ook weer plastic bakken, die genummerd zijn. Dan hebben we een Excell bestand waarin we dit allemaal bijhouden, en ook hoeveel we van iets hebben. Alle voorraad staat daarin, gerangschikt op soort, als basiseten, blikgroenten, sauzen etc. Goed bijhouden is wel een dingetje, en soms moeten we het geheel weer eens goed nalopen.
Ondertussen gaat het hier lekker ruiken, naar de pannenkoeken( BB voorraadkast), die we eten met jam( BB 3= BB bak 3).
Onze zeildag begon met wat lichte wind, uit de wolken kwam opeens een flinke hoeveelheid regen, en in de middag trok de wind gelukkig aan, en met de genaker hadden we al snel 7 knopen snelheid. Zo willen we het wel houden!
Zo, wij hebben heerlijk gegeten van de pannenkoeken, en als toetje verse ananas, voor Ad met zelfgemaakte yoghurt! Het blog is klaar, dus kan ik Ad even helpen met de afwas, groetjes van ons!

 

Voorraadlijst

 

Saaie donderdag

Vandaag is het dus donderdag, 3 maart. Hier is het nu 8 of 9 uur in de avond. En dan denken jullie natuurlijk: hoezo? Je weet toch wel hoe laat het is. Nou, wij dus niet precies. En dat heeft ons de hele dag bezig gehouden. Het begon al in de ochtend, Ad had om 12 uur 's nachts de klok weer een uur teruggezet, omdat we een tijdlijn gepasseerd waren, namelijk 105 graden Westerlengte. Ik had al vroeg trek in iets, maar ja, het was nog te vroeg. Iedereen kent dat wel van als de klok in Nederland een uur teruggaat. In de middag hadden we hetzelfde met de warme maaltijd, om half 2, dus eigenlijk al half 3… Omdat we al een tijd twijfelden aan welke tijd het nu precies was, hebben we het aan Eva gevraagd (onze tijdpolitie), en zij had het verlossende antwoord. We waren toch een uur te snel gegaan. Dus de klok weer terug, en nu is het weer 8 uur. Toch mooi een minder lange dag geweest vandaag…
Verder was de dag een beetje saai. Ook op de oceaan heb je die dus. In de nacht zwakte de wind weer af, werd het slapen echt heel lastig, en voel je je overdag niet fijn. Toch moest er weer van alles, het weer binnenhalen, via onze iridiumverbinding, een brood bakken voor ons avondeten. En daarmee was de dag dan wel gevuld… Zeilend zijn we de afgelopen dag wel weer 140 mijl opgeschoten. Ondanks dat we ons vanmorgen, toen we maar een snelheid hadden van 5 knopen, wel wat zorgen maakten over de aangroei op ons onderwaterschip.
De afstand die we nu hebben afgelegd is 2361 mijl en we hebben er nog 1730 te gaan. Dit hoor ik net van Ad, die dit uit zijn hoofd opzegt.
We gaan aan onze avond beginnen, de grote afwas is vanmiddag al gedaan, dank zij ons verplaatsen van het warm eten. Wat overigens goed smaakte: gebakken aardappelen, witte bonen in tomatensaus en komkommer: hoe lekker kan iets simpels zijn! En dat is dan de boodschap van vandaag.

 


Passaatwolkjes

Vandaag is het vrijdag 4 maart. Het is een dag geweest met niet zoveel wind. Bij de zonsopgang leek het even wat tegen te gaan vallen vandaag, vanwege heftige bewolking. Het zag er mogelijk wat heftiger uit door de rode gloed die er over de wolken lag door de zon die opkwam. Toen we de genaker wilden gaan opzetten, bleek er een klein scheurtje te zitten bij de bevestiging van de ring aan het dek. Daar gaat de boom van de genaker doorheen, en staat veel kracht op, wat de scheur veroorzaakt heeft. Voorlopig even geen genaker meer gebruiken tot het probleem is opgelost. De snelheid van de boot was vandaag dan ook niet bijzonder hoog, gezien de lichte wind. We hopen nu toch echt dat de beloofde passaatwind gaat doorzetten. Aan de wolken in de lucht, allemaal plukjes wolken, typisch in dit gebied, te zien, zou het goed moeten komen.
We bereiken vannacht de 500 mijl grens weer, die van de 2500 mijl totaal. Het gaat de goede kant op! We bedenken ons hoe ver we de tocht IJmuiden naar Lowestoft vonden, 100 mijl, en hoe trots we daar op waren. Het zit hem niet in de mijlen, maar na deze reis heeft afstand een andere dimensie voor ons gekregen.
Onze warme maaltijd, vanmiddag dus, was weer heel lekker en zo klaar: runderstoofpotje ( al in Panama gemaakt, vacuüm getrokken in de snelkookpan), aardappelpuree met doperwtjes.
De zonsondergang is minstens even mooi als de zonsopgang, en het licht daarna heel helder geel. We zien een streepje maan opkomen. Op naar de volgende volle maan.

 


Eten en zeilen

Vandaag is het zaterdag 5 maart. Weer een dag met weinig wind, gemiddeld 12 knopen, 3 Beaufort. In de nacht hadden we een meer zuidelijke koers gevaren, en dat wilden we overdag goedmaken door weer meer westelijk te gaan. Daardoor moesten we meer voor de wind gaan varen. Het voorzeil hebben we uitgeboomd, om zo optimaal van de wind te kunnen profiteren. Hierbij plaatsen we een lange boom, zo’n 4 a 5 meter, aan de voorzijde van de mast. We fixeren de boom met een val tot de boom horizontaal staat. Hier bevestigen we een hoek van het voorzeil aan. En als we dan het voorzeil uittrekken, staat ie mooi strak. Jullie denken natuurlijk, daar moet Ad wel sterk voor zijn, zo’n grote boom, maar de boom is van carbon. Hij is dus heel licht, maar wel onhandig bij het manoeuvreren.



De hele dag staan de zeilen nu zo, en we maken een snelheid van tussen de 5 en 6 knopen. Morgen is de verwachting: meer wind!
Overigens hebben we vandaag wel de “nog 1500 mijl te gaan mijlpaal” bereikt!
Het eten klaarmaken was vandaag een hele kunst. Bij deze koers schommelt de boot ook wat meer, en om wegglijden van eten en bakjes te voorkomen maken we veel gebruik van ons kooktoestel wat cardanisch opgehangen is, en van antislipmatjes. En als je het vergeet, dan ligt alles in de gootsteen, of op de grond.
We wilden vandaag pasta met groenten eten. Aubergine, paprika, ui, tomaat: helaas is 3 weken op zee een beetje lang voor dit soort groenten. Ondanks dat we bijna dagelijks alle groenten controleren, kwam dit onverwacht. Maar ok, wegsnijden wat moet, en zo is het is een hele lekkere pasta geworden met tomatensaus en Panamese chorizoworstjes. De komende dagen zullen we weer eten wat het eerste op moet…
Zo heeft deze dag in het teken gestaan van zeilen en eten, en tussendoor bijkomen van alle bezigheden. Groetjes van ons beiden!

 

 

 

 

Een zondag op de Pacific

En dan is het vandaag zondag, de 6e maart. En wat doe je op zondag? Uitslapen! Hebben wij ook gedaan. Zelf werd ik wakker van het gehobbel van de boot, de snelheid leek verdwenen. Dat klopte ook. Ondertussen was het al 9 uur. Een lekker ontbijtje met yoghurt, met wat laatste stukjes mango, geprakte banaan, en onze nieuwe troef: grapefruit. Die blijven echt lang goed. Ze hangen samen met wat limoentjes in netjes onder ons frame. Een sapje uit een pak, en een kop thee. En dat vanuit je luie stoel met zicht op alleen maar oceaan. We zullen er later vast nog vaak aan terugdenken. Douchen: hoe mooi je badkamer ook is, douchen met de oceaan als achtergrond is toch het allermooiste. Alleen de wind is misschien een beetje fris, raar als je net zuidelijk van de evenaar zit, maar de lucht wordt hier aangevoerd helemaal vanuit het diepe koude zuiden.
Tja, en verder had onze zondag nog een aantal klussen in petto: er moest gewassen worden. Onder de bimini en aan de achter zeereling, kregen we alles praktisch droog. Brood bakken was vandaag extra vermoeiend door het geschommel van de boot. Lekker was het wel, ons dit keer bruine brood.
En zo vult de dag zich ongemerkt en gaat weer snel voorbij. Weer een kruisje op onze kalender. We zijn nu 3 weken onderweg en er komen nog wel wat dagen bij. Het ritme op een dag zit er aardig in, en we nemen het maar zoals het komt.
Ook de wind hebben we niet in de hand, anders hadden we er wat knopen wind bovenop gedaan. We varen nog steeds met ons uitgeboomde voorzeil, zo’n 5 tot 6 knopen aan snelheid. Zou het morgen anders zijn?
Groetjes van ons!

