Bye bye New Zealand

 Bye Bye New Zealand.

Waterval bij Whangarei

We hebben hier een prachtige tijd gehad.

Het is een bijzonder mooi land en geweldig aardige mensen Het was fijn weer eens in een westers land te zijn met al zijn gemakken. Zo konden we de boot een goede onderhoudsbeurt geven, mede dankzij de zeer professionele mensen. Hier weten ze wel wat een ocean-going yacht nodig heeft zo hebben onze nieuwe zeilen een 'ocean-finishing', wat wil zeggen op veel plakken extra verstevigd en beschermd tegen uv-invloeden.

Onderwaterschip kaal gehaald

Verder is de beschadiging aan het roer gerepareerd. Heeft de motor een grote beurt gehad. Heeft Yolanda nog wat aan het houtwerk binnen opnieuw gelakt, en een beschermhoes voor de bijboot gemaakt. En hebben we diverse kleine klussen geklaard.

Voor onze rondreis hebben voor een redelijke prijs een mooie auto kunnen kopen waarmee we het Noordereiland en het Zuidereiland doorkruist hebben met een tentje. Het waren vaak simpele campings wat betreft voorzieningen maar wel ook vaak met leuke mede kampeerders in mooie omgevingen.

Wel bleek het Zuidereiland erg toeristisch, maar gelukkig konden we een mooie meerdaagse trektocht maken door een groot gebied waar geen toeristen komen en nog erg lijkt op het Nieuw Zeeland van de vorige eeuw.

Ook was de samenstelling van de bevolking niet echt wat we verwacht hadden, het zijn hier vooral 'boeren, bouwvakkers en bejaarden'. Bij veel winkels en gelegenheden staan borden waarbij gevraagd wordt vuile schoenen of laarzen buiten te laten. Nergens heb ik zoveel mensen op blote voeten door de supermarkt zien gaan. En nergens vind je zoveel bouwmarkten en speciaal winkels voor onderdelen en gereedschappen. Een paradijs voor klussers.

Nieuw Zeelanders zijn harde werkers, ook de vrouwen hier, die ook aan het zware werk deelnemen en net zo makkelijk op grote kranen en vrachtwagens rijden, dan wel aan de weg werken. Ook valt op dat zoveel 60+ers gewoon vrolijk doorwerken.

Wat wel tegenviel was het weer, van een zomer hebben we weinig gemerkt. Wij zijn hier mede gekomen om voor het orkaan seizoen te schuilen, om vervolgens door een orkaan getroffen te worden. Gelukkig lagen veiling beschermd in een haven.

Cyclon Gabriella

Wat ook opviel was dat er toch wel veel regels zijn, zowel voor ons als voor de Nieuw Zeelanders. Ze willen graag de natuur weer terug brengen naar hoe het vroeger was voor de grote immigratiegolven. Op vele wandelpaden op het Noordereiland moet je je schoenen borstelen en afspoelen, dit om de Kauri-boom van uitsterven te beschermen. Als er een Kiwi vogel dood gebeten gevonden wordt moeten de honden in de buurt een DNA test ondergaan. De schuldige viervoeter moet dan een training ondergaan!

Niettemin was het een bezoek aan een bijzonder land dat we niet hadden willen missen.

Hieronder een kleine foto impressie, het is ondoenlijk een uitgebreide selectie te geven van de honderden foto's die we gemaakt hebben. Degene die ons op Instagram of Facebook volgen , hebben al het een en ander hiervan gezien.

The long and winding (dust)road

Wij gaan nu weer verder, terug naar de tropen. Fiji wordt de eerste waypoint. Dankzij de ruim gesorteerde supermarkten is de boot weer bevoorraad met eten dat verderop lastiger of helemaal niet meer te krijgen is.

Ook spullen zijn vervangen of aangevuld.

We zijn helemaal klaar voor de tweede helft!

Overtocht Bora Bora naar Vavau, Tonga

Weg uit het paradijs, 

 Vandaag is het zondag 2 oktober. We zijn nu ruim 24 uur onderweg vanaf Bora Bora,en totaal hebben we 119 mijl afgelegd. Dat is niet echt veel, maar de wind hield zich afgelopen dag ook niet echt aan de voorspellingen… We zijn begonnen te zeilen met ons kotterzeil( klein voorzeil wat aan onze extra stag vastzit) en een uitgeboomd voorzeil. We hadden niet veel snelheid en door de swell die uit een iets andere hoek binnenkwam, schommelde de boot nogal. Met zeeziekte als gevolg, meer bij mij dan bij Ad. Maar een echte topdag is het nog niet geweest. Dat heb je he, als je het paradijs verlaat. De hele dag zijn we zo’n beetje bezig geweest om onze track op orde te krijgen, en contact te hebben met medezeilers. Toen we de passage doorgingen bij Bora Bora, voer de Mabel Rose tegelijk met ons uit. We hadden al snel contact via de marifoon, en zij gaan ook naar Tonga: onze buddyboot! Iets verderop vaart de Tokarou, een schip met een Noorse schipper, die we al van Raiatea kenden. We proberen nu mailcontact als groepje te maken, maar dat gaat niet zo makkelijk als met supersnel internet via de wal. Maar goed, we hebben de tijd! Ons internet met de wal lichtte gisteravond even op: het stroomde berichtjes binnen toen we langs een klein eiland, Maupiti, voeren. Dit eiland stond op ons lijstje om naar toe te gaan, maar met de omstandigheden van veel swell en onbestemd weer kun je beter niet door de lastige passage naar binnen gaan. Je weet nooit wanneer het weer weer goed is om weer uit te zeilen. En zo voeren we langzaam langs Maupiti, met maar weer overduidelijk dat je als zeiler echt van het weer afhankelijk bent… We gaan de avond hier in, we hebben net het 2e rif in het grootzeil gezet, het uitgeboomde voorzeil wat ingerold, de wind is wat aangetrokken, en toen we net samen, moe van de klus, op de bank zaten, dachten we allebei hetzelfde: hopelijk houden we deze zeilvoering tot de volgende ochtend zo. Wat betreft ons eten is het makkelijk vandaag, ik eet nog niet echt, en Ad kan aan de pannenkoeken en tomatensoep. Gelukkig had ik dat gisteren allemaal klaargemaakt. Fijne dag voor jullie en liefs van ons

Ons nieuwe bemanningslid! Vandaag is het maandag 3 oktober, en de dag verliep een beetje in het teken van de wind. Niet zo raar als je op een zeilboot op de Pacific vaart. Vannacht en vandaag hebben we goede vooruitgang geboekt, we hebben 136 mijl gevaren en gaan dus lekker snel. Nog steeds met het tweede rif in het grootzeil, en het voorzeil iets ingerold. Het leven aan boord begint een beetje te wennen, de zeeziekte is afgenomen. Tijd weer om een boekje te lezen. En ondertussen heeft onze iridium (internet op zee) ook niet stilgestaan. Sms -jes en mailtjes gaan over en weer tussen de 3 boten. Het wordt beheerst door de track die we moeten gaan varen de komende tijd. Er komt in het weekend hele harde wind in het gebied zuidelijk van Tonga. We hadden dit al een tijdje terug zien aankomen, waarop we Bob, een meteoroloog uit Nieuw Zeeland om advies hadden gevraagd wat dit aankomende slechte gebied voor ons kon betekenen. Vavau, waar we heen gaan in Tonga, is goed te bereiken, via een noordelijke route. Hoewel we nu nog wat zuid varen, gaan we later gijpen om zo de noordelijke route te nemen. De Mabel Rose had van MetBob vandaag hetzelfde gehoord. En zo wordt voor ons het weer door Arie, onze walkapitein in Nederland, Metbob, uit NZ, en onze 2 dagelijkse upload van weerberichten, goed in de gaten gehouden. Hopelijk kunnen jullie de track nu goed volgen van ons. Is dat niet zo, stuur ons dan even een mailtje via sywindsong@myiridium.net, maar een ander berichtje is ook altijd welkom. Alleen geen foto’s of bijlagen erbij doen! Dit keer is het blog geschreven voor het eten, maar vandaag doen we nog rustig aan wat betreft koken, het wordt tomatensoep! Fijne dag in Nederland en tot morgen, liefs Stug doorgaan Vandaag is het dinsdag 4 oktober. En we zeilen stug door. Onze snelheid is tussen de 6 en 7 knopen, de wind 20 knopen, totaal hebben we 388 mijl afgelegd, de laatste 24 uur 150 mijl. Vanmiddag zijn we overstag gegaan, om meer naar het noorden te zeilen. Het gijpen is wel een dingetje: het voorzeil moet eerst ingerold worden, dan de boom weg. En we zijn zo blij met onze carbon boom. De zwaarte is dus niet het lastige, maar de lengte en het schommelen van de boot wel. Ik zie Ad dan op het voordek bezig, en hoop dan maar dat de boot geen rare schuiver maakt. Ad zit overigens goed aangelijnd aan de boot en kan ook niet ini het water vallen, maar toch. Het voordeel van over deze kant varen is dat we wat minder last van de golven hebben. Ondertussen hebben ook alle potjes en schaaltjes weer een plekje gekregen zodat we er geen hinderlijk gerammel meer van hebben. Ondertussen zien wij nu ook onze buddyboten op hun track. Samen met Mabel Rose varen we de noordelijke route naar Tonga, hiermee het slechte weer rond Tonga in het weekend vermijdend. De Tekerau heeft nog steeds de rechte lijn naar Tonga, en hoopt daar zaterdag, voor het slechte weer losbarst binnen te zijn. Onze keus zou dat niet geweest zijn. Vandaag hebben we een heerlijke spaghetti bolognese gegeten. De bolognesesaus had ik al op 4 augustus in Papeete klaargemaakt, zo zag ik op het potje staan. We vacuumeren de potjes in de snelkookpan, en dat gaat dus supergoed. Alleen de pasta hoeven te koken. En, vandaag weer eens een brood gebakken. Onze weegschaal gaf helaas door alle geschommel geen goede waarden meer aan, dus hopelijk is het een lekker broodje geworden. Op het rondje boot voor de nacht, zag Ad dat er een harpje van het voorzeil bijna los was. Met de zonsondergang aan bakboord, hebben we deze klus weer geklaard, zeil ingerold, val iets laten vieren zodat er geen spanning meer op staat, harpje vastgemaakt, en alles weer goed voor de nacht gezet, iets meer ingerold. Ondertussen hebben we vandaag al verschillende buien langs zien trekken. We hopen dat ze dat vannacht ook doen, want vaak zit er in een bui ook meteen veel meer wind. Nou, wij gaan straks lekker aan ons verse broodje beginnen, groetjes van ons en tot morgen. Eerste 500 mijl Vandaag is het woensdag, 5 oktober, en het is weer een goede zeildag geweest. De golven die van achteren kwamen waren indrukwekkend, en de snelheid van de boot nam toe als we van een golf afsuften. We hebben de 11 knopen langs zien komen. Toch maar het 3 e rif erin gezet, wat we sowieso wilden doen voor de nacht. We hebben vandaag een mijlpaal bereikt op deze reis, namelijk de eerste 500 mijl hebben we afgetikt. Nog 700 te gaan, dat dan wel weer. Morgen komen er nog 2 bijzondere momenten bij, maar dat lees je morgen. Afgelopen nacht had het best stevig geregend en ook overdag valt er wel wat. Ons gereefde zeil bindt Ad altijd mooi op, anders zou er een groot stuk zeildoek onder de giek komen te hangen. Maar in de plooien van het opgeslagen doek verzamelt zich heel wat regenwater. Ad heeft het zeil over de giek gekanteld zodat het water er allemaal weer uit kon , en gelukkig eerst de luiken gesloten. Het blijft leuk, dat spelen met water. Het slapen was de afgelopen nacht wat moeizaam, door het geschommel. Hoe je ook ligt, stilliggen is niet mogelijk. En zo blijft altijd een deel van je spieren gespannen, en blijf je moe. De beste plek om te slapen is bij ons in de kajuit. De voorpunt, waar we normaal slapen, is onder zeil niet fijn, en de achterhut lukt bij rustiger weer ook goed. In de kajuit zijn 2 banken om op te slapen, en je kunt er een slingerzeiltje voorhangen, zodat je er niet uit kan rollen. Wij hebben naast een bank ons reddingsvlot liggen, en zo hebben we ons bed wat breder gemaakt, hoeven we geen zeiltje op te hangen want eruit vallen kan je niet meer. En dat is dan de beste plek, in het midden van het schip. We hebben het ons weer makkelijk gemaakt met eten. Een potje, gevuld met een runderstoofpotje, is weer goed vacuüm gebleven, aangevuld met aardappelpuree, en verse sla met tomaat en wortel. Super lekker! Tot morgen! Overal water! Vandaag is het donderdag, 6 oktober. Dit blog bevat nog een stuk verhaal over de avond daarvoor. Om een uur of 8, we waren de Engelse vertaling aan het schrijven, gezellig naast elkaar op onze loungebank zittend. En opeens kwam er een gigantische hoeveelheid water naar binnen door het luikje boven de kaartentafel. Een overweldigende massa water. Het luik snel gesloten, we hoorden zeewater nog gorgelend weglopen uit de kuip. Snel de mobieltjes, IPad en Iridium in veiligheid gebracht, onze zeekaart van de zuidelijke Pacific dreef nu echt in een laagje zout. Door een open kuipluik was ook de achterhut nat, waar we slapen. En de natte ruimte achter was nu echt een erg zilte natte ruimte geworden. Daar kon de pomp alles wegpompen, de bilge in de kajuit, die bij ons heel ondiep is, hebben we met een handpomp en het hoosblik leeggehaald. We zijn nog tot een uur of 11 bezig geweest met ontzouten, ophangen van lakens, drogen van matrassen. Kortom, een bezig avondje dus. Straks, als we op Tonga zijn, nog maar eens alles goed schoonmaken. En die golf, die hadden we dus niet zien aankomen, hij kwam van opzij…. Wat wel het geval was dat we de golven al wel hoog vonden, de wind wat aanwakkerde, waardoor we al aan het einde van de middag het 3 e rif er maar in gezet hadden. Nu hadden we vandaag ook nog 2 feestelijke gebeurtenissen, waarvoor ik eigenlijk een cake had willen maken. Maar geen puf voor had door al het schoonmaken. We hebben de 20.000 zeemijlen afgetikt met onze Windsong, en ook waren we vandaag precies halverwege onze route naar Tonga. Onze snelheid blijft steady aan goed, en de teller staat nu op 654 mijl. We houden het weer, en speciaal het slechte weer bij Tonga goed in de gaten, maar dat trekt zuidelijk weg en mindert dan in kracht. Daar zijn we gelukkig mee. We proberen nu steeds in de middag warm te eten, en vandaag was het noedels, gebakken ei, gebakken banaan en komkommer. Het smaakte ons weer goed! Tot morgen, liefs van ons. Vrijdag met een volle maan Vandaag is het vrijdag 7 oktober, en dit blogje kan ik bijna met het maanlicht schrijven. De maan schijnt namelijk van achteren zo de boot in. En wat ook heel bijzonder is, het water achter de boot glinstert in het maanlicht. Vandaag zijn we weer flink opgeschoten, de afgelopen 24 uur hebben we 150 mijl afgelegd. Vannacht was een erg onstuimig nachtje, en dat is niet zo fijn om bij te slapen. Dus, een duffe dag was het een beetje. De koers die we varen is nu recht op Vavau af, in het noorden van de Tonga archipel. Eigenlijk zijn we best wel benieuwd hoe vaak dit blog gelezen wordt. Misschien zou je eens een mailtje kunnen sturen? Ons adres is sywindsong@myiridium.net Wat ook natuurlijk kan, is een vraag stellen. Dan kunnen we dat, als het ook voor anderen interessant is, in ons komende blog beantwoorden. Vandaag was het weer tijd om een broodje te maken, en ondanks dat onze weegschaal niet betrouwbaar is op een zo schommelende boot, is het een super mooi brood geworden. En dat brood kneden, 15 minuten lang, was weer een warm klusje. Morgen weer een nieuw blog, fijne dag in Nederland, en barst los met vragen, liefs van ons. Squalls… Vandaag is het zaterdag, 8 oktober, en de dag begon vanmorgen om 8 uur met een squall: opeens begon het harder te waaien, een grote donkere wolk kwam eraan, met niet veel goeds in zich. Snel alle ramen gesloten, en het voorluik afgesloten met onze plexiglas delen. Dat is prettiger dan het luikdicht te moeten doen, omdat je dan niet meer goed naar buiten kan kijken. De regen barstte los, nog hardere wind, de stuurautomaat zag het ook even niet meer zitten, waar we in de kajuit voor werden gewaarschuwd door een hoop gepiep. Ad ging vlug naar buiten, nam het stuurwiel over. De motor bijgezet, en de boot weer keurig op koers gelegd. Deze koers was wel 90 graden naar het noorden toe, maar dat komt doordat in een bui de windrichting ook verandert. De wind is maximaal 36 knopen geweest. Ons zeil zouden we voor er een volgende squall aankwam aanpassen aan het 3e rif erin, en het voorzeil een beetje ingerold. Ook hebben we de reactiesnelheid van de stuurautomaat sneller gezet. Na deze hectische start van de dag hebben we rustig ontbeten, en de zeilvoering aangepast. Helaas schoten we toen niet echt meer op, waarop we besloten toch maar weer een rif eruit te halen. In de middag zijn we ook gaan gijpen, het grootzeil naar de ander kant gezet. Kortom, we hebben hard gewerkt! En als je dan aan het einde van de middag denkt, nu even lekker wat rustig lezen. Nee hoor, er kwamen weer squalls aan, nu achter elkaar met een korte tijd ertussen. En met nog meer wind erin, tot 40 knopen. Door de andere zeilvoering , en het werk van Arie 2.0, onze stuurautomaat, ging alles beter dan vanmorgen vroeg. Het blijft een heel imposant gezicht, je ziet het aankomen, een gordijn van regen, vlakker water, en dan die harde wind en gekletter van regen over je heen. Er komt nu weer een squall aan, inmiddels is het donker, maar de wind neemt weer snel toe, er komt een wat frissere wind in de kajuit. Ik ga het blogje snel afsluiten. We hebben een paar vragen gekregen als reactie op ons blogje van gisteren, en komen daar morgen uitgebreider op terug. Eentje, van Eva, hier alvast: hebben jullie ook vliegende vissen aan boord? Ja, alleen zijn het hier meestal hele kleintjes. Dus Eva, als deze in je bordje nasi valt, eet je hem nietsvermoedend op! En nog iets bijzonders vandaag: Ad heeft een walvis gespot, gelukkig een flink eind achter de boot. Liefs, en stuur je vragen, reacties gerust. Rainy Sunday, Vandaag is het zondag 9 oktober, en de squalls van zaterdag zijn in de avond gewoon doorgegaan en ook in de nacht. In de nacht was de wind gelukkig wat minder heftig, zo een 25 knopen. Ondertussen stonden de zeilen al goed wat betreft het rif en inrollen, dus het was gewoon afwachten. En daarna de koers weer oppakken. In de ochtend stond de teller op 1000 mijl, nog 300 mijl te gaan. De golven waren vandaag weer hoog, voorspeld was ook 3.3 meter, en dat klopte ook wel. De boot ging er keurig overheen. Alleen om nou eens lekker rustig te slapen of te zitten, dat is wel wat minder. Het slingerzeiltje binnen was echt nodig om niet uit je kooi te vallen, en de achterhut was eigenlijk geen goede slaapplek, omdat het heel lawaaiig was door de golven en je van de ene naar de andere kant geslingerd werd. De wolken bouwden zich in de ochtend weer op, ook veel cirrusbewolking erbij, van die strepen in de lucht, tot het in de middag wel weer ernstig grijs werd om ons heen. En over ons heen gaand, liet de bui het water goed los. De wind draaide behoorlijk om de bui heen, met als effect dat we eigenlijk naar het zuiden voeren i.p.v. naar het westen. Maar we gaan nu weer mooi naar west noord west, alleen staat nu de motor aan, de windkracht is afgenomen tot 8 knopen. En nu is water is heel vlak. We gaan het zien. Wat betreft ons oproepje om vooral ook vragen te mailen, kwamen er een paar leuke reacties binnen. Zo vroeg Arie wat we met onstuimig weer bedoelden, zie ons blogje van vrijdag. En met onstuimig weer bedoelde ik de onrustige zee, veroorzaakt doordat de swell en de windgolven niet in de zelfde richting liepen, waardoor er golven tegen golven aanbotsen. En het voelt in de boot dan of je in een wel erg lang durende kermisattractie zit. In de boot hebben we overal handgrepen zodat je je goed staande kunt houden, en die zijn dan ook onmisbaar. De andere vraag van Arie was wanner we verwachten aan te komen op Tonga. Het lijkt erop dat we ergens dinsdag aan gaan komen. Maar is het dan dinsdag de 11 e , of woensdag de 12 e oktober. Wie het weet mag het zeggen! Eva kwam met een hele serie vragen aan: Of we al een vis gevangen hebben? We hebben deze tocht nog niet geprobeerd te vissen, omdat we het met deze zeegang lastig zouden vinden, als we er al 1 vangen, om hem dan binnen te halen, en ook nog eet klaar te maken. Maar het goede nieuws is, we hebben een werplijn, die hopelijk sneller resultaat geeft. Ook vroeg ze zich af of we een beetje netjes met haar hut omgaan, de achterhut. Nou, toevallig zeiden we vandaag tegen elkaar dat de boot wel wat rommelig aan het worden is, en toe is aan een goede schoonmaakbeurt. En omdat we de hut van Eva nu niet echt gebruiken om te slapen, leggen we daar ook maar van alles in, en gebruiken hem als bijkeuken. Maar Eva, als je aan boord komt, is alles weer tip top in orde, hoor. Inclusief de chocolaatjes voor Ad; helaas heeft hij nu nog maar 1 tablet pure chocolade, maar wel weer genoeg chocoladehagel, door mij meegenomen uit Nederland. En dan nog de vraag wat we het meeste missen aan boord. We hebben het dan over materiële dingen, en toen we het er over hadden, werden er zo een flink aantal genoemd. Een wasmachine scoort wel hoog, maar ook het toverstafje dat alle kapotte dingen snel heel tovert, staat ook hoog op het lijstje. Onze warme maaltijd bestond uit een bal gehakt, aardappelpuree, en witte bonen in tomatensaus. Ad heeft het grootste deel van mijn porie opgegeten, de zeeziekte steekt nog regelmatig de kop op bij mij… We eindigen met het: Raadsel van de dag: morgen wordt vandaag. Wat bedoelen wij hiermee? Wie wordt de slimme lezer die dit raadsel oplost. Een eervolle vermelding in dit blog is je deel! Liefs van ons, xx Een roerige dag, Vandaag is het maandag 10 oktober, en we zeilen in het gebied waar we veel squals kunnen verwachten. We letten goed op. In de nacht hebben we heerlijk gezeild, halve wind dit keer, en de boot lag erg stabiel in de oceaan. Slapen, in de achterhut ging dan ook weer heel fijn. We gingen als een speer met een vol tuig! In de ochtend kwamen wat regenbuien langs, maximaal 24 knopen wind. En hiermee startte ook het reven, eerst het eerste, maar al snel het 2 e rif. In de middag ging het er wat grijzer uitzien, we bereiden ons weer voor op een buitje, maar dit keer werd het echt heel veel regen, stevige golven en tussen de 33 en 35 knopen wind. Bij het zetten van het 3e rif, bleek er iets goed mis met het grootzeil. Bovenin het zeil keek Ad als het ware tegen de voering van het zeil aan, de buitenkant was over een groot stuk losgelaten. We hebben laminaatzeilen, speciaal gekocht voor deze reis met veel UV, maar helaas zien we de lagen loslaten van elkaar. Snel hebben we de motor erbij gezet en het grootzeil laten zakken. Nadat de squall, die zeker een half uur duurde, afgenomen was, was onze snelheid afgenomen naar 4 a 5 knopen. We zullen het laatste stuk naar Tonga het grootzeil niet meer gebruiken en moeten kijken hoe we dit op kunnen lossen. Een ander, minder heftig dingetje is dat ook de rits van de bimini, wat boven de kuip hangt om ons te beschermen tegen de zon, losgelaten was. Het stiksel heeft het geweld van de UV straling niet overleefd. Overigens heb ik de hele binini al een keer opnieuw gestikt op mijn kleine Elna Lotus naaimachine, van zo’n 40 jaar oud. Ik gebruik daar een speciaal UV bestendig garen voor. De bimini hebben we dus maar snel naar binnen gehaald om erger te voorkomen. Al met al een heftig geheel weer. Het venijn van dit tochtje zit hem in de staart, zullen we maar zeggen. En zo zie je maar weer, het is niet altijd feest in het paradijs. Als warme hap hebben we maar weer voor noedels gekozen, met eieren, banaan, en komkommer. Zelfs dit klaarmaken is al een hele kunst. Je kunt niets zo maar op het aanrecht laten staan, want dan ligt het of om, of op de vloer. Als de afwas daarna dan ook gedaan is, ook weer niets laten staan, maar meteen opbergen, moeten we weer even bijkomen… Dit was dan weer het kijkje op onze dag. Fijne dag en tot morgen Geen grootzeil meer Vandaag is het dinsdag 11 oktober, en het is de dag waarop we pijnlijk zien hoe ons grootzeil echt niet meer gebruikt kan gaan worden. De aanblik er van is triest. Het doek wat uit 3 lagen bestaat is losgelaten van elkaar en gescheurd. Omdat deze plek net boven het 3 e rif zit, kunnen we ook het zeil niet meer gebruiken als klein grootzeil. En dat betekent dan meteen dat we zonder grootzeil ook niet van Tonga naar Nieuw Zeeland kunnen zeilen. Alleen op 1 of 2 voorzeilen is op dat traject geen optie, helaas. Mogelijk kan het zeil nog gerepareerd, maar dat gaan we op Tonga verder uitzoeken. Vanaf gistermiddag hebben we op de motor gevaren, deels met het voorzeil erbij, maar aankomen vandaag op Tonga zit er niet meer in. Onze buddy boot, de Mabel Rose, vaart ongeveer met ons op, en mochten we toch een tekort aan brandstof hebben, dan kunnen we een van hun dieselcans krijgen, heel lief van hen. Onze dieseltank is 150 liter, en we hebben daarnaast nog 2 cans van 20 liter bij ons. Daar gaan we het wel mee redden. En dit terwijl we pas tegen elkaar zeiden, nou, op Tonga heven we niet bij te tanken, onze zeilen leveren de energie. Hoe anders kan het gaan. En ook het weer is compleet anders dan gisteren. De zee is redelijk vlak, wel met een lange swell. We hebben nog geen drup regen gehad en de wind is rond de 10 knopen. En de zon schijnt. Echt buiten zitten is er alleen niet bij, omdat we de bimini, onze bescherming tegen de zon, hebben weggehaald. Morgen kan ik de rits weer vastnaaien en kunnen we hem weer gebruiken. We kijken er naar uit om aan te komen op Tonga, het gele quarantainevlaggetje ligt al klaar. Dat moeten we hijsen in het want om aan te geven dat we nog niet ingeklaard zijn in het land. Daarna kunnen we het gastenvlaggetje van Tonga hijsen. Tot nu toe hangt die van Frans Polynesië er nog, wel wat gehavend door alle winden die het afgelopen half jaar over zich heen heeft gekregen. Heel leuk en bemoedigend ook, de post die van een aantal mensen hebben gekregen! Altijd fijn om te krijgen! Liefs van ons weer en fijne dag! Geen grootzeil meer Vandaag is het dinsdag 11 oktober, en het is de dag waarop we pijnlijk zien hoe ons grootzeil echt niet meer gebruikt kan gaan worden. De aanblik er van is triest. Het doek wat uit 3 lagen bestaat is losgelaten van elkaar en gescheurd. Omdat deze plek net boven het 3 e rif zit, kunnen we ook het zeil niet meer gebruiken als klein grootzeil. En dat betekent dan meteen dat we zonder grootzeil ook niet van Tonga naar Nieuw Zeeland kunnen zeilen. Alleen op 1 of 2 voorzeilen is op dat traject geen optie, helaas. Mogelijk kan het zeil nog gerepareerd, maar dat gaan we op Tonga verder uitzoeken. Vanaf gistermiddag hebben we op de motor gevaren, deels met het voorzeil erbij, maar aankomen vandaag op Tonga zit er niet meer in. Onze buddy boot, de Mabel Rose, vaart ongeveer met ons op, en mochten we toch een tekort aan brandstof hebben, dan kunnen we een van hun dieselcans krijgen, heel lief van hen. Onze dieseltank is 150 liter, en we hebben daarnaast nog 2 cans van 20 liter bij ons. Daar gaan we het wel mee redden. En dit terwijl we pas tegen elkaar zeiden, nou, op Tonga heven we niet bij te tanken, onze zeilen leveren de energie. Hoe anders kan het gaan. En ook het weer is compleet anders dan gisteren. De zee is redelijk vlak, wel met een lange swell. We hebben nog geen drup regen gehad en de wind is rond de 10 knopen. En de zon schijnt. Echt buitenzitten is er alleen niet bij, omdat we de bimini, onze bescherming tegen de zon, hebben weggehaald. Morgen kan ik de rits weer vastnaaien en kunnen we hem weer gebruiken. We kijken er naar uit om aan te komen op Tonga, het gele quarantainevlaggetje ligt al klaar. Dat moeten we hijsen in het want om aan te geven dat we nog niet ingeklaard zijn in het land. Daarna kunnen we het gastenvlaggetje van Tonga hijsen. Tot nu toe hangt die van Frans Polynesie er nog, wel wat gehavend door alle winden die het het afgelopen half jaar over zich heen heeft gekregen. Heel leuk en bemoedigend ook, de post die van een aantal mensen hebben gekregen! Altijd fijn om te krijgen! Liefs van ons weer en fijne dag! Aankomst op Tonga Woensdag 12 oktober Overtocht Tonga Nieuw Zeeland Na 2 weken wachten Eindelijk, na 2 weken, kunnen we dan vertrekken richting Nieuw Zeeland. We liggen nu, vrijdagavond de 18e november, voor Uoleva, een van de eilanden van de Haapai groep op Tonga. We hebben zo’n 1100 mijl in een rechte lijn te zeilen, dus dat worden er altijd wel meer. En het gebied tussen hier en Nieuw Zeeland is wat anders dan zeilen met de wind schuin van achteren, zoals de reis van Panama naar Frans Polynesië. Hier komen echte depressies langs, zitten gebieden met regen, met windstiltes. En dat maakt het hier wat lastiger. De boot is bijna helemaal klaar voor vertrek. Ad zal morgen nog even de laatste aangroei onder de boot weghalen, gewapend met ijskrabber en schroevendraaier voor de hardere aangroei. De beide SUP’s, die we hier hoofdzakelijk als vervoer naar de wal hebben gebruikt, moeten nog ingepakt, en binnen wat dingen zeevast gezet. Vandaag zijn we overigens wel met de dinghy op pad geweest. Een stuk verderop het eiland ligt een mooi klein resort, waar we bij Glen en Karen nog een grote tros bananen konden ophalen, en een zak passievruchten. Onderweg naar hen kwamen we langs een paar riffen, waar de zee flink op brak. Altijd indrukwekkend, en ook met zo een klein bootje wil je geen speelbal worden van de brekers hier. Bij het resort was aan land komen wat lastig voor de dinghy, we hebben hem vastgelegd aan een boeitje en hebben het laatste stukje maar gezwommen. Zie je het voor je, Ad met een grote stam bananen in zijn hand. Hier hebben we de komende 2 weken wel genoeg bananen van! Met het mooie weer van de afgelopen dagen, zijn de zonsondergangen ook weer oogverblindend, en zeker als je dan ook nog het zicht heb op het hoogste punt van Tonga, de 1000 meter hoge vulkaan Koa, een slapende vulkaan. Ook op een afstand van 40 mijl goed te zien. Het 500 meter hoge eiland Lofanga, een actieve vulkaan, valt hierbij niet echt op, alleen de rookpluim verraadt het gevaar. Ons avondeten was nog een uitgebreide maaltijd, nasi, satésaus, zelf gedroogde kokos, gebakken banaan, en als dessert een stuk cheesecake, meegekregen van Karen. Tot morgen! Dag 1 van onze tocht naar Nieuw Zeeland Vandaag is het zaterdag de 19e november, en zijn er sinds vanmorgen half 13 weer onderweg. Het is nu 7 uur in de avond, de zon is net onder gegaan en het wachten is weer op de spectaculaire kleuren show die daarop volgt. We hebben ook nog steeds zicht op de 2 vulkanen, erg imposant. Vanmorgen bij het opstaan was de wind nog ver te zoeken, maar gaande het klaar maken voor vertrek gingen we toch een licht briesje voelen. We hebben vanmorgen nog even genoten van het heerlijke water hier en nog 2 keer een heerlijke duik genomen. En tegelijkertijd is ons log in de snelheid van de boot te meten nog even losgemaakt door Ad, en heb ik het laatste restje aangroei aan de boeg schoongemaakt. We zijn inmiddels de Hapaai eilanden groep uit. Snel na vertrek zijn we een passage doorgegaan, naar aar onze navionics kaart niet alles duidelijk op aangaf. Juist op een kritiek moment liepen de dieptelijnen niet door. En was er ook maar één van de twee boeien te zien die de smalle doorgang aangaf. Gelukkig scheen de zon goed waardoor we de ondieptes duidelijk te zien waren, maar toch… Verder konden we heerlijk in de beschutting van het rif varen, dat leverde vlak water op. Op dit moment merken we de oceaan swell weer, dat is hier een lange deining. Niet echt storend. Ondertussen vaten we zo’n 5 knopen en dat overtreft misschien wel onze verwachtingen. De genaker doet zijn werk goed. We proberen hem ook vannacht te laten staan, de verwachting is dat de wind niet toeneemt. Vanmorgen nog even snel pannenkoeken gebakken, iets wat we altijd wel erg lekker vinden zo de eerste dagen. Maar vanavond kon ik makkelijk no gewoon koken, en op het menu stond een spaghetti carbonara met échte Spaanse ham, nog gescoord in Frans Polynesië. En met tomaten, en als toetje caramel pudding, was de maaltijd een feestje. Ondertussen doet Ad de afwas, een mooie verdeling😉. We hopen op een relaxte nacht, en tot morgen. Liefs Lazy Sunday Vandaag is het zondag de 20e november en we hebben net het Kingdom Tonga verlaten aan de zuidkant. Dit laatste eiland heeft de mooie naam Va, Eua op z’n Tonga’s. Op die zuidelijke eilanden, die iets minder een pannenkoek vorm hebben dan de meeste Haapai eilanden , ligt ook de hoofdstad van Tonga, waar het koninklijk paleis staat. In deze stad Tongaoluafa, is door de tsunami van januari 2022, heel veel verwoest. De vulkaan uitbarsting ten zuiden van hier was in heel Tonga goed te horen, en de verwoestende tsunami heeft ook nog in de Hapaai groep waar wijn voor anker hebben gelegen bij een kite resort voor zeer angstige momenten gezorgd. Die eilanden zijn heel vlak en vluchtwegen zijn er niet echt. Toen wij in de Happai lagen kwam er midden in de nacht een tsunami alarm. We werden gewekt door luidsprekers waarop gezegd werd dat de mensen niet het strand op moesten gaan weg bij brekers moesten blijven en n opletten op de stroming. Verder niets. Wij zijn ankerop gegaan, met hoge snelheid naar dieper water gemotord en daar de nacht verder doorgebracht. Gelukkig hoorden we van Thomas en Eva in Nederland wat er precies aan de hand was, een aardbeving va 7.4 ten oosten van ons. En na anderhalf uur werd de waarschuwing weer ingetrokken. Wat waren we blij met dit nieuws. Het waren wel een paar angstige uren voor ons… Vandaag is het hier een rustige dag, zeilen ging tot in de middag nog redelijk, maat nu staat de motor bij. We gaan rustig zuidwaarts. Mogelijk wachten we vannacht, dobberend op de oceaan, de verwachte wind wat af, om onze diesel te sparen. Je weet nooit wanneer je het hard nodig gaat hebben. Dus als jullie zondag overdag een raar spoor op, onze tracking zien, dan is dat probleem ook opgelost. Op zondagen in Tonga wordt overigens niet gewerkt. Zelfs de marifoon oproepen naar de haven hier werden niet beantwoord. Mensen gaan er alleen naar de kerk, meerdere diensten per dag en dat is het. De straten zijn verlaten, niets is open, geen restaurantje, niets. Wij zijn een keer bij een kerkdienst geweest waar werkelijk prachtig en vol, overgave door de hele gemeenschap werd gezongen. Iedereen is traditioneel gekleed met gevlochten matten om zich heen gedrapeerd. Blote benen en armen zijn niet te zien op Tonga. Ook wij waren netjes gekleed voor het kerkbezoek. Na afloop werden we door een dame opgewacht die voor ons zat, met een uitnodiging voor het diner. Waar we natuurlijk ja op zegden. Alle mensen van de kerk gingen aan lange gedekte tafels zitten met het eten in vele bakjes en schalen al op tafel. Het was heel bijzonder en gezellig met onze gastheren. Na afloop kregen we ook nog een doggy-bag met eten mee. We liepen door lege straten weer terug naar de boot. De nacht is hier gevallen, de sterren komen weer langzaam in zicht. Gisteren was de rode planeet Mars weer goed te zien. Met de sterren-app op mijn telefoon in de hand probeer ik de sterrenbeelden te herkennen, maar daar is nog wat oefening voor nodig , en heldere nachten natuurlijk. Onze maaltijd vandaag was tomatensoep met toast en kaas n pannenkoeken met verse vruchten en caramel pudding toe. Groetjes van ons en tot morgen. Te weinig wind Het is vandaag maandag de 21e november, half 8 in de avond. We komen net van het voordek waar we genoten hebben van de prachtige zonsondergang, Door de wolken hebben we de zon niet echt zien verdwijnen in de zee, maar door die wolken wordt het daarna extra mooi. Bijzonder is dat we nu nog een eiland passeren, waarschijnlijk een oude vulkaan. Tot Nieuw Zeeland is dit wel het laatste land wat we gaan zien. Vannacht hebben we, zoals gisteren al gemeld, weinig voortgang geboekt, de motor hadden we uit gedaan. De zee was spiegelglad, en dan slaap je wel lekker! Midden op de oceaan. Vanmorgen vroeg hebben we de genaker weer gehesen en met heel veel getrim hebben we er nog een snelheid van 4 knopen uit kunnen halen, maar tegen de middag was de wind weer op. De motor staat nu al de hele verdere dag aan. We zijn nu wel 200 mijl onderweg, maar het had wel wat sneller gemogen. De dag gaat eigenlijk wel snel voorbij, vervelen doen we ons gelukkig niet. Een spelletje, boekje lezen, kletsen, lekker buiten douchen, ontbijt, lunch en avondeten klaarmaken. En natuurlijk mailtjes beantwoorden en weerberichten binnenhalen. De zee is echt als een spiegel zo glad, en nu kunnen we goed zien hoe de zeevogels met hun vleugel vlak boven het water langs scheren, soms vliegt er een rondje om de boot. Helaas geen vis aan de haak gekregen en ook geen escorte gehad van bultrugwalvissen. Waarschijnlijk zijn die ons al een stukje op voor op hun reis naar Antarctica, waar ze in de zomertijd naar toe gaan met hun jongen. Heel bijzonder van Tonga was dat we daar gesnorkeld hebben bij een walvis met haar jong. De moeder hield haar jong goed in de gaten en als ze vond dat we te dichtbij kwamen, zwom ze gewoon weg. Maar het jonge en de moeder raakten gaandeweg meer gewend aan ons groepje van 5, en liet ons dichterbij komen. Het jong zwom naar ons toe, om dan ook weer snel naar boven te zwemmen om lucht te halen. Deze baby was 3 a 4 weken oud, en zagen we ook drinken bij de moeder. Al het voedsel werd via haar mond doorgegeven aan haar kind. Een hele bijzondere gebeurtenis om mee te maken, zo dicht bij een walvis van 40 ton, die je met gemak zo weg kan slaan met haar staart, maar het allemaal wel prima vindt. Dat is nog eens wat anders dan de orka’s voor de Spaanse kust, die het gemunt hebben op roeren van zeilboten. Vannacht gaat de motor weer uit, dobberen we rustig verder, en hopelijk morgen meer wind. Oh ja, het eten was simpel, runderstoofpotje wat ik al in Papeete in de snelkookpan in een pot had gevacuumeerd, aardappelpuree en doperwten. Zo handig, zo een snelle maaltijd! En als jullie vragen hebben, laat het ons dan weten, altijd leuk! Groetjes! Kruipend naar NZ Het is dinsdag 22 november, en hoewel de dag redelijk begon wat de wind aangaat werd het aan het eind van de ochtend weer snel minder en sjokken we nu richting Whangarei. We koersen nu op het Minerva reef af, een rif midden in de oceaan waar alleen bij laag water je de rand kunt zien. Je kunt er wel ankeren. Sommigen gebruiken de plek om beter weer af te wachten. We hebben daar ook over nagedacht, maar met weinig wind kun je net zo goed op de oceaan dobberen, maak je in elk geval nog wat voortgang. Wat de weersvoorspellingen aangaat die zijn nu niet te vertrouwen, alle modellen spreken elkaar tegen, dus hopelijk morgen weer wat meer wind. We gaan er zeker komen, maar het duurt iets langer. Groetjes en tot morgen Een vluchtig bezoek Vandaag, woensdag de 23 e november, hebben we bezoek gekregen. Wel bijzonder, zo midden op de Pacific, denk je misschien. Maar nee hoor, zeevogels willen ook wel eens een lekker rustig plekje hebben. Eerst verkoos hij of zij het frame waar ons zonnepaneel op ligt om op te op zitten. Na een tijdje begon hij zich helemaal schoon te maken met zijn snavel, zo nu en dan iets krijsend. Wat later ging hij naar zijn vriendjes, die iets verderop naar vis aan het zoeken waren. Ad ging meteen het zonnepaneel schoon schrobben van de poep die hij daar achter had gelaten. Na een tijdje kwam ie weer terug, waarbij Ad hem vriendelijk doch beslist erop wees dat het zonnepaneel een no go plek voor hem was. Daarna is ie op ons anker gaan zitten, waar we hem veel beter hebben kunnen bewonderen hoe hij zichzelf, elk veertje apart, schoonpoetst. Ik ben benieuwd of hij er morgen nog zit, ons boegbeeld. Gisteren hebben we een mahi mahi, een grote roofvis om de boot gehad. Omdat het water echt spiegelglad was, omdat er absoluut geen wind was, konden we hem goed in het heldere water zien zwemmen. Ook hij bleef een aantal uur om de boot zwemmen, mogelijk op jacht naar vissen, die zich te goed doen aan onze aangroei onder de boot, en zich daar veilig wanen voor de mahi mahi. In de afgelopen nacht hebben we rustig door gezeild met ons grootzeil en voorzeil, in de ochtend de genaker bijgezet, en zo waar, met 8 knopen wind gaf dit een record snelheid van 5 knopen van de afgelopen dagen. In de middag is de motor weer voor een paar uur aangegaan, en we hopen straks een verwachte zuid oostenwind op te pakken, die ons verder naar het westen gaat brengen. De hemel is helaas vanavond wat betrokken, de sterren zijn niet zo uitbundig te zien als de afgelopen nachten. Er zijn er zo veel, en je gaat er al kijkend ook steeds meer herkennen. De rode planeet Mars was wel heel bijzonder om te zien. En met zoveel sterren zie je ook regelmatig vallende sterren, waarbij we even zoveel wensen doen. Onze verse groenten zijn praktisch op, op wat uien, tomaten, paprika’s en een komkommer na. In Tonga hebben we op de markt van Vavau goed groenten kunnen kopen, als wortelen, paprika, aubergines, sla, hele lange sperziebonen, die aan bomen groeien. Maar op de Haapai waren alleen tomaten en uien te koop. Gelukkig word je creatief met koken wat je hebt, en bedenken we van te voren voor hoeveel dagen we wat kunnen gaan eten, een soort reis menu. Vandaag hebben we op het voordek, met de ondergaande zon, spaghetti bolognese gegeten, met verse tomaten, en een banaan toe. We moeten goed dooreten van onze hele stam bananen. Ze hangen nu in de boot, bedekt tegen de zon, en veranderen in rap tempo van groen naar geel…. Fijne dag verder, en tot morgen In het verre Oosten Vandaag is het vrijdag de 25e november. Gisteren was tot in de avond een erg rustige dag, en ook een warme dag. De oceaan was spiegelglad, en we hebben ons maar eens in het super blauwe en heldere water van de oceaan gedompeld. Wel om de beurt en 1 hand aan het zwemtrapje vast, want je weet maar nooit. Het was heel bijzonder. De dag vulde zich met veel gewissel van de zeilen om maar steeds de weinige wind die er was te pakken. In de avond zou de wind uit het zuidoosten gaan waaien met 10 knopen, dat had de meteoroloog Bob, ons gezegd. We konden niet wachten tot het avond werd. Maar toen, net na onze wachtwissel, om half 12, begon de wind toe te nemen na een windshift. De 10 knopen hebben we niet eens gezien, het waren er heel snel 25. Ad snel met reddingsvest en lifeline naar buiten. Ondertussen liep de wind op tot 32 -35 knopen. De boot werd stevig heen en weer geschud, golven sloegen soms over de boot heen, het begon daarbij ook stevig te regenen. Alle luiken binnen gesloten, alles stormvast gezet en in veiligheid gebracht. De kaartentafel regende nat, Ad was als een verzopen kat, maar het 3e rif stond. De stuurautomaat op een korte reactietijd gezet, en die deed zijn werk weer top, bedankt Arie 2.0. Al met al waren we 2 uur verder voor alles wat gesetteld leek, de wind bleef tussen de 20 en 25 knopen. In de ochtend wachtte ons een onaangename verrassing, aan de zeereling voor zat slechts een lege zeilzak, de lange rits die ons kleine voorzeil in de zak moest houden, was compleet gescheurd. Naast een gehavend grootzeil, waarbij boven onze scheur, onderweg naar Tonga opgelopen, nog een nieuwe scheur was ontstaan. Als het weer rustig is, zullen we dit weer proberen op te lappen met een plakker erop. Finkers crossed of het zeil ons naar NZ helpt komen. Ook zag Ad nog bij het gaan naar de wc, dat het zonnepaneel van de buiskap los was gekomen, en het lag dus tegen het wc luikje aan. Gelukkig kreeg hij dit goed los, wrs door het geweld van de golven over de buiskap, is het zeer stevige klittenband toch losgeweekt. Al met al een heftige afgelopen 24 uur voor ons. We zijn zoals de titel van dit blogje al aangaf, nu in het verre Oosten aangekomen. En in ons geval betekent dat dat we ons weer op het oostelijk halfrond bevinden, en vanaf nu tellen we weer terug tot 0 graden bij Greenwich, aan de oostkant van Engeland. Bij Greenwich hebben we dat al heel vaak meegemaakt, op onze zomertochten naar de zuidkust van Engeland, waar de coördinaten dan van 0 Oost naar 0 graden West gaan. We waren nu helaas te moe om een toast uit te brengen op dit nachtelijke moment in de Pacific. Groetjes van ons weer, bijna op de helft van onze tocht naar NZ. Wind, we kunnen weer Hoera, we hebben weer wind. Het is zondag de 27e, en we hebben de wind weer terug. afgelopen nacht was weer dramatisch, s avonds nog even de motor laten draaien maar in de nacht weer uitgezet om diesel te sparen, we dreven op de oceaan, zeilen weggehaald om het klapperen te voorkomen, maar dan schommelt de boot wel weer heftiger om de swell. In de ochtend hebben we maar gelijk het grootzeil gerepareerd, om het schudden te voorkomen de motor weer aangezet. We hadden grote stroken zeilreparatie tape bij ons. Strook voor strook konden we het aan brengen om een gebied van ongeveer 110,x85 cm., waar een stuk van de buitenlaag van het zeil verdwenen was. Nu maar hopen dat het houdt en er geen stukken meer afscheuren Daarna hebben we nog even lekker gedoucht op het achterdek en een ontbijt genomen. Tegelijk van de rustiger omstandigheden gebruik gemaakt om de diesel uit reserve cans in de tank over te hevelen. Omdat er nog steeds geen zuchtje wind stond de motor nog even op een laag toerental laten draaien. Na verloop van tijd zagen we lichte rimpeling op het water terugkomen n aan de horizon de wolkenband overgaan in een strak blauwe lucht, een duidelijke scheiding van systemen. En aan het einde van de ochtend konden we de zeilen weer hijsen! Eerst kwam de wind nog recht van achteren maar draaide langzaam door tot halve wind en konden we sinds tijden weer een redelijke snelheid halen. Het ziet er nasr uit dat dit bestendig is en we het lichtweer gebied achter ons gelaten hebben. Nieuw Zeeland komt in zicht, nog maar 570 mijl! We krijgen weer moed na een zeer frustrerende periode! Weer een stukje verder Het schiet niet op, dachten we eerst dat we de windstilte gebieden achtergelaten hadden, dobberen we een dag later weer rond. Dit keer geen gladde zee, maar golven van opzij. De boot schommelt vreselijk, vooral als we ‘s avonds de zeilen naar beneden halen. Hoewel die een dempende werking hebben op het geschommel, hebben ze daar teveel te lijden onder, en we moeten daar nu al zo voorzichtig mee zijn. Eten maken is niet aantrekkelijk en we pakken een paar kant en klaar maaltijden, teleurgesteld en gefrustreerd proberen we wat te slapen. De volgende ochtend is er weer wat wind , we controleren het grootzeil, plakken hier en daar nog wat reparatietape en willen de zeilen hijsen. Dan blijkt dat door het gezwiep de grootzeil val achter het deklicht aan de voorkant van de mast is blijven steken, daarvoor moet Ad de mast in. Gelukkig is het geschommel wat afgenomen en is het maar een meter of 6, maar toch wel weer een uitdaging om dit op de oceaan te doen. Met de elektrische lier hijst Yolanda Ad omhoog in het bootsmanstoeltje. Het valt mee, en snel kunnen we verder. Al snel trekt de wind verder aan en met de genaker op maken we goede snelheid, zijn we er dan nu vanaf, op de gribfiles zien we genoeg wind, hoewel vanaf donderdag een stevige tegenwind met een hoge zee. We gaan het zien, we hoopten vrijdag of zaterdag aan te komen, maar dat kan nu ook wel zondag worden. Inmiddels is het duidelijk dat we de tropen achter ons gelaten hebben, het wordt koeler en als het later op de dag gaat regenen trekken we sokken en sweaters aan. Wat doen we hier eigenlijk en zijn we niet in de warmere gebieden gebleven met passaat winden? Wel, Nieuw Zeeland schijnt er mooi te zijn en we zien er toch erg naar uit, gewoon nog even doorzetten. Liefs van ons Verandering van weer Vandaag is het donderdag 1 december, en het weer is al sinds gistermiddag zeer onstuimig. De wind wakkerde flink aan en al snel na het zetten van het 1 e rif moest ook het 3e rif erin gezet. De windmeter gaf een constante 25 knopen wind te zien, en de golven bouwden flink op, wat het zeer onaangenaam maakte. Bovendien kwam de regen ook inmiddels met bakken uit de lucht. We hebben ons een makkelijke maaltijd gegeven, kipragout met rijst, nog overgehouden aan onze inkopen bij de AH op Bonaire. In de avond zouden we gaan bijliggen om het slechte weer over ons heen te laten komen, en niet te ver weg te zeilen van NZ. Het bijliggen ging aanvankelijk wel redelijk, alleen door de hoge golven, had het grootzeil regelmatig geen wind, en ging het klapperen. De golven kwamen van achteren en maakten onheilspellende geluiden op ons achterschip. We hadden al besloten het grootzeil weg te halen en op het voorzeil verder te varen met hopelijk geringe snelheid. Eerst heeft Ad nog een reparatie bij de haallijn bij de furler gedaan. We waren bang dat door schavielen van die lijn het voorzeil niet meer in te rollen zou zijn, en Ad heeft in een kwartier een mooie oplossing gevonden hiervoor. Met zijn hoofd in de ankerbak met hoge golven en veel water over zich heen, was dat niet echt top. Gelukkig zit hij goed aangelijnd, maar ik was blij dat ie weer terug was in de kuip. Na dit klusje heeft hij ook water wat zich in het grootzeil had verzameld weggepompt met onze handpomp, zodat deze grote ballonnen van water ook weer verleden tijd waren. Na het weghalen van het zeil, bleef helaas de boot belaagd worden door de golven met alle kabaal en geschud wat daarbij hoort en hebben we beiden niet echt geslapen die nacht. Vandaag overdag kregen we in ons dagelijkse berichtje van Bob, de meteoroloog, te horen dat op 10 km hoogte een ware storm zich voorbij trok, met snelheden van 120 km per uur… We konden onze positie bij gaan stellen naar 120 graden, hebben het voorzeil met het eerste rif erin staan, en varen al de hele dag met tussen de 20 en 15 knopen wind, richting NZ. Er gaan nog steeds bakken water over de boot, en soms ook over Ad, heen, alleen de regen is opgehouden. Helaas is ook het grote luik in de kajuit niet echt bestand tegen deze hoeveelheden water, en helpt een zeiltje en een handdoek het water van ons bed te houden. Ook bij de boeken sijpelt wat water naar binnen. Dit probleem hadden we al aan de andere kant gehad, en dit klusje wordt bijgeschreven op onze best lange klussenlijst voor NZ. De verwachte aankomst dag is nu maandag. Een tegenvaller als je zelf eerst denkt om zaterdag aan te komen, maar 2 dagen terug had Bob de ETA al gezet naar dinsdag. En dan valt het toch weer mee. Vandaag wordt maar weer een Adventure maaltijd, waar we er nog 2 van hebben, Chili con Carne en zalm met rijst. Een goede combinatie lijkt me zo. Liefs van ons xx Laatste dagje voor Nieuw Zeeland Vandaag is het zondag 4 december, en we naderen Nieuw Zeeland nu snel. Op de teller staat dat we nog 118 mijl te gaan hebben. We hebben nu totaal 1273 mijl afgelegd. Die 118 mijl, dat is dan in een rechte lijn, en zoals het er nu uitziet, kunnen we die blijven volgen. We varen nu op de motor, een veilige afstand te gaan waar we genoeg diesel voor hebben. Wij varen pal zuid, en dat is precies de richting waar de wind nu vandaan komt. Een frisse wind overigens. Terwijl ik hier nu buiten in de zon zit te schrijven, is het hier best warm. De bimini hebben we gisteren weggehaald, omdat door de stevige wind, 15 tot 20 knopen aan de wind, en de hoge golven van opzij er nogal veel druk op de bimini kwam, hij wat ging klapperen, waardoor we hem ook wat rust gunden. De eigenlijke reden is dat we hem niet kapot willen hebben. De meeste stiksel heb ik al eens vervangen, omdat de draden volkomen aangetast waren door het UV. Echter met mijn Elna Lotus naaimachine kan ik geen dikkere onderdraad gebruiken, en dat is meteen de zwakte van mijn stiksels. Maar goed, tot nu toe is alles goed gebleven aan gerepareerde stiksels. Gisteren was dus nog weer een ruig dagje zeilen, omdat we echt hoog aan de wind moesten varen. De Windsong handelde prima hiermee, en het bonken op de golven leek haar niet te deren. Dit is tegenstelling tot de bemanning, die er een beetje dol van werd. In de avond werden de golven wat minder, de wind leek wat af te zwakken. En dat begint het feest van rif eruit halen, en dan toch maar weer erin zetten, omdat de windkracht toch weer toeneemt. Zo blijf je bezig. De routine van de handelingen maakt het niet gecompliceerd, dat is alleen als er iets niet goed loopt. Maar gelukkig ging alles vlekkeloos. Vanmorgen vroeg was de wind dusdanig afgezwakt en iets gedraaid, waardoor we de snelheid van de boot iets wilden opkrikken, maar helaas, de wind liet het verder afweten, en sinds vanmorgen staat dus de motor aan. En varen we recht op Whangarei aan. De boot hebben we vanmorgen weer een beetje netter gemaakt van binnen. Vegen, stoffen, opruimen, dat hoort er dus ook allemaal bij hier. Dit even voor degenen die denken dat dit een vakantiereisje is. We werken hard hier. Een citroencake in de oven gebakken. De bananen komen ons bijna onze neus uit, en hoewel we nog wat exemplaren hebben die echt op moeten, is de keuze niet op bananenbrood gevallen. Dat had ook als reden dat wegen van de juiste hoeveelheden nu echt niet te doen is vanwege het geschommel en onze 3 resterende eieren mogelijk ook niet meer goed zijn. Gisteren hebben we er al 4 weggegooid. Waarschijnlijk hadden ze al wat te lang bij de Chinese winkel op Tonga gelegen voor wij ze kochten. Overigens door medezeilers voor ons gekocht omdat wij al bijna een week uitgeklaard waren uit Tonga, en dan kun je je beter niet in de plaats begeven waar we uitgeklaard zijn. Reden dat we niet konden vertrekken was het weer, zoals altijd… Morgen de laatste dingen in orde brengen op de boot qua eten wat Nieuw Zeeland niet in mag. Alle verse dingen die nog over zijn, moeten overboord. Inclusief de knoflook, op Tonga gekocht, en geïmporteerd vanuit NZ. Maar we doen dat maar braaf. Overigens zijn onze voorraden nu ook goed geslonken, door het verblijf in Tonga, waar minder te koop was, en door onze veel langere overtocht. Je wilt niet weten waar ik allemaal over fantaseer aan heerlijke gerechten die we straks weer kunnen eten! Ons Predict Wind abonnement, zal mogelijk morgen niet meer werken. Het is door een medewerker al een aantal dagen verlengd voor ons, maar nog net een dagje te kort. Onze positie kunnen jullie dan niet meer hier zien, en dit is dan ook even het laatste blogje. Je kunt ons uiteraard wel een mailtje sturen naar ons iridiumadres voor onze positie, of even op Marinetraffic kijken. Groetjes en liefs van de bemanning van de Windsong! 5 December Aankomst Opua Nieuw Zeeland