 



Lichte verbetering

Vandaag is het maandag de 7e maart. Het lijkt erop dat we in het gebied met de wat hardere winden terecht zijn gekomen. Gisteravond schoot de meter opeens omhoog van 13 naar 18 knopen wind. Tijd voor het eerste rif, Ad wakker gemaakt. Daarna was het mijn beurt om te slapen. Ik lig dan in de achterhut. Raampje aan de buitenkant een beetje open, zodat er net geen vliegende vis door naar binnen kan komen. Het raampje aan de kuipkant kan vol open. Ik hoor de boot sneller door het water gaan. De boot beweegt soepel door de golven, de stuurautomaat doet zijn werk goed. Soms hoor je hardere klappen tegen de zijkant van de boot: zou dat toch een beest zijn? Nee hoor, het zijn gewoon de golven die van opzij tegen de huid van de boot aankomen, of via de achterkant de boot een beetje omhoogtillen. De grens binnen en buiten is een stevige barrière, maar eigenlijk best wel een dun wandje. Ik vertrouw op de bouwer van de boot, en ga verder slapen. Na een tijdje, meer geschommel, minder wind, en ik word weer een beetje zeeziek in mijn bed… Dan maar naar de bank in de kajuit. Zo rommel ik een beetje door. In de ochtend moest het 2e rif er snel in vanwege een naderende vette donkere lucht. We waren net op tijd, voor de wind meer aantrok en het begint te regenen. Al met al viel het mee. De hele dag door bleef de wind lekker doorstaan, en hebben we goed voortgang kunnen maken. Ondertussen pannenkoeken gebakken, wat echt een klus voor 2 mensen samen was. Anders schoof de hele boel zo het aanrecht af. Ze smaakten ons prima, met echte stroop uit Curaçao, en bosbessenjam uit Colombia. Daar zit de jam overigens niet in een potje, maar in een knijpzakje. Wel handig, niet verstandig voor het milieu.
En dan kom ik vanzelf op ons afval. We hebben niet zoveel afval hier aan boord. Fruit en groenteafval kan gewoon overboord. Maar de rest houden we aan boord. Het plastic verknipt Ad, en stopt dat in een 5 liter waterfles… Het wordt bijna een kunstwerk. Lege pakken melk gaan schoon en helemaal plat, blikjes worden platgemaakt. En zo hebben we dus weinig afval. Overigens verwacht ik dat op Nuku Hiva al ons afval gewoon verbrand gaat worden.
Fijne dag en tot morgen, Ad & Yolanda

 


Dinsdag toch, he?

Ja, vandaag is het dinsdag, de 8e maart. Ik moest even navragen bij Ad of het nou dinsdag of woensdag was. De tijd kan mij nu even niet snel genoeg gaan. De eerste boot, de Zweedse Mon Ami van Louise en Mats is vanmiddag aangekomen op Nuku Hiva. Zij zijn 3 weken op zee geweest sinds ze uit Galapagos vertrokken. Die tussenstop hebben wij, en vele andere boten, niet gehad. Wij zullen nog wel een ruime week erover doen. Nu staan er nog 1112 mijlen op de teller te gaan. En het mooie is dat we nu recht op ons doel afgaan. De goede kijker op ons track heeft misschien wel gezien dat we iets meer richting noord zijn gaan varen. De wind is gelukkig wat gedraaid waardoor die koers nu haalbaar is. Alleen, het blijft eentonig, de wind mag wel wat meer gaan aantrekken. Hoewel er nu 16 knopen wind waait, is de wind die onze zeilen voelen als wind, de schijnbare wind, maar 10 tot 11 knopen. En dat is wat weinig als je voor de wind wilt varen. Door die koersverandering zien we, op dit moment, de zon nu aan de bakboordzijde in de zee zakken. In echt een heel korte tijd is ie verdwenen achter de horizon. Altijd weer een mooi momentje, en zeker ook de kleurenpracht die als laatste teken van de dag er achter aan komt, rood, oranje en geel licht.
Ondertussen was onze dag er een van de gebruikelijke dingen. Daar voel je je dan het fijnste bij. Wat wel vervelend is, en dat horen we ook van andere boten, is dat je zo weinig beweging kunt hebben. Eigenlijk is je lichaam de hele dag in beweging door al het geschommel, waar je echt moe van wordt. Maar echt bewegen, dat lukt hier niet echt. We gaan het straks inhalen, maar ik denk dat er wel een stukje conditie opgebouwd moet worden!
's Middags koken is echt heel fijn, beter voor de balans in onze dag. Vandaag was het, naar een recept van Bob, pasta pesto, aangepast met een chorizoworstje i.p.v. kip, en ook een goede combi met courgette (de laatste), aubergine, ui, knoflook en mais. Een aanrader!
Tot morgen! Ad & Yolanda

 


Een maak-je-eigen-eten-dag

Vandaag is het woensdag de 9e maart, en qua weer is er niet veel veranderd. Behalve dat we vandaag geen dreigende luchten hebben gezien waar regen en of wind uit kon komen. Vannacht hebben we de nog-1000-mijl-te-gaan mijlpaal( je snapt nu waar dot woord vandaan komt) gehad, en dat samen met het feit dat we er 3000 mijl op hebben zitten, maakt dat dit een gedenkwaardige dag is. Nadat we in de ochtend ontbeten hadden, was het tijd voor ons yoghurt maken. Eigenlijk eten we nog steeds van een pak yoghurt wat we in Curaçao hebben gekocht, zo’n 4 maanden geleden. Jaren terug werd ik op het idee gebracht door Janes en Mia, onze Braziliaanse neef en nicht, die ook hun eigen yoghurt maken. Sinds we Europa hebben verlaten doen we dit ook. Het gaat heel eenvoudig: je neemt een beetje goede yoghurt, verwarmt een liter volle melk tot 45 graden, roert er het halve kopje “oude” yoghurt doorheen, en verwarmt het weer tot 45 graden. Met " oude" bedoel ik dus yoghurt die je de vorige keer hebt gemaakt. Dan doen we de yoghurt-to-be in een afsluitbare bak, pakt hem in een fleecedekentje, en zet hem 24 uur onder de buiskap. Daarna een dagje in de koelkast en klaar is de yoghurt. Zo simpel, wel wat minder dik dan in Nederland, maar er moet wel iets te wensen overblijven… En wij eten er goed van. Ook moest er weer brood gebakken worden, meestal om de 3 dagen, en langer is het hier ook niet houdbaar. Vandaag was het een bruin brood, en vanavond hebben we dit, nog warm, gegeten met chocoladehagel en pindakaas. Zo lekker! Het brood lekker bakken heeft wel een tijdje geduurd, maar met hulp van Robert van Beckhoven, en vele appjes met schoonzusje Ans verder, is het toch goed gekomen.
En tussendoor nog onze warme hap: spinazie met gedroogde tomaatjes, aardappels uit de oven, en een eitje. Helaas moest 1 ei weer geofferd worden aan Neptunus, maar de pannenkoek toe maakte alles weer goed. Tot morgen en fijne dag!