Oversteek van Panama naar Nuku Hiva Frans Polynesië ( below in English, Our Crossing from Panama to Nuku Hiva)

 

Hieronder lees je het verslag van onze overtocht zoals we die op de PredictWind pagina dagelijks gepost hebben. With the English version thereunder.

Klaar voor de grote reis.

Bonk, bonk, bonk

Fri Feb 11 2022

In de nacht voor ons vertrek uit Panama worden we wakker gehouden door harde geluiden onder de boot. De boot werkt als een klankkast, we maken ons een beetje zorgen… Nadat Ad alles nog een buiten inspecteerde en in het water scheen, hield het op. En begon weer, en hield weer op. We houden het op vissen die aan ons tuintje onder de boot aan het knabbelen zijn…
We vertrekken de volgende ochtend vroeg van onze ankerplek om diesel te tanken, het duurt een beetje lang voor we aan de beurt zijn, maar om half 11 vertrekken we dan voor een tocht van 40 mijl, maar de Las Perlas eilanden. Daar gaan we het onderwaterschip goed schoonmaken voor de grote overtocht. We hebben onderweg weinig wind, het schiet niet op, de motor toch maar even aan, om uit de windschaduw van het land te komen. Het blijft traag gaan. Toch last van ons tuintje of hebben we zoveel stroom tegen. Het log doet het niet, door aangroei, dus we weten het niet.
Als de wind aantrekt en we de Caraïbische wind weer hebben, gaat de boom bij het voorzeil weg, een rif erin, en kijk aan, we bereiken om 10 uur in de avond onze ankerplek. We krijgen ervaring in het donker aankomen, al letten we extra op.
We slapen super lekker, om vandaag te beginnen aan ons programma van klaar-maken-voor-de-grote-overtocht. Ad buiten en Yolanda binnen. Eten wordt gekookt, brood gebakken, schoon schip gemaakt, en buiten blijkt de hele onderkant onder de kokkels te zitten, Panamese kokkels van 4 weken tijd…
En tijdens de lunch valt opeens het kwartje: er werd door vissen niet gegeten van ons tuintje onder water, maar die vissen gebruikten onze onderkant om zich eens lekker te krabben. Bij het duiken zagen we dit soms ook. Nou, de vissen hebben straks pech, want de onderkant gaat er weer mooi uitzien…

 

Onderwaterschip doe je in duikpak.

Parels

Sun Feb 13 2022

Pareltjes zijn het… en dan hebben we het over de Islas Perlas van Panama. We hebben net het anker gelicht bij Isla Contadora, een lief eilandje met een vliegveld voor kleine vliegtuigjes, die laag over ons ankerplekje gaan om te landen.

Ankerop bij Isla Contadora, de grote reis gaat beginnen.