 


Over de andere boeg

Thu Mar 10 2022

Vandaag is het donderdag de 10e maart, en vandaag hebben we alles eens over een andere boeg gegooid. Ik leg het uit. Vanmorgen was de wind weer tegenvallend, en de verwachting voor de komende dagen gaf wat windarme gebieden aan op onze koers. We besloten daarop iets meer noord te gaan varen, en daarvoor moest gegijpt worden: het grootzeil komt dan naar de ander kant, nu aan bakboord. De genaker hebben we gezet, nu als spinaker gevoerd, bevestigd aan de lange boom die eigenlijk voor het voorzeil bedoeld is. Maar na wat gepuzzel en 2 keer opnieuw hijsen, stond de genaker weer, onze grote gele zeil! We gingen meteen een paar knopen sneller, en dat was wel erg prettig. Door die snelheid ging ook Bob, onze hydrogenerator, beter werken en dat houdt onze accu’s op peil.
Wat verandert er nou zo aan over die andere boeg varen: - als je zit, zit je het lekkerst aan de lage kant. Dus mijn kussentje moest verschuiven. bij het koken schuift alles nu niet meer het aanrecht af, maar tegen de kastjes aan.
En je moet bedenken dat alles wat eerst de veilige kant is om iets neer te leggen, opeens de onveilige kant is. Bril, IPad, boek, drinken
En, bij het bewegen door de boot word je de andere kant op geslingerd, goed aan denken dat je je op andere plekken vasthoudt dus.
En dat brengt me, na ruim 3 weken op zee, bij dingen die we wel heel erg waarderen als we weer achter ons anker liggen. Voor mij is dat “lekker rustig kunnen zitten en liggen zonder heen en weer te bewegen”. De komende dagen zullen we dit lijstje uitbreiden. Zonder overigens te klagen, want het is wel heel, heel erg bijzonder om zo met zijn 2en, op onze Windsong over de Pacific naar mooie nieuwe gebieden te kunnen zeilen.
Groetjes van ons!

 


Eendenmossel op het menu?

Vandaag is het vrijdag 11 maart, en de dag begon met een regenbuitje. Opeens hoorden we gekletter op de boot, er kwam wat meer wind en dat was het weer. De hele dag zeilden we rustig door richting het Westen. Vanaf het middaguur, wanneer de zon echt hoog aan de hemel staat, volgen we gewoon de zon, terwijl aan de ander kant, in het oosten, je de maan al weer ziet opkomen, de linker bovenhelft al weer gevuld. We zitten inmiddels lekker op onze dekkussens op de vloer in de kuip, rustig het schouwspel van golven en wolken te bekijken. Boven de passaatwolken verschijnen allemaal cirrusbewolking, die met de maan daartussen, prachtig afsteekt tegen de helblauwe lucht. En ja, dit hoort dan weer bij een van die dingen die we gaan missen als deze overtocht over de Pacific voorbij is. Met de minuut, en dan bedoel ik nu niet de minuten van onze tijdklok, maar die van de westerlengte, komen we dichter bij ons doel. We varen nu op 124 graden westerlengte, en elke graad is 60 mijl, en is opgebouwd in weer 60 minuten. Ons einddoel ligt op 140 graden…
Bij het kijken vanmorgen naar ons log voor de snelheid, kregen we de melding 0.9, terwijl we 5.2 knopen gingen. Zoveel stroom mee, dat kan toch niet? En opeens ging het licht aan bij ons: ons log, een klein radertje onder de huid van de boot, is waarschijnlijk ook voorzien van een eendenmossel. Dit is de aangroei die we in de afgelopen weken hebben gekregen onder de boot, en ons zeker ook afremt in de voortgang. Voor deze laatste dagen op de oceaan gaat Ad het water niet in om het weg te krabben. Normaal gesproken doen we dat met een ijskrabber, speciaal uit Nederland al meegenomen. Het idee om hier het water in te gaan, met de golven en de (weliswaar gereduceerde) snelheid van de boot, en met 4000 meter oceaan onder je, is een wat afschrikwekkend idee. Dus maar even wachten…
Ons middageten was vandaag spaghetti bolognesesaus. Zo klaar, en zo lekker! En net bij het avondeten het laatste roggebrood opgegeten, ik ga het missen…
Tot morgen!

 


Een feestelijk dagje!

Vandaag is het zaterdag 12 maart, een feestelijke dag, want het is de geboortedag van mijn dochter Eva. Midden in de nacht komt er al een berichtje van haar, dat de bloemen heel mooi zijn! In onze ochtend bellen we als verrassing even met haar via de Iridium, en het was fijn om haar en Bob even aan de telefoon gehad te hebben. Het taartje wat we te goed hebben, hebben we ondertussen maar zelf gemaakt, muffins. En in de ochtend genieten we hiervan bij de koffie, om in de avond maar eens te borrelen met een wijntje.




 Altijd leuk om aan boord een feestje te hebben, en zeker na al 4 weken op zee te zitten. Maar het einde is in zicht. We hebben nog 639 mijl te gaan. De wind vannacht was aanvankelijk een drama, in de ochtend hebben we onze koers weer verlegd, gegijpt en het voorzeil weer uitgeboomd. De vaart komt er weer in, en hoewel we langzamer gaan door de aangroei, halen we toch ruim 6 knopen. Mogelijk komt het ook dat we aan deze boeg, bakboord, wat minder aangroei hebben, waardoor we wat sneller gaan. We hebben tijd genoeg om er over te filosoferen. Ook ons log is door de snelheid weer losgekomen.
Ook de kaart zijn we vanmiddag weer wat dichter bij de Markiezen gekomen, we zijn aangekomen bij de " Marquesas fracture zone". Op de bodem van de oceaan moet het landschap er hier ook heel interessant uitzien met zijn hoogteverschillen. Jammer alleen dat we dat nooit te zien krijgen…
Ons middageten was lekker simpel: tortilla met vulling van bruine bonen, mais en kip, overgebleven van 2 dagen geleden.

 

Donaties aan Neptunus

Vandaag is het zondag de 13e maart. We hebben weer een luie start van onze zondag, ontbijten met een mix van yoghurt, grapefruit en allerlei granen. De wind heeft ons de afgelopen nacht goed verder gebracht, en we denken erover de genaker bij te gaan zetten. Tijdens het voorbereiden besluiten we dit toch maar niet te doen omdat de wind regelmatig de 15 knopen aan gaat tikken. Tja, dan maar aan de koffie, met muffin…Om ons daarna te verwennen met een lekkere douche, binnen. Buiten is makkelijker, maar de lekkere straal water binnen, plus het nog wat warme water wat we in de boiler hebben, maakt de keuze makkelijk. Toch best een vermoeiende bezigheid, je staande houden in zo’n kleine ruimte. De visioenen van vallen stop ik maar snel weg. Ik hou me stevig vast!
En hoe komen jullie dan aan warm water? Tja, we hebben gisteren even de motor aan gehad omdat het energieniveau wat gezakt was, wat we niet raar vonden vanwege de lichte bewolking, de soms wat mindere bootsnelheid, met minder opbrengst door onze hydrogenerator, terwijl de stuurautomaat wel de hele dag aanstaat. In het begin van onze overtocht hebben we dit niet gehad. Mogelijk geeft de meter het niet meer goed aan, maar we willen geen risico lopen. En warm water krijgen we alleen maar door de motor aan te zetten! Wat betreft de diesel hoeven we het niet te laten, we hebben nog ruim de helft van onze diesel over.
Verder hebben we vandaag heerlijk vanaf ons voordek genoten van de zee. Een heerlijk plekje, zo liggend tegen de zakken waar we onze genaker en kotterzeil in hebben zitten, veilig vastgebonden aan de zeereling. Onderweg naar voren nog een klein vliegend visje terug in zee gegooid, helaas niet meer in leven. In de avond vloog er een grote vis bij ons op de kuipbank. Ik lag daaronder in de achterhut, en hoorde de knal, en daarna veel gespartel. Ad heeft gelukkig de vis nog op tijd het water in kunnen gooien. En daarna de kuipbank schubben-vrij gemaakt met een paar putsen water.
Ondertussen geven we niet alleen maar vis terug aan de zee, maar ook onze laatste wortelen en spekblokjes. Toch lukt het nog steeds om een lekker maaltijd klaar te maken. Vandaag was het pasta met een saus van ui, courgette( de laatste), champignons uit blik, tomatensaus, en een pittig gekruid worstje. En dat met een komkommersalade. De hele pan is opgegaan! Tot morgen!

 


 

 

Blue monday

Vandaag is het maandag de 14e maart, en het is een hele blauwe maandag: de lucht, het water. Alleen de golven breken wit, mooi voor het contrast. En heel belangrijk vandaag: het waait! Na een mindere nacht zette de wind vandaag goed door, 18 tot 22 knopen, we hebben nog een tijdje met een rif gevaren. Het uitgeboomde voorzeil doet het ook goed. Met deze snelheden maak je mijlen! In de avond passeerden we een dubbele mijlpaal: 3500 mijl gevaren en nog 500 te gaan.


Bijzondere combi zo tegelijk op je scherm. De mijlen nemen gestaag af, en nu nog 375 te gaan. Op het eind van je reis gaan we die mijlen meer in de gaten houden, en het einde van deze reis komt nu echt in zicht. We zijn echt super benieuwd hoe het allemaal zal zijn! Morgenochtend versturen we onze health declaration, dat willen ze 48 uur van te voren hebben. Hopelijk lukt dat versturen met onze Iridium. Anders hebben we nog de mogelijkheid van een flessenpost…
Na een paar mislukte broden, is het weer gelukt een goed exemplaar te bakken: het gist bleek over de datum te zijn…Dat luistert heel nauw met brood! Gisteren was brood dus echt niet gerezen, Ad heeft nog stoer wat gegeten, maar ik heb wat ouder wordend knäckebröd genomen… Neptunus heeft ons brood weer gekregen, mogelijk smaakt het geweekt nog een beetje…
Vandaag was Ad nogal geschrokken van de waterpomp, die maar bleef pompen, terwijl de watermaker uit oceaanwater zoet water voor ons aan het maken was. De motorruimte, de waterpomp en de watertanks werden snel geïnspecteerd, en gelukkig geen lekkage. De oorzaak was waarschijnlijk lucht in de leiding, en Ad kon dat goed oplossen. In een uur tijd was er weer 30 liter water in de tank bijgekomen. We zullen dat water straks goed kunnen gebruiken om de Windsong van buiten en van binnen goed schoon te maken en te ontzouten, van meer dan 4 weken op zee!
Tot morgen!

 

De oceaan laat ons nog niet los

Vandaag is het dinsdag 15 maart, en het was een dag met tegenstellingen. Het begon met een afnemende wind in de nacht, om tegen de ochtend weer aan te trekken. Ha, dachten we, gelukkig maar. Alleen we waren vergeten STOP te zeggen tegen het aanwakkeren. Het bleef maar doorgaan. Dit was een squall, een minidepressie eigenlijk. We hadden een vol tuig op staan, en het voorzeil uitgeboomd. Het 1e rif was snel gezet, het voorzeil inrollen was een lastiger klus. De boot zeilde snel, liep prima door de golven, alleen gingen we door de windvaaninstelling op de stuurautomaat, wel mooi de verkeerde kant op. In de squall draaide de wind behoorlijk, en de Windsong draaide gewoon mee… We moesten gijpen. Daarvoor moest eerst de boom weg. Ad ging weer naar de voorpunt om dat in orde te maken. Ondertussen bouwden de golven zich achter ons lekker op, maar de Windsong gaf geen krimp, en de nieuwe stuurautomaat, Arie 2.0, ging perfect met de golven om. Zelfs toen we van een golf af surften met een snelheid van 11.8 op het log, pakte Arie het prima op. Handmatig sturen was niet nodig, en was vast niet zo zuiver gelukt. Toen alle zeilen weer goed stonden en de boeg weer richting westen ging, liepen we lekker, en met een goede snelheid. De verwachte aankomst dag in Nuku Hiva op donderdag lag binnen bereik! Alleen hadden we geen rekening gehouden met het wegvallen van de wind, waarschijnlijk een gevolg van de squall. De luiken konden weer open en een lome middag met lezen, een spelletje, kijken of we dolfijnen konden spotten, volgde. Het warme eten klaarmaken was met dit rustige weer een makkie, dit in tegenstelling tot het ontbijt, wat best lastig is bij windkracht 7.
Al met al: donderdag aankomen wordt het niet meer. We hebben nu nog 260 mijl te gaan, en we weten niet of er nog meer van dergelijke verrassingen aankomen.
Tot morgen!

 


 

Nog steeds naar het Westen

Vandaag is het woensdag de 16e maart. En de vaart hebben we sinds de ochtend er goed in gekregen, en wonder, oh wonder, we gaan nog steeds met een snelheid van 5.8 knopen naar het westen, waar ons doel ligt, de Markiezen. Geleidelijk zullen we straks het diepe water van 4 kilometer zee onder ons verlaten, en van 3000 naar 2600 en uiteindelijk naar 1000 meter gaan, rond de eilanden, die op een plateau liggen. Helaas moeten we het inklaren op het vrij westelijk gelegen Nuku Hiva doen. Om bij veel van de andere eilanden te komen, zullen we eigenlijk dus weer een stukje terug moeten, een minder relaxed zeilstuk. We gaan wel zien wat we gaan doen. Dat is een van de fijne dingen van het zeilen, dat je koers naar vele richtingen kunt zetten. Uiteraard hebben we wel rekening te houden met de grote weerssystemen.
Zo rustig aan zijn we ons aan het oriënteren op de ankerplek en waar het inklaren is. Voor dat laatste moeten we ons melden bij de gendarmerie, met al onze papieren, als paspoorten, gegevens van de boot, crewlijst en heel belangrijk, het uitklaringsformulier uit Panama. Vooraf hebben we ook al veel gegevens op moeten sturen bij het aanvragen van toestemming om naar Frans Polynesië te gaan. En dat had weer alles te maken met de Covid Pandemie. Onze vaccinaties en booster bewijzen zijn ook al doorgestuurd. Een hele administratie dus allemaal.
Vandaag zijn we lekker bezig geweest met koken van spullen die op moeten. Tomatensoep, pastasaus en komkommersalade heeft dat opgeleverd. Met nog 141 mijl voor de boeg, verwachten we morgen ons laatste dagje voor aankomst te hebben… Maar niets is veranderlijker dan het weer, en als je 33 dagen op zee kunt doorbrengen, dan is een dagje meer ook geen probleem. We gaan het zien! Tot morgen!

 


Laatste stukje naar Nuku Hiva

Tja, en dan zijn we zomaar aan het einde van onze overtocht van Panama naar Nuku Hiva op de Markiezen gekomen. Ruim 4000 mijl verder, 33 dagen achter elkaar op zee aan het zeilen vanaf Las Perlas, wat we als tussenstop gebruikt hebben om ons onderwaterschip schoon te maken. Op deze reis hebben we 1 maal een Chinese vissersboot achterlangs zien komen, op zo’n 5 mijl afstand, en een zeilschip heeft ons opgelopen, die we 's nachts op de ais zagen. Geen strepen in de lucht van vliegtuigen, Wel heel veel sterren, elke dag een prachtige zonsondergang en zonsopkomst. De maan hebben we 2 x vol zien worden, en zijn boog over de hemel zien maken in de nacht. Veel vogels, soms aan dek, eerste hulp verleend bij het weghalen van een visserslijn uit de bek van een vogel, waarna als dank ons zonnepaneel ondergescheten werd. Het bezoekje van Neptunus in eigen persoon aan de Windsong was een heel bijzonder bezoek. Daarna hebben we Neptunus als dank regelmatig een fruit of groente donatie gedaan. Langzaam in een ritme komen op de boot, slapen,eten,afwassen,douchen, wacht hebben, weer berichten ophalen. Zorgen dat we goede koers varen en de wind in de zeilen houden. Zeilen verwisselen en weer verwisselen. Veel leren onderweg. Soms teleurstellingen over de matige wind, blijdschap over goede wind. Het contact via de Iridium met een groepje zeilers die tegelijk onderweg waren was prettig. Een prettige spanning bij het kijken of er nog post was. We zijn verwend met mailtjes, waarbij de dagelijkse mailtjes van Eva wel even apart genoemd mogen worden. Heel blij mee! Soms willen dat je er al was, en als het dan zover is, besef je dat je avontuur op zee er weer even opzit. Het tijdverschil met Nederland nam ook steeds meer toe, nu 10 en een haf uur. Ook dat was steeds wennen voor ons, het terugzetten van de klok. Maar laten staan was geen optie, waardoor we ons maar lieten leiden door de opkomst en ondergaan hiervan.
En nu wordt de rode loper voor ons uitgelegd, alleen hier is dat de zee, de hele blauwe zee, die ons onstuimig langs de eilanden van de Markiezen naar onze ankerplek op Nuku Hiva voert.