 De eilandjes liggen als de parels die van een parelketting zijn gevallen in de oceaan. En daar varen wij nu langs, op weg richting Galapagos. Vanaf zondag 12 februari zijn we weer vanaf 3 uur aan het zeilen, en het voelt net alsof je op het IJsselmeer zeilt, weinig deining, tussen de 6 en 12 knopen wind, en vol tuig. We varen met een snelheid van zo’n 6.5 knopen. En daar zijn we ook wel heel tevreden mee, zo willen we wel doorvaren de komende 4000 mijl tot aan Frans Polynesië. Dat is zo’n 7800 kilometer, en dat is dus van Nederland rijden naar… Tja, dat kunnen we dus niet meer opzoeken: het internet is de komende 4 weken niet meer voor handen. Maar dat kun je als lezer van ons blog wel opzoeken, het is een heel eind, en wij verwachten er dus 4 weken over te doen. Het is nu 6 uur, en we gaan de zon langzaam onder zien gaan, met spectaculair mooie kleuren daarna. We worden verwend, aan de oostelijke kant is de maan er bij gekomen, die praktisch vol is. We zullen dat deze reis dus nog een keer mee gaan maken. Bij het vallen van de schemering wakkert de wind aan tot 18 knopen, en het eerste rif gaat erin, al snel gevolgd door het 2e rif. Het zeiloppervlak is zo goed verminderd, en we gaan nog steeds met 7 knopen door het water, stukje voorzeil weg, het waait nu zo’n 22 knopen.
Onze niet-borrel is wreed verstoord door al die aanpassingen…
De warme maaltijd bestaat gelukkig uit verse tomatensoep, met eigen gebakken brood, en daarna een pannenkoek met stroop. We genieten ervan, en ook dat we alles alleen maar hoefden op te warmen. Groetjes van Ad & Yolanda en tot het volgende blog

 

We zijn onderweg met een mooie zonsondergang.

De Stille Oceaan

Mon Feb 14 2022

 

Vandaag, dinsdag 14 februari, 8 uur in de avond, in de kuip met thee en koffie. Het voelt bijna of we in een marina liggen, zo rustig liggen we, maar niets is minder waar. We zijn de golf van Panama met 20 knopen wind, uitschieters naar 26 knopen, uitgeslingerd, om dan nu een echt Stille Oceaan terecht te komen. We hebben de 2 voorzeilen staan als een melkmeisje, maar we komen nauwelijks vooruit. Het dilemma: motor aan en diesel verbruiken of met 6 knopen wind van achteren de nacht door te gaan. We weten het nog niet en genieten nu maar even van de rust, de volle maan, en de rimpelloze oceaan. Het maakte het eten koken wel makkelijk, en de pasta pesto smaakte super.
Nog een feitje, de eerste 24 uur hebben we wel 150 mijl gezeild…

 

De maan wijst ons de weg!

Tue Feb 15 2022

 Woensdagavond,15 februari, De 3e avond op de oceaan. We zitten buiten, geen lampje nodig, de oceaan wordt prachtig verlicht door de volle maan. Nadat we gisteren een uur of 8 de motor aan hebben gehad, kwam er vanmorgen vroeg weer een einde aan die windarme periode. De hele dag zeilen we met onze 2 voorzeilen. De teller staat op zo’n 300 mijl die we hebben afgelegd. Het is een gepuzzel om zo goed mogelijk de wind in de zeilen te houden, verschillende computerprogramma’s geven ook ieder hun eigen voorspelling. En dan hopen we maar op de goede keuze.

Onderweg hebben we contact met zeilers die ook onderweg zijn naar de Markiezen, via de ssb radio en via onze Iridium, waar we mailtjes mee kunnen versturen. Elkaar zien doen we niet, maar het is fijn om anderen wel in de buurt te weten.
En dan nog onze maaltijd. Vandaag stond de van te voren gemaakte nasi ( speciaal voor Eva: zonder ham) op het menu. Met een omelet en tomaatje erbij, pannenkoek toe. Helemaal top!
Groeten van de Windsong

 

Een onverwachte gast midden op de oceaan

Wed Feb 16 2022

Vandaag is het woensdag 16 februari, en het was een dag met veel werk aan de zeilen. We wisselden de 2 voorzeilen voor het grootzeil, en een voorzeil toch weer het grootzeil, met 2 riffen erin, later weer 1 eruit. Kortom: veel werk. De wind liet het regelmatig afweten, kwam uit verschillende richtingen, maar op het eind kregen we een cadeautje in de vorm van een totaal niet verwachte wind, waarbij we een halve tot aan de windse koers konden zeilen.
Maar deze dag kregen we nog een ander heel bijzonder cadeautje. In de ochtend zagen we tot onze schrik een jonge zeevogel met een lijn van ongeveer een meter, vast aan zijn bek, rondvliegen. Voor een nest bouwen had hij dit niet nodig; hij had het per ongeluk, mogelijk bij het vangen van een vis, voor een vis aangezien, en was er zo in verstrikt geraakt, dat hij even vloog, dan weer rustte in zee. En hij zocht duidelijk onze nabijheid op. Alleen hij kwam niet aan boord. Daarna zagen we nog een vogel voorbijkomen die op een eilandje van groen stond, ook bizar. Maar na een paar uur was daar opeens gefladder boven onze bimini: de vogel was teruggekomen. Snelle actie was vereist, Yolanda hield de vogel aan het touw vast, en Ad knipte de draad los van de snavel. De vogel liet het toe, en vloog weg toen hij los was, na eerst 2 rondjes om ons heen te hebben gevlogen. We keken goed of alles weg was van de lijn, en het leek ok. En toen, weer een paar uur later, kwam de vogel weer langs, landde op het frame achterop de boot, keek ons echt goed aan, en ging weer. Dit herhaalde hij een aantal keren en het was zo een bijzonder geheel. Hij had hulp gezocht, gekregen kwam terug om nog eens te bedanken. Wij waren vereerd met zijn bezoek.

 

Wisten jullie dit al?

Thu Feb 17 2022

Vandaag is het donderdag, de 17e februari, en het is een dag waarin we met vol tuig zeilen, lekker op weg richting Galapagos, wat we vermoedelijk aan de noordzijde gaan passeren. Maar dat duurt nog wel een paar dagen.
Vandaag een dag van de weetjes en overpeinzingen:
-wist je dat we vandaag een mijlpaal bereikt hebben, die van de eerste 500 mijl? En dat we nu op 1/8 deel zitten?
-wist je dat we zuidelijker zeilen dan we ooit geweest zijn, namelijk Suriname?
-en dat we langs Colombia zeilen op de hoogte van Cali, een beruchte stad in dit prachtige land?
-en dat we de hele dag al een koers zeilen, die in geen enkel computersysteem aangegeven stond, wat maar weer aangeeft, dat niets veranderlijker is dan het weer.
-en dat het lijkt alsof hier meer afval drijft dan op de Atlantische oceaan
-en dat je soms een vogel ziet langsdrijven op een stuk piepschuim plaat, en zou dit dan de lijn dienst naar Panama zijn?
Tja, soms kom je tot dit soort dingen, het is een beetje een saaie dag geweest…
-en ook aan boord kun je keuzestress hebben van wat je gaat eten. Wordt het pasta Bolognese of nog een keer tomatensoep? Morgen ga je het horen…

 

Oh, jee de wind is 180 graden gedraaid...

Fri Feb 18 2022

Het is vandaag vrijdag, de 18e februari. En de Windsong heeft er de hele dag een lekker gangetje in gehad, halve wind, en de snelheid was zo’n 5 tot 6.5 knopen. In de afgelopen 24 uur hebben we ongeveer 140 mijl afgelegd. We stevenen precies op ons doel af, de Markeizeneilanden. En Galapagos laten we letterlijk links liggen, in scheepstermen aan bakboord.
Vandaag hebben we maar liefst 4 passagiers aan boord gehad, allemaal verschansen ze zich op het frame met het zonnepaneel, achter op het schip. Waarschijnlijk omdat ze onbetaalde gasten waren… Deze zeevogels hadden vandaag een makkie. Overigens bij het bestuderen van hen merkten we dat ze niet echt aardig waren voor elkaar. Regelmatig werd er een van een mooi plekje weggeduwd, o der luid gekrijs. Ondertussen maakten ze hun toilet door steeds tussen hun veren te pikken met hun grote snavel. Mooie beesten en leuk om zo even aan boord te hebben. Ons zonnepaneel zit nu wel onder de vogelpoep, dus Ad gaat ze morgen doorsturen naar de Blackmoon of Swiss Lady, de 2 andere boten die we in de buurt hebben…

En dan, altijd tegen het einde van de dag, moet er opeens weer gewerkt worden aan de zeilen. Voor, achter en opzij van ons zien we de meest mooie luchten, alleen we verwachten niet veel goeds van al dat donkere. De motor gaat aan, het voorzeil rollen we in, het grootzeil gaat naar beneden, en het begint bij ons zachtjes te regenen. En dan draait de wind, wel 180 graden, en komen de golven en de wind van verschillende richtingen en worden we weer aardig door elkaar geschud. Niet echt top, en zeker niet voor Yolanda, die sinds een dag last van zeeziekte heeft. De pillen doen hun werk gelukkig goed, en hopelijk morgen alles weer oké.
Grote plannen voor het eten hebben we maar even gestald, en zelfs het koken van spaghetti en opwarmen van bolognesesaus, was al een tour. Fijn dat we nog iets makkelijks in de koeling hebben staan.
Groetjes van de bemanning van de Windsong en tot morgen

 

Gewijzigde plannen

Sat Feb 19 2022

Vandaag is het zaterdag 19 februari, en het voelt alsof het zondagmiddag is op een druilerige dag in Nederland. We zitten binnen, luiken gesloten. Het miezert/regent dan ook echt, om ons heen zien we donkere wolken waar je de regen uit ziet vallen. In de tropen noem je dat squalls: opeens gaat het dan heftig waaien, en als je je tuigage niet al van te voren hebt aangepast, vaar je met veel te veel zeil. De wind is al sinds gisteravond niet zo bar veel, en de golven die van een andere kant dan de wind, de boot bereiken, zorgen dat je je als een dronkenlap door de boot verplaatst, alleen voor ons was de laatste alcoholische drank alleen week geleden.

 

De eerste week op de Pacific Ocean

Sun Feb 20 2022

Vandaag is het zondag 20 februari, en een week geleden zijn we van de Perlas eilanden vertrokken. Op het log (de gezeilde afstand door het water) staan nu 927 nautische mijlen. Om dit om te zetten naar kilometers vermenigvuldig je het met 1.8, dus 1668 kilometer… Dat gaat ergens naar klinken. Morgen kunnen we ook een klein feestje vieren omdat we de 1000 mijl gaan passeren. Hoe lang we nog onderweg zijn is wat lastig in te schatten, maar we houden rekening met nog 3 weken. De eerste week hebben we best vaak de stroom tegengehad, en een hele zwakke wind gehad, en als dat straks beter gaat, tja, dan stomen we lekker door. Om onszelf goed bij de tijd te laten blijven hebben we een kalender gemaakt, elke dag kunnen we een dag doorstrepen want dan zijn we weer dichter bij onze bestemming.

Onze nieuwe kalender.
Vandaag was een lekkere zeildag, en het afgelopen etmaal hebben we 140 mijl afgelegd. Het was weer een dag met de zon erbij, geen regen, wel een paar keer wat zeewater binnen gekregen door een luik wat openstond.
De plannen zijn wel weer gewijzigd wat betreft de route; we gaan nu toch boven langs de Galapagos om dan tussen 2 kleine eilandjes, Isla Pinta en Isla Darwin door, in het spoor van de Beagle.
Contact met andere zeilers hebben we dagelijks, met Swiss Lady via de kortegolfradio, de SSB. Vandaag waren ze echter niet goed te verstaan, dus dan maar een mailtje gestuurd via sailmail op de kortegolfradio. Met het Nederlandse schip Blackmoon hebben we sms contact via onze Iridium satelliettelefoon. Dat gaat vlot. Posities wisselen we uit, de voortgang, en dat het weer zich niet echt aan de voorspellingen houdt. En dan is er nog het Zweedse schip Monami, die een week op ons voorliggen. Contact hebben is nuttig, maar zeker ook gezellig!
De iridium gebruiken we om weerkaarten binnen te halen iets wat we dagelijks doen. We kunnen dit ook via de SSB radio doen, maar dat heeft wel wat meer voeten in de aarde, en het duurt langer. Maar het is heel fijn om een plan B te hebben als plan A niet meer werkt.
Oh ja, vanavond stond op het menu kip (met echte Surinaamse marinade), ook weer vacuüm gemaakt in de snelkookpan een paar weken geleden, met rijst en salade. Tot morgen!

 

Stoom afblazen van de snelkookpan

We vieren een feestje!

Mon Feb 21 2022

Het is vandaag maandag, 21 februari, en we hebben een mooie zeilnacht en dag achter de rug. Overdag hebben we met de genaker gezeild, ons grote gele voorzeil. En dan schiet de snelheid opeens omhoog. We zijn net de Galapagoseilanden voorbij, die helaas niet zichtbaar zijn voor ons. We varen er zover vanaf omdat we geen last wilden hebben van de windstiltes bij de eilanden, maar de laatste paar uur hebben we toch de motor erbij moeten zetten.
Ons feestje: vandaag hebben we de eerste 1000 mijl gevaren. We hebben bedacht dat we bijzondere momenten onderweg, zoals iedere afgelegde 500 mijl, maar eens moeten vieren. En vandaag was dat met zelfgebakken pizza. En, we hebben nog een hele plaat pizza over, die we niet laten wachten tot de volgende 500 mijl!
Maandag was bij ons vandaag ook de wasdag. Een wasmachine hebben we niet aan boord, dus alles gaat in een bak, laten weken, wassen en spoelen. Lekker buiten kliederen met water. Normaal hangt de was aan lijnen bij het frame achterop, maar het risico van was kwijtraken willen we niet lopen. Alles paste netjes onder de bimini, aan nieuw gespannen lijntjes. Voordeel van mooi weer, het is zo droog.
Misschien leuk voor jullie om te bedenken: wat zal ons volgende feestje aan boord worden? Wij verheugen ons er al op.
Tot morgen, en groetjes van de Windsong

 

The big blue Ocean

Tue Feb 22 2022

Vandaag is het dinsdag, de 22e februari, en het was een prachtige dag op een al even prachtige oceaan. Het was nagenoeg onbewolkt, en de blauwe lucht zag je goed in het blauwe water terug. De boot liep als een speer door het water, met grootzeil en voorzeil op, en met 12 knopen wind liepen we gemiddeld 7.5 knopen. Helaas zakte de wind toch weer in, en bromt de motor gezellig ( laten we het daar maar op houden) mee. 12 Uur in de middag: de zon staat praktisch recht boven ons. Een bijzonder fenomeen. We zijn dan ook bijna op de evenaar. Jammer dat er straks niet een bordje staat: u passeert nu de evenaar, tijd voor een fotomomentje! Maar, we laten ons verrassen.
Vaak horen we: is dat jou niet saai, alleen maar water. En 's nachts zie je niets. Nou, we kunnen je geruststellen: er zijn zoveel sterren te zien, en er is geen plek waar je dat mooier ziet dan op zee. De Melkweg loopt als een witte band over de hemel, de enige spelbreker kan de volle maan zijn, maar die neemt nu weer af in grootte. In de nacht cirkelen er vaak zeevogels om de boot heen, mogelijk denken ze dat we een vissersboot zijn, maar ze vergissen zich: het is ons nog niet gelukt om een vis te vangen… Aangemoedigd door Niels van de Blackmoon blijft Ad het proberen.
Op naar morgen, voor een bijzondere ontmoeting.

 

 

Klusjes aan boord

Wed Feb 23 2022

Vandaag is het woensdag, de 23e februari, en het is de 11e dag sinds ons vertrek vanaf de Perlas eilanden. Onze eerdere grote oversteek, over de Atlantische Oceaan, van Kaapverdië naar Frans Guyana, duurde 12 dagen. En tegen de tijd dat we daar zouden aankomen keken we al vol verwachting naar de eerste tekenen van land. Nu zijn we nog lang niet zo ver, maar we hebben er ook geen last van, gelukkig maar. Uiteraard bedenken we elke keer wel weer een doel waar we naar toe varen, zoals de 1375 mijl, waarbij we er een derde van de afstand op hebben zitten. Of het feit dat we een bijzondere gast vandaag aan boord zouden krijgen. Helaas is dat vanwege de wat noordelijke koers die we nog even willen varen, wat vertraagd.
Totaal hebben we nu sinds we uit Panama vertrokken zijn, 1338 mijl gevaren. Vandaag was weer een goede zeildag, al zakt het in de avond altijd weer wat in. Hopelijk kan vannacht de motor uitblijven, we willen onze dieselvoorraad bewaren voor echte nood.
Een van de klusjes die we elke dag aan boord wel doen is al onze verse spullen controleren. We hebben dit op diverse plekken in de boot staan, of hangen in netjes. Sommige groenten en fruit mogen niet bij elkaar, omdat ze de rijping versnellen. Ook hebben we citrusvruchten buiten onder ons frame in netjes hangen. De vogels blijven er gelukkig vanaf. Prei, selderij en bosui, heb ik in een klein laagje water staan, om het langer vers te houden. En dat lijkt te werken.

Het idee van al de verse spullen mee, is dat we ook elke dag vers kunnen eten, en ik ben benieuwd of dat ons gaat lukken. Anders hebben we nog altijd de voorraad blikken…
Vandaag was ons avondeten weer heel snel klaar. Koken voor meerdere dagen is heel praktisch, het pizza bakken van maandag was voor 2 dagen…
Tot morgen weer! Liefs van ons beiden

 

Een druk dagje op de Windsong

Thu Feb 24 2022

Vandaag is het donderdag de 24e februari. Een prachtige zeildag hebben we achter de rug, waarin we overdag de genaker hebben gebruikt. We zeilen lekker snel, 7 knopen, en dan schiet het tenminste een beetje op! In de avond hebben we de genaker weer verruild voor het voorzeil. Dat heeft met veiligheid te maken, als de wind meer zou toenemen, wil je de genaker niet meer op hebben, en in het donker zie je ander weer nu eenmaal niet zo makkelijk aankomen. Om de genaker te gebruiken plaatst Ad eerst de genakerboom, een lange buis bij de voorpunt. Dan hijsen we samen de slurf, waar het zeil in zit, naar boven, om daarna het zeil uit te laten vouwen door die slurf weer omhoog te trekken. Afijn, het is een vernuftig geheel, en als het werkt gaat het goed. Vandaag liep dat even wat minder, en belandde een deel van het zeil in het water. Dat was een hele klus om alles weer binnenboord te krijgen. De oorzaak bleek een verdraaide lijn te zijn… verdraaid.
Al met al was het een drukke dag, er moest brood gebakken worden, en vandaag stond er quiche op het menu, en die ging meteen maar achter het brood de oven in. Allerlei verse groenten als prei, venkel en paprika als vulling, ei en kaas. We zijn bezig om onze verse groenten zo slim mogelijk in te zetten. Dus als eerste eten wat nodig is voor het zou bederven. En dit is dus wel een heel dingetje op een boot op reis. De quiche smaakte overigens heerlijk, en… er is nog over voor een 2e keer! Tot morgen!

 

De Evenaar

Fri Feb 25 2022

Vandaag is het vrijdag, de 25e februari, en het was vandaag een bijzondere dag. In de nacht om 1 uur, Ad maakte mij wakker, gingen we van het noordelijk naar het zuidelijk halfrond. Een mijlpaal. De volgende ochtend zegt Ad opeens " we hebben bezoek". Ik denk, oh nee, kakkerlakken, een vogel binnen. Maar wat komt er de kuip in gelopen, Neptunus in eigen persoon, compleet met witte baard, pet met een drietand. Hij pakt een puts, en zegt dat hij mij gaat dopen… Met die puts zeewater. Voor de ongedoopte… Het valt mee. ’ s avonds nemen we samen een glas prosecco op Neptunus en geven hem, naar goed gebruik, ook een glas ( niet al te vol…).

En we hadden nog een bijzondere gebeurtenis vandaag. We hebben onze eerste vis gevangen, een tonijn. En ja, dan heb je hem aan de haak, moet ie nog naar binnen gehaald worden. Aan boord gekomen, bleek hij al dood te zijn, de haak zat door een kieuw heen. Die klus hoefden we niet zelf te doen. Ad heeft hem ontdaan van bloed, kop en staart, en Yolanda heeft hem verder gefileerd. De komende dagen staat er dus tonijn op het menu…

                      

Ondertussen heeft de boot toch weer de nodige mijlen afgelegd, met de genaker liep de boot lekker door, al hopen we stiekem dat de wind ons morgen wat beter gezind is.