 



Aankomst op Nuku Hiva

Fri Mar 18 2022

Het is vrijdag de 18e maart, en ons eerste dagje op Nuku Hiva zit erop. Donderdagavond om half 10 lagen we stil achter ons anker in de baai. Het was makkelijk binnenvaren met een heldere hemel en de volle maan. Als het geraas en geschommel voorbij is, is het weer zo bijzonder om stil en vast te liggen. We genieten later buiten op het voorschip, liggend tegen de zeilzakken met onze voorzeilen aan, van de rust, de sterren, en ons biertje uit Panama. Vanmorgen werd wel duidelijk wat onze snelheid zeker beïnvloed heeft: het onderwaterschip is goed bezet door kokkels en eendenmosselen. We moeten aan de bak hiermee. Het hele schip heeft overigens een goede schoonmaak nodig. Zeilen moeten ontzout, lijnen ontzout, poetsen van het polyester en de het rvs is een forse klus, en ook binnen is het nodige te doen. Maar dat doen we allemaal graag, en onze Windsong is het waard.
Vanmorgen ingeklaard bij de gendarmerie, en ons eerste Frans weer opgehaald. Het ziet er allemaal goed georganiseerd uit hier, mensen zijn vriendelijk, en we zijn duidelijk weer in een heel andere wereld terecht gekomen.

We gaan het rustig aan ontdekken, hier en op de andere eilanden van de Markiezen.
Dit blog is dan het laatste blog van deze reis naar Nuku Hiva. Straks schorten we ons abonnement voor iridium en Predictwind weer op.
Deze blogjes gaan we op ons eigen weblog plaatsen, en dan kunnen we er ook de foto’s bij zetten.
Verder blijven we natuurlijk te volgen via Instagram en Facebook.
Heel erg bedankt voor de leuke reacties die we hebben gekregen, wat ook zeker gestimuleerd heeft om er iedere avond weer voor te gaan zitten! Het was fijn dat jullie op deze manier met ons mee hebben gereisd.
Weblog:
sy-windsong.blogspot.com
Instagram: sy windsong
Veel liefs van ons beiden! Ad en Yolanda

 

 




 Special edition in English

Thu Feb 17 2022

 

A special edition for our Swedisch friends from the MonAmi of Sweden! Or other, not Dutch speaking friends !
Today is was a bit of boring day, we sailed with full sail, in the direction of Galapagos, we are intending to pass on the north side. Today in our blog some things for you to know; for example, that we passed the 500 miles, and that is 1/8 of the total distance we have to sail. And, that we never sailed that south as we do now, Surinam was the most south country. And that we are now on the same height as Cali, a famous city in the beautiful country Colombia. And also that there seemed to be more plastic and other rubbish in the Pacific than in the Atlantic Ocean. And also the question that there seems to be a bus line from FP to Panama, because we saw several times a floating piece of plastic with a bird on it? What will be then the time schedule?
And the last thing, did you know that you even can have stress at sea about what you want to eat tonight? Will it be pasta Bolognese or fresh tomato soup? You will hear it tomorrow! Greetings Ad & Yolanda

 

Oh, the wind shifted 180 degrees

For our friends also in English: Today it is Friday the 18th of February.
The Windsong has done a good job today, we have sailed 140 miles in one day, and with a speed of 5 till 6.5 knots we are exactly heading for de Marquesas Islands. We let Galapagos pass on our left side, in navigation terms, on portside.
Today we had 4 guests on board, who wanted to Travel easy and without flying the direction of Galapagos. They were setting on our frame with the solar panel, and where not really very kind to each other, they shouted, threw each other off the frame. We made a good study of these seabirds, who also made themselves clean with their sharp beak, and made the Windsong dirty with their poop. When the want to come back tomorrow again, Ad will sent them to Blackmoon and Swiss Lady, 2 other vessels in our neighborhood…
And then, at the end of the day, we saw dank clouds behind, before and on one side of us, so we decide to put on the motor and get the sails down. A good decision, it started to rain, the wind shifted 180 degrees, and the sea became very unpleasant, because the waves still came from the direction the wind blew all day. And that was not that good for Yolanda, excuses she already did not feel well that much today. So our meal for today, was not what we wanted to prepare, but we were very happy with our spaghetti Bolognese, we already had in the fridge! Super easy and so nice to eat!
Greetings again from the crew of the Windsong!

 

Changed plans

Today it is Saturday the 19th of February. This day is a bit a boring day, like on a Sunday afternoon in the Netherlands when it is drizzling. We had to close the hatches because of the rain, we were inside the boat. Looking outside there were many dark clouds, and you could see the rain coming down. In the tropics they are called squalls. It suddenly comes and you better be prepared with your sails, because the wind can increase a lot.
Still we made 120 miles in 24 hours, and that with not much wind and current against.
In the morning we had some good exercise by baking the bread, it was delicious, but also a hard work to do on a moving boat.
The waves came from another direction than the wind. In this last day, we were heading a bit more direction Galapagos instead of going north. So we changed our plans and sail to these islands, and admire them a bit. We are not allowed to drop our anchor or get ashore. Therefore you need to have permission, and have a clean underwater ship, and you are not allowed to bring some kind of food in your boat.
By the way, the birds yesterday on our solar panel, were birds from the Galapagos, so that explains they were not shy at all. But today, no more birds on the ship, because they dropped a lot of poop… So Ad defended our Windsong.
The dinner we had tonight, was prepared a few weeks ago in Panama. And after that we made the jars vacuum in our pressure cooker. Amazing! Today is was spiced meat with sweet potato, and a salad of carrots. We were so happy it was so easy to prepare now. So happiness is also with small things…
Greetings from the Windsong

 

 

Our first week on the Pacific Ocean/ english version

Today it is Sunday, the 20th of february. And exact one week ago we left the Islas Perlas. We have sailed this week 927 nautical miles, and when you want to change that into kilometers, you multiply it with 1.8. Then it is 1668 kilometers, and that sounds a lot! Tomorrow we also will have a small party, because the we pass our first 1000 miles. How many weeks we have to sail before we reach the Marqueses, we don’t know yet, but we think maybe 3 more weeks. The first week we had often the current against us, and also not that strong winds. So when these 2 things go better, than maybe it will shorten the time.
To remember what day it is, and to see how many days we are on our way, and have to sail until destination, we made our homemade calender. It is fun to put a cross through the day before, and see the coming days get less…
Today was a good day sailing. The sun also started to shine and there were no heavy clouds and no rain. Inside the boat it still became little wet, because we forget to close the hatches, and there came some seawater inside.
We keep in contact with a few boats that also sail the same route. With Blackmoon, a Dutch ship, we have sms contact by our iridium satellite telephone. With Swiss Lady, indeed with a Swiss couple, we have contact by our SSB radio. Today we could not understand each other, so then we sent them a mail by the radio. And with Monami,a Swedish boat, we have contact by our iridium, and we can also follow them on our Predictwind app. On our calls, we discuss the weather, our route, and it is not only very helpful to speak with other sailers, but it is also very nice.
We use our iridium for getting our weather forcasts, and we do that daily, and sometimes more often. It is more easy than doing that by the SSB radio, and also goes much quicker. Nevertheless, we are happy with both systems, because when plan A does not work anymore, you always have plan B…
This evening our dinner was homemade chicken, in a Surinam marinade, (made a few weeks ago, and put it in a jar, made it vacuüm in the highpressure cooker), with rice, sate sauce, and a salad. You are welcome to eat this on board of the Windsong!

 

Also the English version. Today we have a party!

And here the English version:
Today we had a party on board!