 

 

Met dank aan de weersvoorspellingen

Sat Feb 26 2022

 

Vandaag is het zaterdag, de 26e februari. Het is weer een wind-arme nacht geweest, waarbij de motor een aantal uren aan heeft gestaan om de vaart er wat in te houden. In de ochtend trekt de wind wat meer aan, en hijsen we de genaker. We maken goede snelheid. Ondertussen halen we op de computer weer de diverse weerberichten binnen. Via de Iridium komt ook een bericht van de Blackmoon binnen, die ook hun koers voor de komende dagen bekijken. We zijn er wel over uit. We moeten meer zuid gaan varen. En dan lijkt het erop dat we de grote windstilte die ons op de hielen zit, voor kunnen blijven. Check, check en dubbelcheck. Wat zeggen de Europeanen, wat de Amerikanen. Dit herhaalt zich vandaag nog een aantal malen. De wind blijft de hele dag wel doorstaan, voor de genaker zelfs een beetje te veel. Die gaat weer weg. En zo staat een dag geheel in het teken van de wind. Wel duidelijk mag zijn dat we heel blij zijn dat met alle mogelijkheden van weerberichten en routeringsprogramma’s, al moet je zelf wel scherp blijven waar je voor gaat.
Door het lawaai van het draaien van de motor vannacht liep het slapen ook wat moeizaam, en overdag proberen we wat in te halen. Ondertussen heb ik een gedownloade Netflix serie weer een stukje verder gekeken. Die loopt over een paar dagen af, zagen we tot onze schrik. En ja, dan kijk ja maar even wat meer. Op zo’n dag als vandaag geen probleem!
Ad heeft zich op het avondeten gestort en heerlijke spaghetti carbonara gemaakt! Alsof we in een Italiaans restaurantje zitten, zonder wijntje…
Tot morgen!

 

De luiken weer dicht

Sun Feb 27 2022

Vandaag is het zondag, de 27e februari. We zijn afgezakt tot 3 graden Zuid, en een paar uur geleden, einde middag, kwam de wind opeens lekker op gang. We voeren halve wind, en de luiken moesten dicht, alles wat binnen kon schuiven, deed dat ook. Inclusief de oude accu’s, die we best stevig hadden vastgezet in het midden van de boot, bij de tafel. Onze nieuwe accu’s uit Panama doen het gelukkig goed, zodat we op de Markiezen mogelijk iemand blij kunnen maken met deze accu’s.
Het eerste rif ging erin, al snel gevolgd door het 2e, en de boot lag weer stabiel en ging lekker snel. Nu, 7 uur in de avond zakt de wind weer wat en we denken weer een rif eruit te halen. Eerst de afwas, die Ad meestal doet, terwijl ik iets voor het blog schrijf. Sommige taken zijn goed verdeeld. Vanmorgen hebben we een schip in onze nabijheid gehad, een Chinees vissersschip. Een nogal rommelig en vies schip. Ze vissen grof gezegd, de zee hier leeg, kunnen zo wel 2 jaar continu op zee blijven, omdat een moederschip de vangst steeds overlaadt. In de nacht was de horizon vol van witte plekken, allemaal vissersschepen, die hun netten vol slepen met vis. Zonder tolerantie met wat beter zou zijn voor de oceaan. Ondertussen drijven de plastic flesjes in zee, ook dat nog.

Vandaag weer een lekker broodje gebakken en vanavond vers brood met worstjes gegeten. Fijn dat we daar dan allebei zo’n zin in hebben. En het smaakte weer super goed!

 

Halverwege

Mon Feb 28 2022

Vandaag is het maandag de 28e februari, en het is een memorabele dag: vandaag gaan we de 2000 mijl varen passeren. En 2000 mijl is ook halverwege onze tocht van Panama naar Nuku Hiva. Om precies te zijn, nu, bijna 8 uur in de avond, staat de teller op 1987 mijl, en we verwachten dat met onze snelheid van 6 knopen per uur, dus over 2 uur te bereiken. We zijn nu aan onze 15e dag na vertrek bezig. Ons feestje hebben we vanavond al gevierd, met een glas witte wijn. De zonsondergang met een werkelijk prachtige oranje lucht, maakte het extra feestelijk. Jammer dat we geen foto’s erbij kunnen voegen, dat trekt onze satellietverbinding niet…

De afgelopen nacht hier was een nacht die we niet meer hopen mee te maken. Al snel nam de wind toe, het 2e rif erin. Maar de golven waren ook heel vervelend. We werden zo door elkaar geschud, dat slapen niet echt mogelijk was. De boot lag best onder helling, je ligt dan tegen het de zijkant bij het slapen, wat geen probleem is. Maar nu werd je steeds teruggerold, om dan weer tegen de zijkant geduwd te worden. Niet echt bevorderlijk voor je rust… Lopen door de boot was ook best lastig. Gelukkig hebben we overal steunen, die we ondertussen blindelings kunnen vinden, in de boot om je aan vast te grijpen.
Vandaag bleef het overdag wat rommelen met de wind, zakte in, draaide, om in de middag wat meer te worden. En ook kregen we de stroom mee… Zouden we dan eindelijk de goede wind, de Zuid Oost passaat, hebben gekregen? We hopen dat we de komende 2000 mijl hier van kunnen genieten, en ja, dan gaan we er stilletjes aan denken wanneer we verwachten aan te komen op Nuku Hiva. Wie het weet mag het zeggen! Tot morgen!

 

Een nieuwe maand

Tue Mar 01 2022

Vandaag is het dan dinsdag 1 maart, de maand waarin wij gaan aankomen op Nuku Hiva, maar wanneer? Het staat vast in de sterren geschreven, alleen wij hebben er nog geen weet van. Die sterren zijn hier overigens prachtig om te zien, net als de hele Melkweg. Wat wil je ook, het enige kunstlicht veroorzaken wijzelf, namelijk ons driekleuren toplicht. Voor andere boten (waarvan we hier alleen een paar Chinese vissers hebben gezien) is dat het teken dat wij een zeilboot zijn, die zeilt. En dan heb je voorrang op welke andere boot dan ook, hoe groot ook. Alleen daar denk je als klein zeilbootje toch anders over als ze maar op je af blijven varen…
Tegen de schemering, we zaten lekker in de kuip, zagen we 2 keer een walvis, tenminste dat denken we, met zijn vin boven water en water spuiten. Hij was een eindje weg bij ons vandaan, en daar waren we eigenlijk wel blij om.
Terwijl wij zo lekker in de kuip zitten, zijn onze andere 2 bemanningsleden stevig aan het werk. Dat wisten jullie misschien niet, maar wij hebben continu 4 paar handen in dienst. De ene is Arie, onze stuurautomaat, vernoemd naar collega Arie de Jong, die Ad de liefde voor het zeilen en een Winner heeft overgebracht.

Arie stuurt de Windong

Bovendien houdt hij als kapitein aan de wal een oogje in het zeil wat betreft het weer. Onze 2e paar extra handen zijn die van Bob, onze schoonzoon. Hij snort dag in dag uit achter onze boot, en levert ons de energie om alles hier goed draaiende te houden. We hebben onze hydrogenerator, de Watt&Sea, naar hem vernoemd, omdat hij met zijn kennis over allerlei vormen van energie en elektra een hele goede extra bemanning is voor de Windsong. Beiden wordt regelmatig om raad gevraagd, zoals pas nog met het grote accuprobleem wat we vlak voor vertrek hadden, en in Panama hebben we Arie voor Arie 2.0 vervangen, wat niet geheel zonder slag of stoot ging. En sparren met de echte Arie is dan heel erg fijn. Arie 2.0 is de Raymarine stuurautomaat, die ook de golfbewegingen meeneemt in het sturen en dat doet ie supergoed.
Als avondeten hebben we Chinees gegeten, bami met saté, een eitje, gebakken banaan, en zure komkommer. De bananen zijn nu overrijp, en worden dan ook overal bij ingezet. Tot morgen!

 

Diner op de Windsong

Vandaag is het woensdag 2 maart en nog net voor ons avondeten. Dat worden pannenkoeken. Niet omdat er iets speciaals te vieren is, maar omdat we daar trek in hebben. Meestal maken we ze gewoon helemaal zelf, maar dit is een pak waar alleen water bij moet. Voor als je het niet te ingewikkeld wilt. En dat is nu zo’n moment. We hadden eigenlijk geen zin meer om te koken. Meteen hebben we maar de beslissing genomen om het warme eten naar de middag te verplaatsen. Dan hebben we wat meer puf om te koken, en ook zin om te eten.
Dat eten bij ons is op heel veel plekken opgeruimd aan boord. Het is een heel systeem. Eerst wordt het karton verwijderd ( om mogelijke beestjes hierin geen kans te geven), datum en wat erin zit wordt er dan opgeschreven. En dan gaat het naar BB mast, of SB kastje naast de boeken… Elke plek heeft zijn eigen naam, waar SB voor stuurboord staat. In de 3 bakken bak onder de banken zitten dan ook weer plastic bakken, die genummerd zijn. Dan hebben we een Excell bestand waarin we dit allemaal bijhouden, en ook hoeveel we van iets hebben. Alle voorraad staat daarin, gerangschikt op soort, als basiseten, blikgroenten, sauzen etc. Goed bijhouden is wel een dingetje, en soms moeten we het geheel weer eens goed nalopen.
Ondertussen gaat het hier lekker ruiken, naar de pannenkoeken( BB voorraadkast), die we eten met jam( BB 3= BB bak 3).
Onze zeildag begon met wat lichte wind, uit de wolken kwam opeens een flinke hoeveelheid regen, en in de middag trok de wind gelukkig aan, en met de genaker hadden we al snel 7 knopen snelheid. Zo willen we het wel houden!
Zo, wij hebben heerlijk gegeten van de pannenkoeken, en als toetje verse ananas, voor Ad met zelfgemaakte yoghurt! Het blog is klaar, dus kan ik Ad even helpen met de afwas, groetjes van ons!

 

Voorraadlijst

 

Saaie donderdag

Thu Mar 03 2022

Vandaag is het dus donderdag, 3 maart. Hier is het nu 8 of 9 uur in de avond. En dan denken jullie natuurlijk: hoezo? Je weet toch wel hoe laat het is. Nou, wij dus niet precies. En dat heeft ons de hele dag bezig gehouden. Het begon al in de ochtend, Ad had om 12 uur 's nachts de klok weer een uur teruggezet, omdat we een tijdlijn gepasseerd waren, namelijk 105 graden Westerlengte. Ik had al vroeg trek in iets, maar ja, het was nog te vroeg. Iedereen kent dat wel van als de klok in Nederland een uur teruggaat. In de middag hadden we hetzelfde met de warme maaltijd, om half 2, dus eigenlijk al half 3… Omdat we al een tijd twijfelden aan welke tijd het nu precies was, hebben we het aan Eva gevraagd (onze tijdpolitie), en zij had het verlossende antwoord. We waren toch een uur te snel gegaan. Dus de klok weer terug, en nu is het weer 8 uur. Toch mooi een minder lange dag geweest vandaag…
Verder was de dag een beetje saai. Ook op de oceaan heb je die dus. In de nacht zwakte de wind weer af, werd het slapen echt heel lastig, en voel je je overdag niet fijn. Toch moest er weer van alles, het weer binnenhalen, via onze iridiumverbinding, een brood bakken voor ons avondeten. En daarmee was de dag dan wel gevuld… Zeilend zijn we de afgelopen dag wel weer 140 mijl opgeschoten. Ondanks dat we ons vanmorgen, toen we maar een snelheid hadden van 5 knopen, wel wat zorgen maakten over de aangroei op ons onderwaterschip.
De afstand die we nu hebben afgelegd is 2361 mijl en we hebben er nog 1730 te gaan. Dit hoor ik net van Ad, die dit uit zijn hoofd opzegt.
We gaan aan onze avond beginnen, de grote afwas is vanmiddag al gedaan, dank zij ons verplaatsen van het warm eten. Wat overigens goed smaakte: gebakken aardappelen, witte bonen in tomatensaus en komkommer: hoe lekker kan iets simpels zijn! En dat is dan de boodschap van vandaag.

 

Passaatwolkjes

Fri Mar 04 2022

Vandaag is het vrijdag 4 maart. Het is een dag geweest met niet zoveel wind. Bij de zonsopgang leek het even wat tegen te gaan vallen vandaag, vanwege heftige bewolking. Het zag er mogelijk wat heftiger uit door de rode gloed die er over de wolken lag door de zon die opkwam. Toen we de genaker wilden gaan opzetten, bleek er een klein scheurtje te zitten bij de bevestiging van de ring aan het dek. Daar gaat de boom van de genaker doorheen, en staat veel kracht op, wat de scheur veroorzaakt heeft. Voorlopig even geen genaker meer gebruiken tot het probleem is opgelost. De snelheid van de boot was vandaag dan ook niet bijzonder hoog, gezien de lichte wind. We hopen nu toch echt dat de beloofde passaatwind gaat doorzetten. Aan de wolken in de lucht, allemaal plukjes wolken, typisch in dit gebied, te zien, zou het goed moeten komen.
We bereiken vannacht de 500 mijl grens weer, die van de 2500 mijl totaal. Het gaat de goede kant op! We bedenken ons hoe ver we de tocht IJmuiden naar Lowestoft vonden, 100 mijl, en hoe trots we daar op waren. Het zit hem niet in de mijlen, maar na deze reis heeft afstand een andere dimensie voor ons gekregen.
Onze warme maaltijd, vanmiddag dus, was weer heel lekker en zo klaar: runderstoofpotje ( al in Panama gemaakt, vacuüm getrokken in de snelkookpan), aardappelpuree met doperwtjes.
De zonsondergang is minstens even mooi als de zonsopgang, en het licht daarna heel helder geel. We zien een streepje maan opkomen. Op naar de volgende volle maan.

 

Eten en zeilen

Sat Mar 05 2022

Vandaag is het zaterdag 5 maart. Weer een dag met weinig wind, gemiddeld 12 knopen, 3 Beaufort. In de nacht hadden we een meer zuidelijke koers gevaren, en dat wilden we overdag goedmaken door weer meer westelijk te gaan. Daardoor moesten we meer voor de wind gaan varen. Het voorzeil hebben we uitgeboomd, om zo optimaal van de wind te kunnen profiteren. Hierbij plaatsen we een lange boom, zo’n 4 a 5 meter, aan de voorzijde van de mast. We fixeren de boom met een val tot de boom horizontaal staat. Hier bevestigen we een hoek van het voorzeil aan. En als we dan het voorzeil uittrekken, staat ie mooi strak. Jullie denken natuurlijk, daar moet Ad wel sterk voor zijn, zo’n grote boom, maar de boom is van carbon. Hij is dus heel licht, maar wel onhandig bij het manoeuvreren.

De hele dag staan de zeilen nu zo, en we maken een snelheid van tussen de 5 en 6 knopen. Morgen is de verwachting: meer wind!
Overigens hebben we vandaag wel de “nog 1500 mijl te gaan mijlpaal” bereikt!
Het eten klaarmaken was vandaag een hele kunst. Bij deze koers schommelt de boot ook wat meer, en om wegglijden van eten en bakjes te voorkomen maken we veel gebruik van ons kooktoestel wat cardanisch opgehangen is, en van antislipmatjes. En als je het vergeet, dan ligt alles in de gootsteen, of op de grond.
We wilden vandaag pasta met groenten eten. Aubergine, paprika, ui, tomaat: helaas is 3 weken op zee een beetje lang voor dit soort groenten. Ondanks dat we bijna dagelijks alle groenten controleren, kwam dit onverwacht. Maar ok, wegsnijden wat moet, en zo is het is een hele lekkere pasta geworden met tomatensaus en Panamese chorizoworstjes. De komende dagen zullen we weer eten wat het eerste op moet…
Zo heeft deze dag in het teken gestaan van zeilen en eten, en tussendoor bijkomen van alle bezigheden. Groetjes van ons beiden!

 

 

 

 

Een zondag op de Pacific

Sun Mar 06 2022

En dan is het vandaag zondag, de 6e maart. En wat doe je op zondag? Uitslapen! Hebben wij ook gedaan. Zelf werd ik wakker van het gehobbel van de boot, de snelheid leek verdwenen. Dat klopte ook. Ondertussen was het al 9 uur. Een lekker ontbijtje met yoghurt, met wat laatste stukjes mango, geprakte banaan, en onze nieuwe troef: grapefruit. Die blijven echt lang goed. Ze hangen samen met wat limoentjes in netjes onder ons frame. Een sapje uit een pak, en een kop thee. En dat vanuit je luie stoel met zicht op alleen maar oceaan. We zullen er later vast nog vaak aan terugdenken. Douchen: hoe mooi je badkamer ook is, douchen met de oceaan als achtergrond is toch het allermooiste. Alleen de wind is misschien een beetje fris, raar als je net zuidelijk van de evenaar zit, maar de lucht wordt hier aangevoerd helemaal vanuit het diepe koude zuiden.
Tja, en verder had onze zondag nog een aantal klussen in petto: er moest gewassen worden. Onder de bimini en aan de achter zeereling, kregen we alles praktisch droog. Brood bakken was vandaag extra vermoeiend door het geschommel van de boot. Lekker was het wel, ons dit keer bruine brood.En zo vult de dag zich ongemerkt en gaat weer snel voorbij. Weer een kruisje op onze kalender. We zijn nu 3 weken onderweg en er komen nog wel wat dagen bij. Het ritme op een dag zit er aardig in, en we nemen het maar zoals het komt.
Ook de wind hebben we niet in de hand, anders hadden we er wat knopen wind bovenop gedaan. We varen nog steeds met ons uitgeboomde voorzeil, zo’n 5 tot 6 knopen aan snelheid. Zou het morgen anders zijn?
Groetjes van ons!

 

Lichte verbetering

Mon Mar 07 2022

Vandaag is het maandag de 7e maart. Het lijkt erop dat we in het gebied met de wat hardere winden terecht zijn gekomen. Gisteravond schoot de meter opeens omhoog van 13 naar 18 knopen wind. Tijd voor het eerste rif, Ad wakker gemaakt. Daarna was het mijn beurt om te slapen. Ik lig dan in de achterhut. Raampje aan de buitenkant een beetje open, zodat er net geen vliegende vis door naar binnen kan komen. Het raampje aan de kuipkant kan vol open. Ik hoor de boot sneller door het water gaan. De boot beweegt soepel door de golven, de stuurautomaat doet zijn werk goed. Soms hoor je hardere klappen tegen de zijkant van de boot: zou dat toch een beest zijn? Nee hoor, het zijn gewoon de golven die van opzij tegen de huid van de boot aankomen, of via de achterkant de boot een beetje omhoogtillen. De grens binnen en buiten is een stevige barrière, maar eigenlijk best wel een dun wandje. Ik vertrouw op de bouwer van de boot, en ga verder slapen. Na een tijdje, meer geschommel, minder wind, en ik word weer een beetje zeeziek in mijn bed… Dan maar naar de bank in de kajuit. Zo rommel ik een beetje door. In de ochtend moest het 2e rif er snel in vanwege een naderende vette donkere lucht. We waren net op tijd, voor de wind meer aantrok en het begint te regenen. Al met al viel het mee. De hele dag door bleef de wind lekker doorstaan, en hebben we goed voortgang kunnen maken. Ondertussen pannenkoeken gebakken, wat echt een klus voor 2 mensen samen was. Anders schoof de hele boel zo het aanrecht af. Ze smaakten ons prima, met echte stroop uit Curaçao, en bosbessenjam uit Colombia. Daar zit de jam overigens niet in een potje, maar in een knijpzakje. Wel handig, niet verstandig voor het milieu.
En dan kom ik vanzelf op ons afval. We hebben niet zoveel afval hier aan boord. Fruit en groenteafval kan gewoon overboord. Maar de rest houden we aan boord. Het plastic verknipt Ad, en stopt dat in een 5 liter waterfles… Het wordt bijna een kunstwerk. Lege pakken melk gaan schoon en helemaal plat, blikjes worden platgemaakt. En zo hebben we dus weinig afval. Overigens verwacht ik dat op Nuku Hiva al ons afval gewoon verbrand gaat worden.
Fijne dag en tot morgen, Ad & Yolanda

 

Dinsdag toch, he?