Today it is Monday, the 21th of February, and we have had a beautiful day of sailing, in the night and on the day, behind us. On the day we sailed with our yellow genaker, and the speed increases immediately. We just passed the Galapagos Islands, only we did not see much of them, because we were too far away in distance. That was on purpose, because we did not want the less wind that is in the neighborhood of the islands. But nevertheless, de wind stopped a few hours ago, and now we sail a bit with the motor turning too.
Our party: today we have sailed since our departure in Panama the first 1000 miles. And we thought, it would be nice on our trip that we celebrate special things, such as a special distance we achieved. Today we celebrated it with homemade baked pizza, and it was delicious. And, we have some more, and we don’t think we let it in the fridge till the next party time.
Today was the Monday for us also the washing-day. As we have no washing machine on board, we put it in a bucket, wash it and clean it with fresh water again. Normally we dry it on the frame at the back of our boat. But on an ocean it is too tricky to loose our garment. So we put it under our bimini (that is the protection cover for the sun when we sit outside), and with these good temperatures it is dry very quickly.
As a last thing: Maybe it is nice for you to think what will be our next party on the Windsong. And let me tell you, that is not a 500 miles passing. We already enjoy thinking of that party!
Greetings from us, and till tomorrow.

 

The big blue Ocean

Tue Feb 22 2022

Today it is Tuesday, the 22th of February, and it was a beautiful day on a beautiful ocean. The sky was blue with some little clouds, and you could see the blue sky in the beautiful blue looking ocean.
The boat went very fast through the water, and with 12 knots of wind, we made speed of 7.5 knots, with our main- and front sail. However, at the end of the afternoon,  wind became less, and now the engine is working again, to achieve some more speed.
12 o’clock today: the sun was standing almost vertical above us, and that is not that strange, because we are near the equator. It is a pity that when we pass, there will probably no signpost in the sea: “here you are passing to the southern part of the earth, please take your picture”. But, we will see what happens.
Often we hear people asking us, is it not boring, all that water and in the night you don’t see anything? We can put your mind at ease: in the night there are so many stars, you can even see the Milky way, and when the moon shines, it reflects also in the ocean, really amazing. Often we have seabirds in the night flying around the boat. Maybe they confuse us with a fishing ship. But as far as now, Ad never catches a fish on board, but Niels, from the Blackmoon, keep inspiring Ad to go on trying.
Now we are making us up for a special meeting tomorrow

 

Odd jobs on board

Today it is Wednesday the 23th of February, and it is our 11th day on sea since we left Las Perlas. Our other big crossing, The Atlantic, from the Cape Verde till French Guyana, was 12 days, and we were eager looking for landmark when we reached it. Now it will take a long time before we will see land. But we are all right with it. Of course we are looking every time for new pleasant markings in our days, for example as when we pass the 1375 miles, that is about 1/3 of the total distance. Or our meeting with a special guest: that is a bit delayed because we are heading a bit more to the north now.
Until now we sailed 1338 miles, and today was a nice sailing day, with 12 knots wind and 7 knots of speed. It decreases a bit in the evening, but we hope not to have to put the engine on, because we want to save our diesel.
One of the jobs we do every day is checking all the fruits and vegetables. We cannot store it in our small fridge, so it is in nets inside and outside the boat. We control it every day, turn it, so we hope we can eat the whole crossing fresh food. And otherwise, we have canned food as well…
Today our dinner was very easy. We used to cook food for more than one dinner, so the pizza baking on Monday was also for today!
See you tomorrow, love from us both!

 

A busy day on the Windsong

 

Today it is Thursday, the 24th of February, and we had a nice day of sailing. In the morning we put on the genaker, our big yellow front sail. We sailed fast, 7 knots, and that is also necessary to achieve our target. Before it is getting dark, we change the sails again, for safety, because in the dark you cannot see easy the changing of the weather, and when it blows too fast it is not easy to get it away anymore. Before we raise the sail, Ad puts the pole in front of the ship, to tie one point of the genaker. Then we raise the snuffer, with the sail in it. And when it is to the top, we can put the sail free from the snuffer. Mostly it goes easy, but today, there was a problem, and the sail was for a big part into the water, but we managed to get it on board, although that was very heavy. Problem was a rope that did not run good.
It was a busy day, also we baked bread and after that we put a quiche in the oven. All kind of fresh vegetables I could use for it. We are busy to prepare our food with the first things that have to be consumed. So, eat as first the things before you cannot eat that anymore! Organizing this is quite a thing on a boat! By the way, the quiche was delicious, and we have enough for a second meal! See you tomorrow!

the Equator

Today it is Friday, the 25th of February, and it was a special day. In the night, at 1 o’clock Ad woke me up, because we would cross the equator! A special moment it is to sail from the northern hemisphere to the southern.
In the morning, Ad suddenly told me we had a visitor on board. I thought, oh no, a cockroach or a bird in the boat? But I was surprised to see Neptune, complete with beard and his staff on his hat. He filled a bucket with seawater and wanted to baptize me, the unbaptized. Actually he did it very carefully. I went wet, but the weather was good. In the evening we took a glass of prosecco, and after good use, we also donated one glass( not quite filled up) to the sea, to Neptune.
And we had also another special moment today, because we catches our first fish, a tuna. It was hard to get him on board. He was already dead, because the hook was in his gill. The other difficult thing, cleaning and cutting the head off, was a job for Ad, and then I prepared it further into steaks inside the boat. So you know now what is on the menu for the next few days!
Today the sailing was again with the genaker, with which we could make good speed, but actually we hope and expect to have some better winds in the next days.
Greetings from the Windsong!

 

With thanks to the weather forecasts

Today it is Saturday, the 26th of February, and it has been a night again with little wind, in which the engine has done its best too. In the morning the wind strengthened up a bit, we put the genaker up, and got good speed. In the meantime we picked up some weather forecasts. By our Iridium we also got a message from Blackmoon, who was also concerned about the weather. There is coming a big area with less wind towards us, and we have to head south, to keep this behind is. What do the Americans say, what do. the Europeans say about the weather. Check, check and double check. We did his several times a day. In the meantime the wind increases and we decide to change the genaker for the front sail . And so the complete day we are busy with the weather. You can understand we are very happy with all these possibilities of getting the weather forcasts and routeringsprograms to our Windsong. Important is to stay sharp yourself which decision you make.
Because of the noise of the engine last night, we did not sleep that well, so we try to get some sleep today. I the meantime I watch a Netflix program, which will stop in a few days. No problem on a day as this.
Ad took care of the dinner tonight, and he made a delicious spaghetti carbonara, and we thought ourselves in an Italian restaurant, however, without the wine…
Till tomorrow!

 

Hatches closed again

Today it is Sunday the 27th of February. We sailed with our Windsong south till 3 degrees, and a few hours ago, end afternoon, it started to blow. We sailed half wind, had to close the hatches, everything that could slide, did that. Including our old batteries, which we stocked in the middle of the boat, and tied them to the table. We are very glad our new batteries do their job well, so when we arrive in the Marquesas, we can maybe make somebody happy with them.
The first reef went into the mainsail, soon followed by the second reef. After that we were sailing very comfortable again, and we sailed fast, about 7 knots. Now,7 hours in the evening, the wind is decreasing a little, so we think of getting one reef out of the sail. But first, Ad is going to do the dishes, while I am writing the blog. Some things we divide very well!
This morning we had a ship passing us in our neighborhood. It was a Chinese fishing boat, ugly and not clean, we saw it from the distance. They are fishing, clearly said, the ocean empty of fishes. They can stay at sea for 2 years fishing, while a mothership loads the catch of the fish in her ship and brings in to China. In the night, our horizon was full of white lights, all fishing ships, fishing their nets with fish, no tolerance with what would be better for the ocean… And in the meanwhile we see the plastic bottles, floating over the ocean…
This day we baked a new fresh bread, and tonight we dined with fresh bread and hot dogs. Nice we both liked to eat that this evening! And it tasted us very good!

Halfway

Today it is Monday, the 28th of February, and it is a special day: today we are going to pass the 2000 miles. 2000 miles is also halfway our trip from Panama tot Nuku Hiva. To be exactly, now the log is on 1987 miles, and with our speed of 6 miles an hour, we will reach the 2000 miles in 2 hours. For now it is our 15th day since our departure from Las Perlas. The little party we already had with our sundowner at 6 o’clock: a small glass of white wine, and together with the amazing orange colored sky by the sunset, our party was complete. We are sorry we could not show you the pictures of it, but our satellite does not allow that.
Our last night was a terrible night, first the winds increased, 2th reef in the sail, and with the waves it was very very bumpy in the boat. Sleeping was not possible, because with the sudden movements of the boat you were thrown to all sides in your hut. Also walking in the boat was quite a challenge. We are lucky our boat has many handles to help you with this. We can find them even blindfolded…
On the day, it was strange with the winds, but on the afternoon, we got good winds, and also the current was with us. And so we start thinking: would this really be the promised South East Passat Wind? We hope we can enjoy this the next coming 2000 miles. And yes, then we can start thinking of when the day of arrival in Nuku Hiva will be. When you know it, you can tell us! See you tomorrow.

 

A new month

Today it is the first of March, the month in which we will arrive in Nuku Hiva. When is maybe written in the stars, which are many in the sky above us. You can even see the milky way. Not that strange as there is no other light than our 3 color toplight in the mast. That is for other ships the sign that we are a sailing vessel, and that means that everybody has to give us freeway. Even big ships. But when they don’t do that, we go.
Against sundown, we were sitting in the cockpit, we suddenly saw twice a whale, with his vin he came out of the water and we saw the water he blowed up. Still we were happy it was not very close to us.
While we are sitting so nicely, our 2 other crewmembers are still working hard. You maybe did not know, but we have constantly 2 pair of hands working for us. The first is Arie, our steering pilot, called after Arie de Jong, the colleague of Ad, who brought him his love for sailing and for the Winner. And also he keeps as our captain ashore an eye on the weather when we do a crossing. The second pair of hands are those of Bob, our son in law. He snores day in day out behind our boat, and gives the Windsong enough energy to do his work. We called our hydrogenerator, the Watt&Sea, after him, because he is with his knowledge of all kinds of energy and electricity a very good crewmember. Both are often asked for advice, a few weeks ago just before we left with our big battery problem Bob helped us a lot, as well Arie, when we changed our steering computer to Arie 2.0, a computer who also follows the movements of the waves. Finally it works good, but that was also a difficult thing and sparring with Arie was very fine.
As a dinner we had Chinese bami, baked egg, sate sauce, and baked bananas ( they are overripe).

 

Dinner on the Windsong

Today it is Wednesday the 2th of March, just before our evening dinner. Tonight that will be pancakes, not because we have to celebrate things, but because we like to eat that now. Mostly we make them all ourselves, but now we took the mix and we only have to add water. That is for a moment you do not want it too complicated. And that was the case this evening. We made at the same moment the decision to have the hot meal in the afternoon from now on, because we have more energy than to cook, and are more likely to eat at that moment.
The food on our boat is stocked everywhere. It is quite a system. First we remove all the cardboard, because of possible animals in that, we write on it what is in, and we put it in “BB mast” or “SB cupboard behind the books”. Where BB means bakboord= port, and SB=starboard. So every storage has its own name. In 3 storages under the seats, we also have plastic boxes to put it in, which are also numbered. We all put that in an Excel file, complete with how many we have of each. On that long list we have divisions for “every day food”, canned food, sauces, etc. So, this system only works, when you take care of it, and therefore we have to control it once in a while…
Now we are going to eat first the pancakes (storage cupboard) with marmalade( BB 3= Port, box 3).
In the morning there was light wind, clouds, and it started to rain, but later on it started to blow good, so we made easily 7 knots with the genaker. That is what we need!
We have eaten very nicely, with a dessert of pineapple, for Ad with homemade yoghurt, and now I can help Ad with the dishes, as I finished our blog! Greetings from us both!

 

 

 

Dull thursday

So today it is Thursday the 3th of March. And it is 8 or 9 o’ clock in the evening. And then you think of course, why don’t you know what time it is? So, we did not. It has kept us busy all day long. It started in the morning. Ad had put the time backwards at 12 midnight, because we had passed a time line, in our case the 105 degrees West. In the morning I was hungry, but it was a bit too early to eat, so we waited. In the midday we had the same with the dinner. It was 13.30 when we started, but for my stomach it was already 14.30… Because we doubted already for a long time what could be the right time, we asked Eva (our time-police), and she had the solution for our problem. We had gone an hour to fast. So now we put the time back, and it is 8 o’ clock, and a bit long day today.
Further it was a dull day. Also on the ocean you have that sometimes. In the night the wind get less, and it was very bumpy to sleep, so I was tired today. And still there are all kind of things to do, like getting the weather forecasts, baking bread. And that was it for today. Sailing we made good progress, about 140 miles last 24 hours. This morning we were a bit worried about our speed, because we only had 5 miles/hour, and we thought that the underwater ship was the problem. But later on we had good speed again. The total distance we sailed was 2361 miles and we have 1730 to go. Ad just told me, by head.
We start our evening now, our big dishes were done already this afternoon, because of the dinner then. It were baked potatoes, white beans in tomato sauce and cucumber: how nice such a simple thing can be. And that is then the message of today!

 

Passatclouds

Today it is Friday the 4th of March, and it has been a day with light winds. When the sun came up,a beautiful view, there were many clouds, and they looked like bad weather, maybe caused by the red color of the clouds. But everything went oke. When we wanted to put up the genaker, Ad saw a little tear in the polyester deck, near the place where the pole for the genaker boom is placed. There comes a lot of strength on the boom, so we think that caused the problem. But until we solved it, we do not want to use the genaker, unless maybe when the wind is very low.
So we did not made as much progress as we wanted, but we hope the trade winds will pick up soon. We already saw today the typically trade wind clouds, all little pieces of clouds, so let us hope. Nevertheless, in the night we will pass another 500 miles zone, and then we totally sailed 2500 miles. We remind us how proud we were when we sailed from IJmuiden to Lowestoft, 100 miles. The proudness lies not in the number of miles you make, but after this trip, distance has another dimension for us.
This afternoon we had for dinner a homemade stew (made in Panama, and made vacuumed in the high-pressure cooker), with mashed potato and small peas. Really delicious!
The sunset tonight is almost as beautiful as the sunrise this morning. The light after it is very yellow and clear, and we see a little part of the moon. We go up for the next full moon. See you later again!

 

Foods and sailing

Today it is Saturday the 5th of March, and today was again a day with light winds, mostly 12 knots, 3 Beaufort. Because we sailed in the night more southern, we wanted to sail in the day more to the west, and that is a position with the wind from behind. So we put a long spinakerpole on the mast. This is about 4 meters long. At the end, which we raise with a halyard, we put one clew on it. When we set the sail, it keep standing in that wide position, and that is good for catching as much wind as possible. Now you think, Ad must be very strong to handle that boom, but it is made from carbon. But it is difficult to maneuver with such a long boom. All day the sails are in this position and we make a speed of 5 to 6 knots. Tomorrow we expect more winds.
By the way: today we achieved another target, we passed “the 1500 miles-to-go”.
Making dinner was a quite a thing, because the boat goes in this position more from one side to another. We use the oven, which hangs cardanic, and special anti-slip material for all things. And when you forget it, you find things back in the sink or on the ground! We wanted to eat pasta with all kind of vegetables, like a eggplant, red pepper, onion, tomato. Now is 3 weeks at sea a bit too long for most of these things, so we had to cut off a lot. And we look nearly every day to check all our vegetables to look what had to be eaten first. But after all it became a very good pasta with these vegs, tomato sauce and Panamas’ chorizo sausages.
So this day was filled up with sailing and preparing food, and between the activities we had to take our rest…
Bye from both of us!

A Sunday on the Pacific

And then it is Sunday, the 6th of March. And what do you do on a Sunday? Sleeping in! I woke up because of the bumping of the boat. It seemed that there was no speed at all anymore. And that was true. In the meantime it was 9 o’clock. A good breakfast with yoghurt, some last pieces of mango, mashed banana and our new surprise: grapefruit. These grapefruits remain in very good condition, in some nets, together with lemons, under our frame. A fruit juice and a cup of tea. And that from our deckchair with view on the big blue ocean. I think we will remember that later often. Shower: how beautiful your bathroom will be, taking a shower with the ocean as your background is still the most beautiful. Only the wind is a bit fresh. Maybe a bit strange, because we are so close to the equator? Yes, but the wind here comes from the cold south regions.
And further, there were waiting a few works to do. Washing clothes. Under the bimini we got it almost dry.
Baking a new bread was a very hard work, as the boat was moving from one side to another and I had to make the dough for 15 minutes… But it tasted good, this time is was a brown bread.
And so the day fills up with all kind of things, and passes quickly. We can mark it with a cross on our calendar. We are now 3 weeks on our way, and we have to do some days more. But we are getting used to the rhythm of our day, and we take it as it comes.
Also, the strength of the wind, we are not able to influence that, otherwise we would have had some knots more wind! We still sail with our front sail with the boom, making 5 to 6 knots of speed. Would it be different tomorrow? Greetings from us both.