Tue Mar 08 2022

Ja, vandaag is het dinsdag, de 8e maart. Ik moest even navragen bij Ad of het nou dinsdag of woensdag was. De tijd kan mij nu even niet snel genoeg gaan. De eerste boot, de Zweedse Mon Ami van Louise en Mats is vanmiddag aangekomen op Nuku Hiva. Zij zijn 3 weken op zee geweest sinds ze uit Galapagos vertrokken. Die tussenstop hebben wij, en vele andere boten, niet gehad. Wij zullen nog wel een ruime week erover doen. Nu staan er nog 1112 mijlen op de teller te gaan. En het mooie is dat we nu recht op ons doel afgaan. De goede kijker op ons track heeft misschien wel gezien dat we iets meer richting noord zijn gaan varen. De wind is gelukkig wat gedraaid waardoor die koers nu haalbaar is. Alleen, het blijft eentonig, de wind mag wel wat meer gaan aantrekken. Hoewel er nu 16 knopen wind waait, is de wind die onze zeilen voelen als wind, de schijnbare wind, maar 10 tot 11 knopen. En dat is wat weinig als je voor de wind wilt varen. Door die koersverandering zien we, op dit moment, de zon nu aan de bakboordzijde in de zee zakken. In echt een heel korte tijd is ie verdwenen achter de horizon. Altijd weer een mooi momentje, en zeker ook de kleurenpracht die als laatste teken van de dag er achter aan komt, rood, oranje en geel licht.
Ondertussen was onze dag er een van de gebruikelijke dingen. Daar voel je je dan het fijnste bij. Wat wel vervelend is, en dat horen we ook van andere boten, is dat je zo weinig beweging kunt hebben. Eigenlijk is je lichaam de hele dag in beweging door al het geschommel, waar je echt moe van wordt. Maar echt bewegen, dat lukt hier niet echt. We gaan het straks inhalen, maar ik denk dat er wel een stukje conditie opgebouwd moet worden!
's Middags koken is echt heel fijn, beter voor de balans in onze dag. Vandaag was het, naar een recept van Bob, pasta pesto, aangepast met een chorizoworstje i.p.v. kip, en ook een goede combi met courgette (de laatste), aubergine, ui, knoflook en mais. Een aanrader!
Tot morgen! Ad & Yolanda

 

Een maak-je-eigen-eten-dag

Wed Mar 09 2022

Vandaag is het woensdag de 9e maart, en qua weer is er niet veel veranderd. Behalve dat we vandaag geen dreigende luchten hebben gezien waar regen en of wind uit kon komen. Vannacht hebben we de nog-1000-mijl-te-gaan mijlpaal( je snapt nu waar dot woord vandaan komt) gehad, en dat samen met het feit dat we er 3000 mijl op hebben zitten, maakt dat dit een gedenkwaardige dag is. Nadat we in de ochtend ontbeten hadden, was het tijd voor ons yoghurt maken. Eigenlijk eten we nog steeds van een pak yoghurt wat we in Curaçao hebben gekocht, zo’n 4 maanden geleden. Jaren terug werd ik op het idee gebracht door Janes en Mia, onze Braziliaanse neef en nicht, die ook hun eigen yoghurt maken. Sinds we Europa hebben verlaten doen we dit ook. Het gaat heel eenvoudig: je neemt een beetje goede yoghurt, verwarmt een liter volle melk tot 45 graden, roert er het halve kopje “oude” yoghurt doorheen, en verwarmt het weer tot 45 graden. Met " oude" bedoel ik dus yoghurt die je de vorige keer hebt gemaakt. Dan doen we de yoghurt-to-be in een afsluitbare bak, pakt hem in een fleecedekentje, en zet hem 24 uur onder de buiskap. Daarna een dagje in de koelkast en klaar is de yoghurt. Zo simpel, wel wat minder dik dan in Nederland, maar er moet wel iets te wensen overblijven… En wij eten er goed van. Ook moest er weer brood gebakken worden, meestal om de 3 dagen, en langer is het hier ook niet houdbaar. Vandaag was het een bruin brood, en vanavond hebben we dit, nog warm, gegeten met chocoladehagel en pindakaas. Zo lekker! Het brood lekker bakken heeft wel een tijdje geduurd, maar met hulp van Robert van Beckhoven, en vele appjes met schoonzusje Ans verder, is het toch goed gekomen.
En tussendoor nog onze warme hap: spinazie met gedroogde tomaatjes, aardappels uit de oven, en een eitje. Helaas moest 1 ei weer geofferd worden aan Neptunus, maar de pannenkoek toe maakte alles weer goed. Tot morgen en fijne dag!

 

Over de andere boeg

Thu Mar 10 2022

Vandaag is het donderdag de 10e maart, en vandaag hebben we alles eens over een andere boeg gegooid. Ik leg het uit. Vanmorgen was de wind weer tegenvallend, en de verwachting voor de komende dagen gaf wat windarme gebieden aan op onze koers. We besloten daarop iets meer noord te gaan varen, en daarvoor moest gegijpt worden: het grootzeil komt dan naar de ander kant, nu aan bakboord. De genaker hebben we gezet, nu als spinaker gevoerd, bevestigd aan de lange boom die eigenlijk voor het voorzeil bedoeld is. Maar na wat gepuzzel en 2 keer opnieuw hijsen, stond de genaker weer, onze grote gele zeil! We gingen meteen een paar knopen sneller, en dat was wel erg prettig. Door die snelheid ging ook Bob, onze hydrogenerator, beter werken en dat houdt onze accu’s op peil.
Wat verandert er nou zo aan over die andere boeg varen: - als je zit, zit je het lekkerst aan de lage kant. Dus mijn kussentje moest verschuiven. bij het koken schuift alles nu niet meer het aanrecht af, maar tegen de kastjes aan.
En je moet bedenken dat alles wat eerst de veilige kant is om iets neer te leggen, opeens de onveilige kant is. Bril, IPad, boek, drinken
En, bij het bewegen door de boot word je de andere kant op geslingerd, goed aan denken dat je je op andere plekken vasthoudt dus.
En dat brengt me, na ruim 3 weken op zee, bij dingen die we wel heel erg waarderen als we weer achter ons anker liggen. Voor mij is dat “lekker rustig kunnen zitten en liggen zonder heen en weer te bewegen”. De komende dagen zullen we dit lijstje uitbreiden. Zonder overigens te klagen, want het is wel heel, heel erg bijzonder om zo met zijn 2en, op onze Windsong over de Pacific naar mooie nieuwe gebieden te kunnen zeilen.
Groetjes van ons!

 

Eendenmossel op het menu?

Fri Mar 11 2022

Vandaag is het vrijdag 11 maart, en de dag begon met een regenbuitje. Opeens hoorden we gekletter op de boot, er kwam wat meer wind en dat was het weer. De hele dag zeilden we rustig door richting het Westen. Vanaf het middaguur, wanneer de zon echt hoog aan de hemel staat, volgen we gewoon de zon, terwijl aan de ander kant, in het oosten, je de maan al weer ziet opkomen, de linker bovenhelft al weer gevuld. We zitten inmiddels lekker op onze dekkussens op de vloer in de kuip, rustig het schouwspel van golven en wolken te bekijken. Boven de passaatwolken verschijnen allemaal cirrusbewolking, die met de maan daartussen, prachtig afsteekt tegen de helblauwe lucht. En ja, dit hoort dan weer bij een van die dingen die we gaan missen als deze overtocht over de Pacific voorbij is. Met de minuut, en dan bedoel ik nu niet de minuten van onze tijdklok, maar die van de westerlengte, komen we dichter bij ons doel. We varen nu op 124 graden westerlengte, en elke graad is 60 mijl, en is opgebouwd in weer 60 minuten. Ons einddoel ligt op 140 graden…
Bij het kijken vanmorgen naar ons log voor de snelheid, kregen we de melding 0.9, terwijl we 5.2 knopen gingen. Zoveel stroom mee, dat kan toch niet? En opeens ging het licht aan bij ons: ons log, een klein radertje onder de huid van de boot, is waarschijnlijk ook voorzien van een eendenmossel. Dit is de aangroei die we in de afgelopen weken hebben gekregen onder de boot, en ons zeker ook afremt in de voortgang. Voor deze laatste dagen op de oceaan gaat Ad het water niet in om het weg te krabben. Normaal gesproken doen we dat met een ijskrabber, speciaal uit Nederland al meegenomen. Het idee om hier het water in te gaan, met de golven en de (weliswaar gereduceerde) snelheid van de boot, en met 4000 meter oceaan onder je, is een wat afschrikwekkend idee. Dus maar even wachten…
Ons middageten was vandaag spaghetti bolognesesaus. Zo klaar, en zo lekker! En net bij het avondeten het laatste roggebrood opgegeten, ik ga het missen…
Tot morgen!

 

Een feestelijk dagje!

Sat Mar 12 2022

Vandaag is het zaterdag 12 maart, een feestelijke dag, want het is de geboortedag van mijn dochter Eva. Midden in de nacht komt er al een berichtje van haar, dat de bloemen heel mooi zijn! In onze ochtend bellen we als verrassing even met haar via de Iridium, en het was fijn om haar en Bob even aan de telefoon gehad te hebben. Het taartje wat we te goed hebben, hebben we ondertussen maar zelf gemaakt, muffins. En in de ochtend genieten we hiervan bij de koffie, om in de avond maar eens te borrelen met een wijntje.

 Altijd leuk om aan boord een feestje te hebben, en zeker na al 4 weken op zee te zitten. Maar het einde is in zicht. We hebben nog 639 mijl te gaan. De wind vannacht was aanvankelijk een drama, in de ochtend hebben we onze koers weer verlegd, gegijpt en het voorzeil weer uitgeboomd. De vaart komt er weer in, en hoewel we langzamer gaan door de aangroei, halen we toch ruim 6 knopen. Mogelijk komt het ook dat we aan deze boeg, bakboord, wat minder aangroei hebben, waardoor we wat sneller gaan. We hebben tijd genoeg om er over te filosoferen. Ook ons log is door de snelheid weer losgekomen.
Ook de kaart zijn we vanmiddag weer wat dichter bij de Markiezen gekomen, we zijn aangekomen bij de " Marquesas fracture zone". Op de bodem van de oceaan moet het landschap er hier ook heel interessant uitzien met zijn hoogteverschillen. Jammer alleen dat we dat nooit te zien krijgen…
Ons middageten was lekker simpel: tortilla met vulling van bruine bonen, mais en kip, overgebleven van 2 dagen geleden.

 

Donaties aan Neptunus

Sun Mar 13 2022

Vandaag is het zondag de 13e maart. We hebben weer een luie start van onze zondag, ontbijten met een mix van yoghurt, grapefruit en allerlei granen. De wind heeft ons de afgelopen nacht goed verder gebracht, en we denken erover de genaker bij te gaan zetten. Tijdens het voorbereiden besluiten we dit toch maar niet te doen omdat de wind regelmatig de 15 knopen aan gaat tikken. Tja, dan maar aan de koffie, met muffin…Om ons daarna te verwennen met een lekkere douche, binnen. Buiten is makkelijker, maar de lekkere straal water binnen, plus het nog wat warme water wat we in de boiler hebben, maakt de keuze makkelijk. Toch best een vermoeiende bezigheid, je staande houden in zo’n kleine ruimte. De visioenen van vallen stop ik maar snel weg. Ik hou me stevig vast!
En hoe komen jullie dan aan warm water? Tja, we hebben gisteren even de motor aan gehad omdat het energieniveau wat gezakt was, wat we niet raar vonden vanwege de lichte bewolking, de soms wat mindere bootsnelheid, met minder opbrengst door onze hydrogenerator, terwijl de stuurautomaat wel de hele dag aanstaat. In het begin van onze overtocht hebben we dit niet gehad. Mogelijk geeft de meter het niet meer goed aan, maar we willen geen risico lopen. En warm water krijgen we alleen maar door de motor aan te zetten! Wat betreft de diesel hoeven we het niet te laten, we hebben nog ruim de helft van onze diesel over.
Verder hebben we vandaag heerlijk vanaf ons voordek genoten van de zee. Een heerlijk plekje, zo liggend tegen de zakken waar we onze genaker en kotterzeil in hebben zitten, veilig vastgebonden aan de zeereling. Onderweg naar voren nog een klein vliegend visje terug in zee gegooid, helaas niet meer in leven. In de avond vloog er een grote vis bij ons op de kuipbank. Ik lag daaronder in de achterhut, en hoorde de knal, en daarna veel gespartel. Ad heeft gelukkig de vis nog op tijd het water in kunnen gooien. En daarna de kuipbank schubben-vrij gemaakt met een paar putsen water.
Ondertussen geven we niet alleen maar vis terug aan de zee, maar ook onze laatste wortelen en spekblokjes. Toch lukt het nog steeds om een lekker maaltijd klaar te maken. Vandaag was het pasta met een saus van ui, courgette( de laatste), champignons uit blik, tomatensaus, en een pittig gekruid worstje. En dat met een komkommersalade. De hele pan is opgegaan! Tot morgen!

 

 

 

Blue monday

Mon Mar 14 2022

Vandaag is het maandag de 14e maart, en het is een hele blauwe maandag: de lucht, het water. Alleen de golven breken wit, mooi voor het contrast. En heel belangrijk vandaag: het waait! Na een mindere nacht zette de wind vandaag goed door, 18 tot 22 knopen, we hebben nog een tijdje met een rif gevaren. Het uitgeboomde voorzeil doet het ook goed. Met deze snelheden maak je mijlen! In de avond passeerden we een dubbele mijlpaal: 3500 mijl gevaren en nog 500 te gaan.

Bijzondere combi zo tegelijk op je scherm. De mijlen nemen gestaag af, en nu nog 375 te gaan. Op het eind van je reis gaan we die mijlen meer in de gaten houden, en het einde van deze reis komt nu echt in zicht. We zijn echt super benieuwd hoe het allemaal zal zijn! Morgenochtend versturen we onze health declaration, dat willen ze 48 uur van te voren hebben. Hopelijk lukt dat versturen met onze Iridium. Anders hebben we nog de mogelijkheid van een flessenpost…
Na een paar mislukte broden, is het weer gelukt een goed exemplaar te bakken: het gist bleek over de datum te zijn…Dat luistert heel nauw met brood! Gisteren was brood dus echt niet gerezen, Ad heeft nog stoer wat gegeten, maar ik heb wat ouder wordend knäckebröd genomen… Neptunus heeft ons brood weer gekregen, mogelijk smaakt het geweekt nog een beetje…
Vandaag was Ad nogal geschrokken van de waterpomp, die maar bleef pompen, terwijl de watermaker uit oceaanwater zoet water voor ons aan het maken was. De motorruimte, de waterpomp en de watertanks werden snel geïnspecteerd, en gelukkig geen lekkage. De oorzaak was waarschijnlijk lucht in de leiding, en Ad kon dat goed oplossen. In een uur tijd was er weer 30 liter water in de tank bijgekomen. We zullen dat water straks goed kunnen gebruiken om de Windsong van buiten en van binnen goed schoon te maken en te ontzouten, van meer dan 4 weken op zee!
Tot morgen!

 

De oceaan laat ons nog niet los

Tue Mar 15 2022

Vandaag is het dinsdag 15 maart, en het was een dag met tegenstellingen. Het begon met een afnemende wind in de nacht, om tegen de ochtend weer aan te trekken. Ha, dachten we, gelukkig maar. Alleen we waren vergeten STOP te zeggen tegen het aanwakkeren. Het bleef maar doorgaan. Dit was een squall, een minidepressie eigenlijk. We hadden een vol tuig op staan, en het voorzeil uitgeboomd. Het 1e rif was snel gezet, het voorzeil inrollen was een lastiger klus. De boot zeilde snel, liep prima door de golven, alleen gingen we door de windvaaninstelling op de stuurautomaat, wel mooi de verkeerde kant op. In de squall draaide de wind behoorlijk, en de Windsong draaide gewoon mee… We moesten gijpen. Daarvoor moest eerst de boom weg. Ad ging weer naar de voorpunt om dat in orde te maken. Ondertussen bouwden de golven zich achter ons lekker op, maar de Windsong gaf geen krimp, en de nieuwe stuurautomaat, Arie 2.0, ging perfect met de golven om. Zelfs toen we van een golf af surften met een snelheid van 11.8 op het log, pakte Arie het prima op. Handmatig sturen was niet nodig, en was vast niet zo zuiver gelukt. Toen alle zeilen weer goed stonden en de boeg weer richting westen ging, liepen we lekker, en met een goede snelheid. De verwachte aankomst dag in Nuku Hiva op donderdag lag binnen bereik! Alleen hadden we geen rekening gehouden met het wegvallen van de wind, waarschijnlijk een gevolg van de squall. De luiken konden weer open en een lome middag met lezen, een spelletje, kijken of we dolfijnen konden spotten, volgde. Het warme eten klaarmaken was met dit rustige weer een makkie, dit in tegenstelling tot het ontbijt, wat best lastig is bij windkracht 7.
Al met al: donderdag aankomen wordt het niet meer. We hebben nu nog 260 mijl te gaan, en we weten niet of er nog meer van dergelijke verrassingen aankomen.
Tot morgen!

 

 

Nog steeds naar het Westen

Wed Mar 16 2022

Vandaag is het woensdag de 16e maart. En de vaart hebben we sinds de ochtend er goed in gekregen, en wonder, oh wonder, we gaan nog steeds met een snelheid van 5.8 knopen naar het westen, waar ons doel ligt, de Markiezen. Geleidelijk zullen we straks het diepe water van 4 kilometer zee onder ons verlaten, en van 3000 naar 2600 en uiteindelijk naar 1000 meter gaan, rond de eilanden, die op een plateau liggen. Helaas moeten we het inklaren op het vrij westelijk gelegen Nuku Hiva doen. Om bij veel van de andere eilanden te komen, zullen we eigenlijk dus weer een stukje terug moeten, een minder relaxed zeilstuk. We gaan wel zien wat we gaan doen. Dat is een van de fijne dingen van het zeilen, dat je koers naar vele richtingen kunt zetten. Uiteraard hebben we wel rekening te houden met de grote weerssystemen.
Zo rustig aan zijn we ons aan het oriënteren op de ankerplek en waar het inklaren is. Voor dat laatste moeten we ons melden bij de gendarmerie, met al onze papieren, als paspoorten, gegevens van de boot, crewlijst en heel belangrijk, het uitklaringsformulier uit Panama. Vooraf hebben we ook al veel gegevens op moeten sturen bij het aanvragen van toestemming om naar Frans Polynesië te gaan. En dat had weer alles te maken met de Covid Pandemie. Onze vaccinaties en booster bewijzen zijn ook al doorgestuurd. Een hele administratie dus allemaal.
Vandaag zijn we lekker bezig geweest met koken van spullen die op moeten. Tomatensoep, pastasaus en komkommersalade heeft dat opgeleverd. Met nog 141 mijl voor de boeg, verwachten we morgen ons laatste dagje voor aankomst te hebben… Maar niets is veranderlijker dan het weer, en als je 33 dagen op zee kunt doorbrengen, dan is een dagje meer ook geen probleem. We gaan het zien! Tot morgen!

 

Laatste stukje naar Nuku Hiva

Thu Mar 17 2022

Tja, en dan zijn we zomaar aan het einde van onze overtocht van Panama naar Nuku Hiva op de Markiezen gekomen. Ruim 4000 mijl verder, 33 dagen achter elkaar op zee aan het zeilen vanaf Las Perlas, wat we als tussenstop gebruikt hebben om ons onderwaterschip schoon te maken. Op deze reis hebben we 1 maal een Chinese vissersboot achterlangs zien komen, op zo’n 5 mijl afstand, en een zeilschip heeft ons opgelopen, die we 's nachts op de ais zagen. Geen strepen in de lucht van vliegtuigen, Wel heel veel sterren, elke dag een prachtige zonsondergang en zonsopkomst. De maan hebben we 2 x vol zien worden, en zijn boog over de hemel zien maken in de nacht. Veel vogels, soms aan dek, eerste hulp verleend bij het weghalen van een visserslijn uit de bek van een vogel, waarna als dank ons zonnepaneel ondergescheten werd. Het bezoekje van Neptunus in eigen persoon aan de Windsong was een heel bijzonder bezoek. Daarna hebben we Neptunus als dank regelmatig een fruit of groente donatie gedaan. Langzaam in een ritme komen op de boot, slapen,eten,afwassen,douchen, wacht hebben, weer berichten ophalen. Zorgen dat we goede koers varen en de wind in de zeilen houden. Zeilen verwisselen en weer verwisselen. Veel leren onderweg. Soms teleurstellingen over de matige wind, blijdschap over goede wind. Het contact via de Iridium met een groepje zeilers die tegelijk onderweg waren was prettig. Een prettige spanning bij het kijken of er nog post was. We zijn verwend met mailtjes, waarbij de dagelijkse mailtjes van Eva wel even apart genoemd mogen worden. Heel blij mee! Soms willen dat je er al was, en als het dan zover is, besef je dat je avontuur op zee er weer even opzit. Het tijdverschil met Nederland nam ook steeds meer toe, nu 10 en een haf uur. Ook dat was steeds wennen voor ons, het terugzetten van de klok. Maar laten staan was geen optie, waardoor we ons maar lieten leiden door de opkomst en ondergaan hiervan.
En nu wordt de rode loper voor ons uitgelegd, alleen hier is dat de zee, de hele blauwe zee, die ons onstuimig langs de eilanden van de Markiezen naar onze ankerplek op Nuku Hiva voert.