Light improvement

Tuesday, I suppose?

A make-your-own-food-day

Sailing over the other bow

Thu Mar 10 2022

 

 

Barnacles on the menu?

Today it is Friday the 11th of March, and the day started with rain. Suddenly we heard, sitting inside the boat, a loud noise on the deck, it was a heavy rainfall, combined with strong with wind, and it disappeared as quickly as it came. Whole day we sailed steadily to the West. After midday, when the sun is standing high in the sky, we just could follow the sun direction West. On the other side, in the East, we saw, sitting from our pillows on the bottom of the cockpit, the moon coming up, upper left half-filled already. So sitting, we could admire the trade wind clouds very well, and above them there were beautiful cirrus clouds all over the eastside, on a very blue sky, and the moon between them. That is sure a thing we are going to miss from sailing on the Pacific, when this transit is over. Minute by minute, and now I mean not the time minute, but the minute from the latitude west, we reach our goal more. We are now at 124 degrees West, each degree is 60 miles, and is divided in 60 minutes. Nuku Hiva, our goal, is at 140 degrees West.
Looking this morning at our log for the speed, we saw it was only 0.9 knots. Was the current so strong that we moved with 5.2 knots? No, we suddenly realized that our log, a little scoop under the hull of our boat, was also visited by a barnacle… These little animals are also on our waterline and just under it, and are also the reason of our decreasing speed, for we think 1 knot. We could go into the water, to get these animals away, with our ice scratcher, which we took from the Netherlands, but: the idea of being into the water, with the height of the waves and the reduced speed of the boat, and having 4000 meters of ocean under him, was an idea Ad did not like that much. So do I think! Let us wait with that.
For dinner we had a spaghetti Bolognese, very tasty, and for evening I just ate my last Dutch rye bread, bought in Curacao…
Have a nice day!

 

Today was party day!

Today it is Saturday 12 March, and it is a special day, the birthday of my daughter Eva. In the middle of our night, there arrives already a message from here: thanks for the beautiful flowers! And on the day we had a short surprise talk with her by our Iridium, very nice to hear the voices of Eva an Bob! The piece of cake she promised us, we made ourselves today: muffins, to make our coffee a special birthday coffee! And in the evening we opened a bottle of wine! Always nice to have a reason for a party when you are sailing already for 4 weeks. But we see the end of our trip. Almost 639 miles to go. In the night the winds were absolute a drama, but in the morning we gybed again, boomed the front sail, a little course change, and it went better. Although we had these barnacles on our hull, we had 6 knots of speed. Maybe when we are sailing on this side it goes faster, because of less barnacles on our portside. We have time enough to philosophy about these things. The log is also ok now, maybe the moment our boat surfed off a wave, did the barnacle on the scoop disappear…
Also on our chart we are a little closer to our destination, because we now are in " Marquesas fracture zone", a big area with on the bottom mountains that make the depth there on places 2000 meter less deep…How special that would be to see those mountains under your boat. But it is too dark there!
Our afternoon dinner was very simple. We had a left over from 2 days ago: tortillas with chicken, brown beans and corn! A quick prepared one this time!
Have a nice day!

 

Donates to Neptune

Today it is Sunday the 13 th of March. We have a slow start on our Sunday, have breakfast with a mix of yoghurt, grapefruit and cereals. The wind has blown us last night further direction our destination, and in the morning we were doing preparations to set the genaker as a spinnaker. When we saw the wind increasing till 15 knots, we stopped the preparations. So we took some coffee with muffins, followed with a nice shower inside the boat, with some hot water …It is still a challenging activity, taking care you keep yourself standing. The thought of falling and breaking some bone is not a nice idea. So I secure myself good. And I hear the question already: why do you have warm water? Because we had the motor on for a little while because we saw the meter of our energy getting lower and lower. Probably because of the light weather our hydrogenerator did not work that well, and the cloudy skies were not good for the solar panels. But maybe the only thing is that the meter does not work well anymore, as we did not have this problem on the other weeks of this transit. But we have diesel enough, more than 100 liter, so we can put the motor on.
We also enjoyed sitting on the front side of the boat, leaning against the sails of the genaker and small front sail, who are stored there. Last night we also had a big flying fish on the seat in the cockpit. It was a big bang, and after that he tried to get himself into the water. But he was lucky Ad helped him! It is not only fish we throw back into the sea, but we also donated our last carrots to the sea. But still we can make a good dinner!

 

 

Blue Monday

The ocean won’t let us go yet

Still going West

Last miles to Nuku Hiva

Today it is Thursday the 17th of March, and then then moment starts that we are beginning at the last miles of our crossing from Panama to Nuku Hiva. We sailed more than 4000 miles, and were 33 days on our way from Las Perlas, where we had a little stop for cleaning the underwater ship, to Nuku Hiva. On this trip we saw 1 Chinese fishing boat, who passed us at distance of 5 miles, and another sailing ship we saw on the AIS passing us on his way to Nuku Hiva. No stripes in the air from airplanes. What we did see were many stars in the sky, you almost get dizzy of watching them, and every morning a beautiful sunrise and in the evening the sunset with all his colors. We saw the moon becoming 2 times a full moon, and saw him making his way across the sky every evening. Many seabirds, sometimes on our ship, giving first aid to a bird with a fishing line in the beak, therefore thanking us by letting his poop on our solar panels. The visit of Neptune on our ship, when crossing the equator, in his special outfit, was a very moment for the Windsong. After that moment we donated almost daily some fruit or vegetables to him. Coming slowly in our rhythm on the ship, sleeping, eating, do the dishes, showering, doing the watch, getting in the weather forecasts. Taking care we sailed the good direction, and keeping the wind in our sails. Changing sails, and changing sails again. Learning a lot on our way. Sometimes disappointed about the slow wind, and happiness with the better winds. The contact by our iridium with a group of other sailors on their way was worthwhile. Always expectations by looking whether there would be post coming in. We were spoiled with many little mails, and we will mention especially the daily mails from Eva, they made us happy! Sometimes wanting you would be there already and when that moment really comes, you realize that your adventure of crossing the Pacific is nearly at his end. The difference in time with the Netherlands increases every time, and now it is 10 hours. We need to get used to that every time, turning the clock back. But not changing was not an option, so we let us lead by the moment of the sunrise and sunset.
And now the red carpet is laid out for us, only here that is the sea, the very blue ocean, which led us wildly along the islands of the Marquesas to our anchor spot on Nuku Hiva.

Arrival at Nuku Hiva

Today it is Friday the 18th of March, and our first day on Nuku Hiva. Thursday evening at 21.30 we were lying quiet behind our anchor in the bay. It was easy entering the bay with a clear sky and full moon. When all the noise and rocking is over, it is always so special when everything is in peace and quiet again. We enjoyed our Panama beer, sitting outside on the front deck, leaning against the 2 front sails, stowed away in their bags. This morning we saw clearly what had influenced our speed surely: the underwater ship was full of barnacles, and that is again a big job to get them off! By the way, the whole ship needs our attention: getting the salt from the sails, washing the sheets, polishing the deck, as well as everything inside the boat, where we lived very intense. But we do it with love for our Windsong, she has done a good job too! This morning we did the clearance at the gendarmerie and it was so nice to speak French again. It look all very well organized here, people are very friendly and it is a complete different world we arrived in. We are going to discover that quietly, here and on the other islands of the Marquesas.
So this blog will be the last blog of our trip to Nuku Hiva.
We are going to set our prescriptions with the Iridium and Predict Wind on hold. These blogs we are going to post on our own BlogSpot, complete with photo’s we made. And of course you can follow us on Instagram and Facebook. Very many thanks for the sweet reactions on our blogs, and that was also surely very stimulating to write each evening a new one. It was very nice that you travelled with us in this way.
Weblog: sy-windsong.blogspot.com
Instagram: sywindsong
Love from both of us, Ad and Yolanda