 

Aankomst op Nuku Hiva

Fri Mar 18 2022

Het is vrijdag de 18e maart, en ons eerste dagje op Nuku Hiva zit erop. Donderdagavond om half 10 lagen we stil achter ons anker in de baai. Het was makkelijk binnenvaren met een heldere hemel en de volle maan. Als het geraas en geschommel voorbij is, is het weer zo bijzonder om stil en vast te liggen. We genieten later buiten op het voorschip, liggend tegen de zeilzakken met onze voorzeilen aan, van de rust, de sterren, en ons biertje uit Panama. Vanmorgen werd wel duidelijk wat onze snelheid zeker beïnvloed heeft: het onderwaterschip is goed bezet door kokkels en eendenmosselen. We moeten aan de bak hiermee. Het hele schip heeft overigens een goede schoonmaak nodig. Zeilen moeten ontzout, lijnen ontzout, poetsen van het polyester en de het rvs is een forse klus, en ook binnen is het nodige te doen. Maar dat doen we allemaal graag, en onze Windsong is het waard.
Vanmorgen ingeklaard bij de gendarmerie, en ons eerste Frans weer opgehaald. Het ziet er allemaal goed georganiseerd uit hier, mensen zijn vriendelijk, en we zijn duidelijk weer in een heel andere wereld terecht gekomen.
We gaan het rustig aan ontdekken, hier en op de andere eilanden van de Markiezen.
Dit blog is dan het laatste blog van deze reis naar Nuku Hiva. Straks schorten we ons abonnement voor iridium en Predictwind weer op.
Deze blogjes gaan we op ons eigen weblog plaatsen, en dan kunnen we er ook de foto’s bij zetten.
Verder blijven we natuurlijk te volgen via Instagram en Facebook.
Heel erg bedankt voor de leuke reacties die we hebben gekregen, wat ook zeker gestimuleerd heeft om er iedere avond weer voor te gaan zitten! Het was fijn dat jullie op deze manier met ons mee hebben gereisd.
Weblog: sy-windsong.blogspot.com
Instagram: sy windsong
Veel liefs van ons beiden! Ad en Yolanda

 

 

 Special edition in English

Thu Feb 17 2022

 

A special edition for our Swedisch friends from the MonAmi of Sweden! Or other, not Dutch speaking friends !
Today is was a bit of boring day, we sailed with full sail, in the direction of Galapagos, we are intending to pass on the north side. Today in our blog some things for you to know; for example, that we passed the 500 miles, and that is 1/8 of the total distance we have to sail. And, that we never sailed that south as we do now, Surinam was the most south country. And that we are now on the same height as Cali, a famous city in the beautiful country Colombia. And also that there seemed to be more plastic and other rubbish in the Pacific than in the Atlantic Ocean. And also the question that there seems to be a bus line from FP to Panama, because we saw several times a floating piece of plastic with a bird on it? What will be then the time schedule?
And the last thing, did you know that you even can have stress at sea about what you want to eat tonight? Will it be pasta Bolognese or fresh tomato soup? You will hear it tomorrow! Greetings Ad & Yolanda

 

Oh, the wind shifted 180 degrees

Fri Feb 18 2022

For our friends also in English: Today it is Friday the 18th of February.
The Windsong has done a good job today, we have sailed 140 miles in one day, and with a speed of 5 till 6.5 knots we are exactly heading for de Marquesas Islands. We let Galapagos pass on our left side, in navigation terms, on portside.
Today we had 4 guests on board, who wanted to Travel easy and without flying the direction of Galapagos. They were setting on our frame with the solar panel, and where not really very kind to each other, they shouted, threw each other off the frame. We made a good study of these seabirds, who also made themselves clean with their sharp beak, and made the Windsong dirty with their poop. When the want to come back tomorrow again, Ad will sent them to Blackmoon and Swiss Lady, 2 other vessels in our neighborhood…
And then, at the end of the day, we saw dank clouds behind, before and on one side of us, so we decide to put on the motor and get the sails down. A good decision, it started to rain, the wind shifted 180 degrees, and the sea became very unpleasant, because the waves still came from the direction the wind blew all day. And that was not that good for Yolanda, excuses she already did not feel well that much today. So our meal for today, was not what we wanted to prepare, but we were very happy with our spaghetti Bolognese, we already had in the fridge! Super easy and so nice to eat!
Greetings again from the crew of the Windsong!

 

Changed plans

Sat Feb 19 2022

Today it is Saturday the 19th of February. This day is a bit a boring day, like on a Sunday afternoon in the Netherlands when it is drizzling. We had to close the hatches because of the rain, we were inside the boat. Looking outside there were many dark clouds, and you could see the rain coming down. In the tropics they are called squalls. It suddenly comes and you better be prepared with your sails, because the wind can increase a lot.
Still we made 120 miles in 24 hours, and that with not much wind and current against.
In the morning we had some good exercise by baking the bread, it was delicious, but also a hard work to do on a moving boat.
The waves came from another direction than the wind. In this last day, we were heading a bit more direction Galapagos instead of going north. So we changed our plans and sail to these islands, and admire them a bit. We are not allowed to drop our anchor or get ashore. Therefore you need to have permission, and have a clean underwater ship, and you are not allowed to bring some kind of food in your boat.
By the way, the birds yesterday on our solar panel, were birds from the Galapagos, so that explains they were not shy at all. But today, no more birds on the ship, because they dropped a lot of poop… So Ad defended our Windsong.
The dinner we had tonight, was prepared a few weeks ago in Panama. And after that we made the jars vacuum in our pressure cooker. Amazing! Today is was spiced meat with sweet potato, and a salad of carrots. We were so happy it was so easy to prepare now. So happiness is also with small things…
Greetings from the Windsong

 

 

Our first week on the Pacific Ocean/ english version

Sun Feb 20 2022

Today it is Sunday, the 20th of february. And exact one week ago we left the Islas Perlas. We have sailed this week 927 nautical miles, and when you want to change that into kilometers, you multiply it with 1.8. Then it is 1668 kilometers, and that sounds a lot! Tomorrow we also will have a small party, because the we pass our first 1000 miles. How many weeks we have to sail before we reach the Marqueses, we don’t know yet, but we think maybe 3 more weeks. The first week we had often the current against us, and also not that strong winds. So when these 2 things go better, than maybe it will shorten the time.
To remember what day it is, and to see how many days we are on our way, and have to sail until destination, we made our homemade calender. It is fun to put a cross through the day before, and see the coming days get less…
Today was a good day sailing. The sun also started to shine and there were no heavy clouds and no rain. Inside the boat it still became little wet, because we forget to close the hatches, and there came some seawater inside.
We keep in contact with a few boats that also sail the same route. With Blackmoon, a Dutch ship, we have sms contact by our iridium satellite telephone. With Swiss Lady, indeed with a Swiss couple, we have contact by our SSB radio. Today we could not understand each other, so then we sent them a mail by the radio. And with Monami,a Swedish boat, we have contact by our iridium, and we can also follow them on our Predictwind app. On our calls, we discuss the weather, our route, and it is not only very helpful to speak with other sailers, but it is also very nice.
We use our iridium for getting our weather forcasts, and we do that daily, and sometimes more often. It is more easy than doing that by the SSB radio, and also goes much quicker. Nevertheless, we are happy with both systems, because when plan A does not work anymore, you always have plan B…
This evening our dinner was homemade chicken, in a Surinam marinade, (made a few weeks ago, and put it in a jar, made it vacuüm in the highpressure cooker), with rice, sate sauce, and a salad. You are welcome to eat this on board of the Windsong!

 

Also the English version. Today we have a party!

Mon Feb 21 2022

And here the English version:
Today we had a party on board!

Today it is Monday, the 21th of February, and we have had a beautiful day of sailing, in the night and on the day, behind us. On the day we sailed with our yellow genaker, and the speed increases immediately. We just passed the Galapagos Islands, only we did not see much of them, because we were too far away in distance. That was on purpose, because we did not want the less wind that is in the neighborhood of the islands. But nevertheless, de wind stopped a few hours ago, and now we sail a bit with the motor turning too.
Our party: today we have sailed since our departure in Panama the first 1000 miles. And we thought, it would be nice on our trip that we celebrate special things, such as a special distance we achieved. Today we celebrated it with homemade baked pizza, and it was delicious. And, we have some more, and we don’t think we let it in the fridge till the next party time.
Today was the Monday for us also the washing-day. As we have no washing machine on board, we put it in a bucket, wash it and clean it with fresh water again. Normally we dry it on the frame at the back of our boat. But on an ocean it is too tricky to loose our garment. So we put it under our bimini (that is the protection cover for the sun when we sit outside), and with these good temperatures it is dry very quickly.
As a last thing: Maybe it is nice for you to think what will be our next party on the Windsong. And let me tell you, that is not a 500 miles passing. We already enjoy thinking of that party!
Greetings from us, and till tomorrow.

 

The big blue Ocean

Tue Feb 22 2022

Today it is Tuesday, the 22th of February, and it was a beautiful day on a beautiful ocean. The sky was blue with some little clouds, and you could see the blue sky in the beautiful blue looking ocean.
The boat went very fast through the water, and with 12 knots of wind, we made speed of 7.5 knots, with our main- and front sail. However, at the end of the afternoon,  wind became less, and now the engine is working again, to achieve some more speed.
12 o’clock today: the sun was standing almost vertical above us, and that is not that strange, because we are near the equator. It is a pity that when we pass, there will probably no signpost in the sea: “here you are passing to the southern part of the earth, please take your picture”. But, we will see what happens.
Often we hear people asking us, is it not boring, all that water and in the night you don’t see anything? We can put your mind at ease: in the night there are so many stars, you can even see the Milky way, and when the moon shines, it reflects also in the ocean, really amazing. Often we have seabirds in the night flying around the boat. Maybe they confuse us with a fishing ship. But as far as now, Ad never catches a fish on board, but Niels, from the Blackmoon, keep inspiring Ad to go on trying.
Now we are making us up for a special meeting tomorrow

 

Odd jobs on board

Wed Feb 23 2022

Today it is Wednesday the 23th of February, and it is our 11th day on sea since we left Las Perlas. Our other big crossing, The Atlantic, from the Cape Verde till French Guyana, was 12 days, and we were eager looking for landmark when we reached it. Now it will take a long time before we will see land. But we are all right with it. Of course we are looking every time for new pleasant markings in our days, for example as when we pass the 1375 miles, that is about 1/3 of the total distance. Or our meeting with a special guest: that is a bit delayed because we are heading a bit more to the north now.
Until now we sailed 1338 miles, and today was a nice sailing day, with 12 knots wind and 7 knots of speed. It decreases a bit in the evening, but we hope not to have to put the engine on, because we want to save our diesel.
One of the jobs we do every day is checking all the fruits and vegetables. We cannot store it in our small fridge, so it is in nets inside and outside the boat. We control it every day, turn it, so we hope we can eat the whole crossing fresh food. And otherwise, we have canned food as well…
Today our dinner was very easy. We used to cook food for more than one dinner, so the pizza baking on Monday was also for today!
See you tomorrow, love from us both!

 

A busy day on the Windsong

Thu Feb 24 2022

 

Today it is Thursday, the 24th of February, and we had a nice day of sailing. In the morning we put on the genaker, our big yellow front sail. We sailed fast, 7 knots, and that is also necessary to achieve our target. Before it is getting dark, we change the sails again, for safety, because in the dark you cannot see easy the changing of the weather, and when it blows too fast it is not easy to get it away anymore. Before we raise the sail, Ad puts the pole in front of the ship, to tie one point of the genaker. Then we raise the snuffer, with the sail in it. And when it is to the top, we can put the sail free from the snuffer. Mostly it goes easy, but today, there was a problem, and the sail was for a big part into the water, but we managed to get it on board, although that was very heavy. Problem was a rope that did not run good.
It was a busy day, also we baked bread and after that we put a quiche in the oven. All kind of fresh vegetables I could use for it. We are busy to prepare our food with the first things that have to be consumed. So, eat as first the things before you cannot eat that anymore! Organizing this is quite a thing on a boat! By the way, the quiche was delicious, and we have enough for a second meal! See you tomorrow!

the Equator

Fri Feb 25 2022

Today it is Friday, the 25th of February, and it was a special day. In the night, at 1 o’clock Ad woke me up, because we would cross the equator! A special moment it is to sail from the northern hemisphere to the southern.
In the morning, Ad suddenly told me we had a visitor on board. I thought, oh no, a cockroach or a bird in the boat? But I was surprised to see Neptune, complete with beard and his staff on his hat. He filled a bucket with seawater and wanted to baptize me, the unbaptized. Actually he did it very carefully. I went wet, but the weather was good. In the evening we took a glass of prosecco, and after good use, we also donated one glass( not quite filled up) to the sea, to Neptune.
And we had also another special moment today, because we catches our first fish, a tuna. It was hard to get him on board. He was already dead, because the hook was in his gill. The other difficult thing, cleaning and cutting the head off, was a job for Ad, and then I prepared it further into steaks inside the boat. So you know now what is on the menu for the next few days!
Today the sailing was again with the genaker, with which we could make good speed, but actually we hope and expect to have some better winds in the next days.
Greetings from the Windsong!

 

With thanks to the weather forecasts

Sat Feb 26 2022

Today it is Saturday, the 26th of February, and it has been a night again with little wind, in which the engine has done its best too. In the morning the wind strengthened up a bit, we put the genaker up, and got good speed. In the meantime we picked up some weather forecasts. By our Iridium we also got a message from Blackmoon, who was also concerned about the weather. There is coming a big area with less wind towards us, and we have to head south, to keep this behind is. What do the Americans say, what do. the Europeans say about the weather. Check, check and double check. We did his several times a day. In the meantime the wind increases and we decide to change the genaker for the front sail . And so the complete day we are busy with the weather. You can understand we are very happy with all these possibilities of getting the weather forcasts and routeringsprograms to our Windsong. Important is to stay sharp yourself which decision you make.
Because of the noise of the engine last night, we did not sleep that well, so we try to get some sleep today. I the meantime I watch a Netflix program, which will stop in a few days. No problem on a day as this.
Ad took care of the dinner tonight, and he made a delicious spaghetti carbonara, and we thought ourselves in an Italian restaurant, however, without the wine…
Till tomorrow!

 

Hatches closed again

Sun Feb 27 2022

Today it is Sunday the 27th of February. We sailed with our Windsong south till 3 degrees, and a few hours ago, end afternoon, it started to blow. We sailed half wind, had to close the hatches, everything that could slide, did that. Including our old batteries, which we stocked in the middle of the boat, and tied them to the table. We are very glad our new batteries do their job well, so when we arrive in the Marquesas, we can maybe make somebody happy with them.
The first reef went into the mainsail, soon followed by the second reef. After that we were sailing very comfortable again, and we sailed fast, about 7 knots. Now,7 hours in the evening, the wind is decreasing a little, so we think of getting one reef out of the sail. But first, Ad is going to do the dishes, while I am writing the blog. Some things we divide very well!
This morning we had a ship passing us in our neighborhood. It was a Chinese fishing boat, ugly and not clean, we saw it from the distance. They are fishing, clearly said, the ocean empty of fishes. They can stay at sea for 2 years fishing, while a mothership loads the catch of the fish in her ship and brings in to China. In the night, our horizon was full of white lights, all fishing ships, fishing their nets with fish, no tolerance with what would be better for the ocean… And in the meanwhile we see the plastic bottles, floating over the ocean…
This day we baked a new fresh bread, and tonight we dined with fresh bread and hot dogs. Nice we both liked to eat that this evening! And it tasted us very good!

Halfway

Mon Feb 28 2022

Today it is Monday, the 28th of February, and it is a special day: today we are going to pass the 2000 miles. 2000 miles is also halfway our trip from Panama tot Nuku Hiva. To be exactly, now the log is on 1987 miles, and with our speed of 6 miles an hour, we will reach the 2000 miles in 2 hours. For now it is our 15th day since our departure from Las Perlas. The little party we already had with our sundowner at 6 o’clock: a small glass of white wine, and together with the amazing orange colored sky by the sunset, our party was complete. We are sorry we could not show you the pictures of it, but our satellite does not allow that.
Our last night was a terrible night, first the winds increased, 2th reef in the sail, and with the waves it was very very bumpy in the boat. Sleeping was not possible, because with the sudden movements of the boat you were thrown to all sides in your hut. Also walking in the boat was quite a challenge. We are lucky our boat has many handles to help you with this. We can find them even blindfolded…
On the day, it was strange with the winds, but on the afternoon, we got good winds, and also the current was with us. And so we start thinking: would this really be the promised South East Passat Wind? We hope we can enjoy this the next coming 2000 miles. And yes, then we can start thinking of when the day of arrival in Nuku Hiva will be. When you know it, you can tell us! See you tomorrow.

 

A new month

Tue Mar 01 2022

Today it is the first of March, the month in which we will arrive in Nuku Hiva. When is maybe written in the stars, which are many in the sky above us. You can even see the milky way. Not that strange as there is no other light than our 3 color toplight in the mast. That is for other ships the sign that we are a sailing vessel, and that means that everybody has to give us freeway. Even big ships. But when they don’t do that, we go.
Against sundown, we were sitting in the cockpit, we suddenly saw twice a whale, with his vin he came out of the water and we saw the water he blowed up. Still we were happy it was not very close to us.
While we are sitting so nicely, our 2 other crewmembers are still working hard. You maybe did not know, but we have constantly 2 pair of hands working for us. The first is Arie, our steering pilot, called after Arie de Jong, the colleague of Ad, who brought him his love for sailing and for the Winner. And also he keeps as our captain ashore an eye on the weather when we do a crossing. The second pair of hands are those of Bob, our son in law. He snores day in day out behind our boat, and gives the Windsong enough energy to do his work. We called our hydrogenerator, the Watt&Sea, after him, because he is with his knowledge of all kinds of energy and electricity a very good crewmember. Both are often asked for advice, a few weeks ago just before we left with our big battery problem Bob helped us a lot, as well Arie, when we changed our steering computer to Arie 2.0, a computer who also follows the movements of the waves. Finally it works good, but that was also a difficult thing and sparring with Arie was very fine.
As a dinner we had Chinese bami, baked egg, sate sauce, and baked bananas ( they are overripe).

 

Dinner on the Windsong

Wed Mar 02 2022

Today it is Wednesday the 2th of March, just before our evening dinner. Tonight that will be pancakes, not because we have to celebrate things, but because we like to eat that now. Mostly we make them all ourselves, but now we took the mix and we only have to add water. That is for a moment you do not want it too complicated. And that was the case this evening. We made at the same moment the decision to have the hot meal in the afternoon from now on, because we have more energy than to cook, and are more likely to eat at that moment.
The food on our boat is stocked everywhere. It is quite a system. First we remove all the cardboard, because of possible animals in that, we write on it what is in, and we put it in “BB mast” or “SB cupboard behind the books”. Where BB means bakboord= port, and SB=starboard. So every storage has its own name. In 3 storages under the seats, we also have plastic boxes to put it in, which are also numbered. We all put that in an Excel file, complete with how many we have of each. On that long list we have divisions for “every day food”, canned food, sauces, etc. So, this system only works, when you take care of it, and therefore we have to control it once in a while…
Now we are going to eat first the pancakes (storage cupboard) with marmalade( BB 3= Port, box 3).
In the morning there was light wind, clouds, and it started to rain, but later on it started to blow good, so we made easily 7 knots with the genaker. That is what we need!
We have eaten very nicely, with a dessert of pineapple, for Ad with homemade yoghurt, and now I can help Ad with the dishes, as I finished our blog! Greetings from us both!

 

 

 

Dull thursday

Thu Mar 03 2022

So today it is Thursday the 3th of March. And it is 8 or 9 o’ clock in the evening. And then you think of course, why don’t you know what time it is? So, we did not. It has kept us busy all day long. It started in the morning. Ad had put the time backwards at 12 midnight, because we had passed a time line, in our case the 105 degrees West. In the morning I was hungry, but it was a bit too early to eat, so we waited. In the midday we had the same with the dinner. It was 13.30 when we started, but for my stomach it was already 14.30… Because we doubted already for a long time what could be the right time, we asked Eva (our time-police), and she had the solution for our problem. We had gone an hour to fast. So now we put the time back, and it is 8 o’ clock, and a bit long day today.
Further it was a dull day. Also on the ocean you have that sometimes. In the night the wind get less, and it was very bumpy to sleep, so I was tired today. And still there are all kind of things to do, like getting the weather forecasts, baking bread. And that was it for today. Sailing we made good progress, about 140 miles last 24 hours. This morning we were a bit worried about our speed, because we only had 5 miles/hour, and we thought that the underwater ship was the problem. But later on we had good speed again. The total distance we sailed was 2361 miles and we have 1730 to go. Ad just told me, by head.
We start our evening now, our big dishes were done already this afternoon, because of the dinner then. It were baked potatoes, white beans in tomato sauce and cucumber: how nice such a simple thing can be. And that is then the message of today!

 

Passatclouds

Fri Mar 04 2022

Today it is Friday the 4th of March, and it has been a day with light winds. When the sun came up,a beautiful view, there were many clouds, and they looked like bad weather, maybe caused by the red color of the clouds. But everything went oke. When we wanted to put up the genaker, Ad saw a little tear in the polyester deck, near the place where the pole for the genaker boom is placed. There comes a lot of strength on the boom, so we think that caused the problem. But until we solved it, we do not want to use the genaker, unless maybe when the wind is very low.
So we did not made as much progress as we wanted, but we hope the trade winds will pick up soon. We already saw today the typically trade wind clouds, all little pieces of clouds, so let us hope. Nevertheless, in the night we will pass another 500 miles zone, and then we totally sailed 2500 miles. We remind us how proud we were when we sailed from IJmuiden to Lowestoft, 100 miles. The proudness lies not in the number of miles you make, but after this trip, distance has another dimension for us.
This afternoon we had for dinner a homemade stew (made in Panama, and made vacuumed in the high-pressure cooker), with mashed potato and small peas. Really delicious!
The sunset tonight is almost as beautiful as the sunrise this morning. The light after it is very yellow and clear, and we see a little part of the moon. We go up for the next full moon. See you later again!

 

Foods and sailing

Sat Mar 05 2022

Today it is Saturday the 5th of March, and today was again a day with light winds, mostly 12 knots, 3 Beaufort. Because we sailed in the night more southern, we wanted to sail in the day more to the west, and that is a position with the wind from behind. So we put a long spinakerpole on the mast. This is about 4 meters long. At the end, which we raise with a halyard, we put one clew on it. When we set the sail, it keep standing in that wide position, and that is good for catching as much wind as possible. Now you think, Ad must be very strong to handle that boom, but it is made from carbon. But it is difficult to maneuver with such a long boom. All day the sails are in this position and we make a speed of 5 to 6 knots. Tomorrow we expect more winds.
By the way: today we achieved another target, we passed “the 1500 miles-to-go”.
Making dinner was a quite a thing, because the boat goes in this position more from one side to another. We use the oven, which hangs cardanic, and special anti-slip material for all things. And when you forget it, you find things back in the sink or on the ground! We wanted to eat pasta with all kind of vegetables, like a eggplant, red pepper, onion, tomato. Now is 3 weeks at sea a bit too long for most of these things, so we had to cut off a lot. And we look nearly every day to check all our vegetables to look what had to be eaten first. But after all it became a very good pasta with these vegs, tomato sauce and Panamas’ chorizo sausages.
So this day was filled up with sailing and preparing food, and between the activities we had to take our rest…
Bye from both of us!

A Sunday on the Pacific

Sun Mar 06 2022

And then it is Sunday, the 6th of March. And what do you do on a Sunday? Sleeping in! I woke up because of the bumping of the boat. It seemed that there was no speed at all anymore. And that was true. In the meantime it was 9 o’clock. A good breakfast with yoghurt, some last pieces of mango, mashed banana and our new surprise: grapefruit. These grapefruits remain in very good condition, in some nets, together with lemons, under our frame. A fruit juice and a cup of tea. And that from our deckchair with view on the big blue ocean. I think we will remember that later often. Shower: how beautiful your bathroom will be, taking a shower with the ocean as your background is still the most beautiful. Only the wind is a bit fresh. Maybe a bit strange, because we are so close to the equator? Yes, but the wind here comes from the cold south regions.
And further, there were waiting a few works to do. Washing clothes. Under the bimini we got it almost dry.
Baking a new bread was a very hard work, as the boat was moving from one side to another and I had to make the dough for 15 minutes… But it tasted good, this time is was a brown bread.
And so the day fills up with all kind of things, and passes quickly. We can mark it with a cross on our calendar. We are now 3 weeks on our way, and we have to do some days more. But we are getting used to the rhythm of our day, and we take it as it comes.
Also, the strength of the wind, we are not able to influence that, otherwise we would have had some knots more wind! We still sail with our front sail with the boom, making 5 to 6 knots of speed. Would it be different tomorrow? Greetings from us both.

Light improvement

Mon Mar 07 2022

Today it is Monday the 7th of March, and it seems that we arrived in the area with the better winds. In the evening the wind meter ran suddenly from 13 to 18 knots. I woke up Ad, and we put the first reef. Then it was my turn to sleep, in the hut in the back. I close the window a bit more, because I do not want a flying fish in my bed. I heard the boat moving more fast through the water, hear the bumping against the skin of the boat, thinking it is maybe a big fish. But actually it are the waves coming from the side to the hull of the boat, or lifting the boat up a bit from the back. The barrier between outside and inside is a small one, but a though one. I have all the trust in the builder of our ship. And I start sleeping. And then, I get seasick a bit: less wind, very bumpy, and I move to a bed in the pantry. So it goes on. In the morning there came some very dark clouds and we were just in time to put the 2th reef, before it started to blow faster and rain. But all day we had good winds. We decided to make pancakes, and on a bumpy boat it was a work for the 2 of us. Otherwise the things could slide from the kitchen into the sink and on the floor. The pancakes were very tasty, with the syrup from Curacao, and the marmalade from Colombia. You buy that not in a jar, but in plastic cover, and you squeeze it out, very handy, but not so good for the environment. And that brings me to our rubbish. We do not have much… The waste from fruits and vegs are donated to the sea, but all the rest we keep on board. The packs from the milk, we make them thin, also the cans we make flat. And the plastic: we put it, cut into small pieces, in a 5 liter water jar. A lot of plastic goes in that, and it looks like art now, very colorful! By the way, I expect that all will be burnt.

 

 

Tuesday, I suppose?

Tue Mar 08 2022

Yes, today it is Tuesday, the 8th of March. I had to ask Ad whether it was Wednesday or Tuesday today. It cannot go fast enough for me, being in Nuku Hiva. The first boat, de Swedish Mon Ami with Mats and Louise, just arrived this afternoon in Nuku Hiva, after a 3 week sailing from Galapagos. That stop on the route, we did not have had that, as many other boats who are now crossing. And we think we will be under way for a good week. Now there are 1112 miles on the log to go. And the nice thing is that now we sail in a straight line to our target. The clever watcher on our predict wind track will have noticed maybe that our direction is a bit more north now. The wind direction has changed a bit, so that direction is now possible to sail. The only thing, it is a bit of the same story, the wind should increase a little more. Although it is now blowing 16 knots in real, the wind that our sails feel as wind, the apparent wind, is only 10 to 11 knots, and that is a bit too less for the course we sail. Because of the change of direction we now see the sunset on the port side of the boat. It is always a beautiful phenomenon. In a really short time it sinks seemingly into the water, leaving all kind of colors, red, orange and yellow, for us to enjoy!
In the meantime our day was a day with the usual things. And we feel comfortable with that. What we don’t like and really are miss, and we also hear that from other boats, is that you don’t have much exercise. In fact we move all day with our body by the movements of the boat and that is really making you tired. The real walking and doing things has to be picked up when we can get ashore and then we can improve our condition again.
Having dinner in the afternoon was a good change of day rhythm. Today is was “pasta pesto”, to a recipe of Bob, with a few changes, chorizo sausages instead of chicken, and aubergine, ceggplant (our last), onion, garlic and corn. Really an advise to eat!
Till tomorrow, Ad & Yolanda

 

A make-your-own-food-day

Wed Mar 09 2022

Today it is Wednesday the 9th of March, and concerning the weather, there is not much change. Except that we did not have dark clouds and rain. This night we had the “still-1000-miles-to-go” milestone (now you understand this word good), and also that we had sailed 3000 miles. A special moment!
After we had breakfast, we started to make our own yoghurt. Years ago I learned it from Janes and Mia, our Brazilian cousins. And since we left Europe we do it this way. Actually our yoghurt is from the yoghurt we bought in Curacao, 4 months ago! How it works: you take some yoghurt, heat 1 liter normal milk till 45 degrees Celsius, stir the bit of old yoghurt to it, heat again to 45 degrees, put it in a plastic jar, close it, and put it in a fleece blanket, for example from the airplane, under the sprayhood. If you do not have that… choose a place where it can stay warm. After 24 hours, you stir it slightly, put it in the fridge, and after 24 hours you have your own yoghurt. It is less thick than when I buy it in the Netherlands, but it tastes very good. There remains always something to be wishes for.
We also had to make fresh bread today, mostly every 3 days. And also, longer it does not stays fresh. Today it was a brown bread. When I started making it, it was horrible, but with the help of Robert van Beckhovens book and many, many app contact with Ans, my sister in law, it is very tasty. And tonight we ate it, still warm, with peanut butter and “chocoladehagel”, typical Dutch, chocolate sprinkles for on your bread. Yummy!
In between there was also a dinner to be prepared, with potatoes from the oven, spinach with tomatoes and 1 egg. The other had to be donated to the ocean…
Have a nice day, and till tomorrow!

 

Sailing over the other bow

Thu Mar 10 2022

Today it is thursday the 10th of March, and today we were healing over another bow (in dutch we say this, when you are doing things different than before. In dutch there are many of these things related to sailing, the sea). In the morning we had not much wind d, and the predictions for the next days where also not that hood for the direction we went, so we changed our plan, went more north, and therefore we had to gybe, put the headsaol to the othe bow. We also used the genaker as a spinaker, with our long pole (normally used for the frontsail). Our speed increased with 2 knots, so we were happy!

 

 

Barnacles on the menu?

Fri Mar 11 2022

Today it is Friday the 11th of March, and the day started with rain. Suddenly we heard, sitting inside the boat, a loud noise on the deck, it was a heavy rainfall, combined with strong with wind, and it disappeared as quickly as it came. Whole day we sailed steadily to the West. After midday, when the sun is standing high in the sky, we just could follow the sun direction West. On the other side, in the East, we saw, sitting from our pillows on the bottom of the cockpit, the moon coming up, upper left half-filled already. So sitting, we could admire the trade wind clouds very well, and above them there were beautiful cirrus clouds all over the eastside, on a very blue sky, and the moon between them. That is sure a thing we are going to miss from sailing on the Pacific, when this transit is over. Minute by minute, and now I mean not the time minute, but the minute from the latitude west, we reach our goal more. We are now at 124 degrees West, each degree is 60 miles, and is divided in 60 minutes. Nuku Hiva, our goal, is at 140 degrees West.
Looking this morning at our log for the speed, we saw it was only 0.9 knots. Was the current so strong that we moved with 5.2 knots? No, we suddenly realized that our log, a little scoop under the hull of our boat, was also visited by a barnacle… These little animals are also on our waterline and just under it, and are also the reason of our decreasing speed, for we think 1 knot. We could go into the water, to get these animals away, with our ice scratcher, which we took from the Netherlands, but: the idea of being into the water, with the height of the waves and the reduced speed of the boat, and having 4000 meters of ocean under him, was an idea Ad did not like that much. So do I think! Let us wait with that.
For dinner we had a spaghetti Bolognese, very tasty, and for evening I just ate my last Dutch rye bread, bought in Curacao…
Have a nice day!

 

Today was party day!

Sat Mar 12 2022

Today it is Saturday 12 March, and it is a special day, the birthday of my daughter Eva. In the middle of our night, there arrives already a message from here: thanks for the beautiful flowers! And on the day we had a short surprise talk with her by our Iridium, very nice to hear the voices of Eva an Bob! The piece of cake she promised us, we made ourselves today: muffins, to make our coffee a special birthday coffee! And in the evening we opened a bottle of wine! Always nice to have a reason for a party when you are sailing already for 4 weeks. But we see the end of our trip. Almost 639 miles to go. In the night the winds were absolute a drama, but in the morning we gybed again, boomed the front sail, a little course change, and it went better. Although we had these barnacles on our hull, we had 6 knots of speed. Maybe when we are sailing on this side it goes faster, because of less barnacles on our portside. We have time enough to philosophy about these things. The log is also ok now, maybe the moment our boat surfed off a wave, did the barnacle on the scoop disappear…
Also on our chart we are a little closer to our destination, because we now are in " Marquesas fracture zone", a big area with on the bottom mountains that make the depth there on places 2000 meter less deep…How special that would be to see those mountains under your boat. But it is too dark there!
Our afternoon dinner was very simple. We had a left over from 2 days ago: tortillas with chicken, brown beans and corn! A quick prepared one this time!
Have a nice day!

 

Donates to Neptune

Sun Mar 13 2022

Today it is Sunday the 13 th of March. We have a slow start on our Sunday, have breakfast with a mix of yoghurt, grapefruit and cereals. The wind has blown us last night further direction our destination, and in the morning we were doing preparations to set the genaker as a spinnaker. When we saw the wind increasing till 15 knots, we stopped the preparations. So we took some coffee with muffins, followed with a nice shower inside the boat, with some hot water …It is still a challenging activity, taking care you keep yourself standing. The thought of falling and breaking some bone is not a nice idea. So I secure myself good. And I hear the question already: why do you have warm water? Because we had the motor on for a little while because we saw the meter of our energy getting lower and lower. Probably because of the light weather our hydrogenerator did not work that well, and the cloudy skies were not good for the solar panels. But maybe the only thing is that the meter does not work well anymore, as we did not have this problem on the other weeks of this transit. But we have diesel enough, more than 100 liter, so we can put the motor on.
We also enjoyed sitting on the front side of the boat, leaning against the sails of the genaker and small front sail, who are stored there. Last night we also had a big flying fish on the seat in the cockpit. It was a big bang, and after that he tried to get himself into the water. But he was lucky Ad helped him! It is not only fish we throw back into the sea, but we also donated our last carrots to the sea. But still we can make a good dinner!

 

 

Blue Monday

Mon Mar 14 2022

Today it is Monday the 14th of March, and it is a very blue Monday, the sky, the ocean! Except the waves are white when they break, a beautiful contrast with the ocean. And very important today: it blows! After a night with more light winds, we had all day through 18 till 22 knots, and that improves the speed a lot. For a while we even had a reef in our sail, and the front sail was with the boom. With these winds you can make miles! And yesterday evening we had a special combination on our screen: 3500 miles sailed, and 500 miles to go. Now the distance till Nuku Hiva decreased till 375 miles. At the end of our trip we are paying more attention to the miles to sail, and it is now really not far from now anymore! We are also very anxious to see everything when we will be there!
In the morning we are going to send our health declaration form by our iridium. We hope it works otherwise we will sent it by bottle post, but we think it will not arrive then in time…
After a few not well baked breads, we had today a very good bread again. The problem was the yeast, that appeared to be over his date. Very important when you bake a bread. Yesterday Ad was eating this bread, which was very compact and hard, but I preferred some knäckebröd, although that also was a bit though… But today we were happy again! And Neptune was maybe also happy with our bread, maybe it tasted well, when it was more soft by the seawater…
Today Ad was startled, because the water pump kept on pumping water, while the watermaker was making fresh water from the ocean water for us. He started inspecting everything, the motor of the pump, our boat engine, the watertanks, but nothing was wrong, no leaks. Probably some air in the system, which he could get out… And so the watermaker worked for an hour happily to make 30 liters of fresh water for us. We can use that very well when we arrive at Nuku Hiva, for cleaning the Windsong outside and inside from all the salt, that has built up in these more than 4 weeks at sea.
“Sea” you tomorrow!

 

The ocean won’t let us go yet

Tue Mar 15 2022

Today it is the 15th of March and it was a day of contrasts. It started with a decreasing wind in the evening/night, but later in the night it started to increase, which made us happy. But it did not stop! This was a squall, a small local depression. We had to put a reef in the mainsail and roll in the front sail a bit, difficult to do under these circumstances. De boat sailed well under these circumstances. Because of the changing of the wind direction, our boat sailed from now on more south than we liked, so we had to gybe. But first the boom on the front sail had to be taken off. And therefore Ad went to the front part of the boat. All went well. We could now sail further in the direction West! With the 25 till 30 knots the boat had good speed, sometimes surfing from the waves with 11.8 speed on our log. Our steering pilot did great things here and I think better than we could have done.
When we made that good progression, the expected day of arrival would be Thursday, but in the afternoon the wind disappeared, almost as quick as it came. We had a lazy afternoon, with reading, playing games, looking at the sea to spot dolphins, which we did not see. Preparing dinner with the calm sea was easy, in contrary with preparing breakfast with Beaufort 7.
So, we now have 260 miles to go, and not knowing how next days will pass with squalls, less wind, we hope on arriving Friday, but nothing is sure!
See you tomorrow!

 

Still going West

Wed Mar 16 2022

Today it is the 16th of March. Since this morning we made good speed, and wonder, oh wonder we still sail with a speed of 5.8 knots to the west, where our destination is, the Marquesas. Step by step we will leave the water of 4 kilometer depths, to 3000 meters, 2600, and ending at 1000 meters near the islands, who are lying on a kind of big plateau. Unfortunately we have to do the paperwork for clearing in at the very westerly situated Nuku Hiva. And to visit many of the other islands we have to sail back, against the winds. So that will be another kind of sailing! We will see whether we will do that. That is one of the very nice things of our sailing: we can do what we like to do, within the limits of the weather systems of course.
Today we were orientating a bit on our anchor spot and where the clearance is. For the last we have to go to the gendarmerie, with all our paperwork of boatpapers, passport, crewlist, clearance out papers of Panama. And before we left Panama we also had to ask permission to come to French Polynesia, also with many paperwork, our vaccinations and booster certificate. That permission is necessary because of the Covid Pandemic.
The other thing today, was cooking with things that had to be eaten. And we made tomato soup, pasta sauce and cucumber salad. With still 141 miles to sail we expect to have tomorrow our last day of sailing, but when you are sailing already 33 days, it is not a problem to sail 34 days…
We will let you know, till tomorrow!

 

Last miles to Nuku Hiva

Thu Mar 17 2022

Today it is Thursday the 17th of March, and then then moment starts that we are beginning at the last miles of our crossing from Panama to Nuku Hiva. We sailed more than 4000 miles, and were 33 days on our way from Las Perlas, where we had a little stop for cleaning the underwater ship, to Nuku Hiva. On this trip we saw 1 Chinese fishing boat, who passed us at distance of 5 miles, and another sailing ship we saw on the AIS passing us on his way to Nuku Hiva. No stripes in the air from airplanes. What we did see were many stars in the sky, you almost get dizzy of watching them, and every morning a beautiful sunrise and in the evening the sunset with all his colors. We saw the moon becoming 2 times a full moon, and saw him making his way across the sky every evening. Many seabirds, sometimes on our ship, giving first aid to a bird with a fishing line in the beak, therefore thanking us by letting his poop on our solar panels. The visit of Neptune on our ship, when crossing the equator, in his special outfit, was a very moment for the Windsong. After that moment we donated almost daily some fruit or vegetables to him. Coming slowly in our rhythm on the ship, sleeping, eating, do the dishes, showering, doing the watch, getting in the weather forecasts. Taking care we sailed the good direction, and keeping the wind in our sails. Changing sails, and changing sails again. Learning a lot on our way. Sometimes disappointed about the slow wind, and happiness with the better winds. The contact by our iridium with a group of other sailors on their way was worthwhile. Always expectations by looking whether there would be post coming in. We were spoiled with many little mails, and we will mention especially the daily mails from Eva, they made us happy! Sometimes wanting you would be there already and when that moment really comes, you realize that your adventure of crossing the Pacific is nearly at his end. The difference in time with the Netherlands increases every time, and now it is 10 hours. We need to get used to that every time, turning the clock back. But not changing was not an option, so we let us lead by the moment of the sunrise and sunset.
And now the red carpet is laid out for us, only here that is the sea, the very blue ocean, which led us wildly along the islands of the Marquesas to our anchor spot on Nuku Hiva.

 

Arrival at Nuku Hiva

Fri Mar 18 2022

Today it is Friday the 18th of March, and our first day on Nuku Hiva. Thursday evening at 21.30 we were lying quiet behind our anchor in the bay. It was easy entering the bay with a clear sky and full moon. When all the noise and rocking is over, it is always so special when everything is in peace and quiet again. We enjoyed our Panama beer, sitting outside on the front deck, leaning against the 2 front sails, stowed away in their bags. This morning we saw clearly what had influenced our speed surely: the underwater ship was full of barnacles, and that is again a big job to get them off! By the way, the whole ship needs our attention: getting the salt from the sails, washing the sheets, polishing the deck, as well as everything inside the boat, where we lived very intense. But we do it with love for our Windsong, she has done a good job too! This morning we did the clearance at the gendarmerie and it was so nice to speak French again. It look all very well organized here, people are very friendly and it is a complete different world we arrived in. We are going to discover that quietly, here and on the other islands of the Marquesas.
So this blog will be the last blog of our trip to Nuku Hiva.
We are going to set our prescriptions with the Iridium and Predict Wind on hold. These blogs we are going to post on our own BlogSpot, complete with photo’s we made. And of course you can follow us on Instagram and Facebook. Very many thanks for the sweet reactions on our blogs, and that was also surely very stimulating to write each evening a new one. It was very nice that you travelled with us in this way.
Weblog: sy-windsong.blogspot.com
Instagram: sywindsong
Love from both of us, Ad and Yolanda