Fiji 2023

Maar eerst nog een stukje Nieuw Zeeland!

Het was een mooie dag dat we uiteindelijk konden uitvaren. Eind juli is midwinter in Nieuw-Zeeland, maar in het noorden op de dag zeker niet koud. We hadden goede windvooruitzichten en in de ochtend verlieten we Marsden, waar we uitgeklaard waren.

We voeren met nog drie andere boten uit, er stond een frisse bries en een redelijke zeegang, we konden met onze nieuwe zeilen goed vaart maken. Maar geleidelijk gedurende de dag nam de wind af en zoals altijd staat de zeegang dan nog even door. Dus op een wat schommelend schip gingen we de avond in.

In de nachtwacht zag Ad plotseling de giek los bungelen. Geen paniek!, maar wel snel handelen.

Allereerst het zeil naar beneden halen, dat lukte snel. We zagen dat het lastig zou zijn om de giek op zo'n schommelend schip opnieuw aan de mast te bevestigingen en omdat we nog redelijk dicht bij de kust waren besloten we Opua in te lopen voor reparatie.

Giek losgekomen van de mast!

Ruim op tijd brachten we de Nieuw-Zeelandse kustwacht op de hoogte dat we terug zouden komen, we waren al uitgeklaard en wilden dus niet het hele inklaringsproces met Bio-security controle opnieuw doorlopen. Gelukkig maakten ze geen probleem, omdat we officieel de Nieuw-Zeelandse wateren nog niet uit geweest waren werden bij aankomst de uitklaringspapieren verscheurd. Waarmee we dus officieel nog in Nieuw-Zeeland waren. Helaas zijn ze niet altijd zo soepel als hier.

De volgende dag gingen we druk aan het repareren, de tuiger uit Whangarei liet met een courier een pen komen waarmee de giek weer vastgezet kon worden. We konden weer weg, alleen was het weergaatje dicht, dus nog een paar dagen wachten. Na bij elkaar 5 dagen vertraging, konden weer op weg naar Fiji.

Onderweg naar Fiji

Het was een heerlijke reis, de wind was precies goed, en met de nieuwe zeilen en gespoten onderwater schip liep Windsong heerlijk snel. In de nacht voor aankomst liepen we nog even op met de Rainbow Warior van Greenpeace, we hadden enige tijd radio contact met ze en het was leuk om zo even met ze te praten.

De volgende ochtend liepen we SavuSavu binnen in de stromende regen, maar de sfeer was meteen goed. We konden aan een mooring bij de marina en werden daarbij geholpen door een medewerker van de marina in zijn bootje, later zou die nog even voor ons aks watertaxi dienen. 

Ook de autoriteiten werden met datzelfde bootje aan boord gebracht, 4 personen in totaal. Het inklaringsproces verliep soepel.

De volgende dagen bleven we nog even in Savu Savu om ook om inkopen te doen voor de reis naar de Lau eilanden groep. Het leven is daar een stuk eenvoudiger en met weinig winkels. Ook hadden we Cava root nodig , daar maken ze een drank van wat gebruikt wordt bij de welkom ceremonie.

De boot lag dichtbij de haven, we konden makkelijk er naar toe roeien.

Onderweg naar de Bay of Islands (lau islands)

Aankomst op de Lau eilanden. Deze eilanden zijn eigenlijk nog maar recent geopend voor toeristen. Resorts zijn er dan ook niet te vinden. Het is ook gebruikelijk om bij de Chief van het dorp van aankomst toestemming te vragen om het eiland te bezoeken. Dit vindt plaats met een Sevusevu-ceremonie waarbij je Cava aanbied. Hiervan wordt een drank gemaakt die licht verdovend is.

Als je dan toestemming hebt krijg je soms een gastgezin toegewezen die verantwoordelijk is voor jouw welzijn. Alles gaat zeer gemoedelijk en geeft nooit problemen, zolang je maar aan de gebruiken houdt.

Het is ook wel eervol om zo ontvangen te worden.

Openbaar vervoer op Balavu, we gaan mee naar Lomaloma om het stadje te bezoeken.

Het is rustig in het stadje

Voor anker in The Bay of Islands in op Balavu

Omdat er geen afvalverwerking is verbranden we het maar zelf, minst vervuilende methode.

Impressies in the Bay of Islands; Het is een groot gebied binnen het rif om het eiland dus rustig water. Het is behoorlijk uitgestrekt met vele inhammen diep en ondiep water en vooral lege ankerplekken. We hebben in het hele gebied een ander boot gezien. Paradijselijk!

De hele ankerbaai helemaal alleen voor ons!

Aan de oostkant van het noordelijk deel van het eiland liepen we bij een villa van een Australiër de beheerder tegen het lijf. Hij liet ons delen van het noordelijk deel van het eiland zien. De eigenaar van de villa was er zelf niet, die is er maar een paar maanden per jaar. Ze groeien daar wel eigen groenten, we kregen wat mee.

\

Op het zuidelijk deel van het eiland ankerde we bij een klein dorpje. We werden ook hier weer hartelijk ontvangen

De jongens hielpen ons naar de kant te komen

De  Sevu Sevu ceremonie, onze Cava werd weer van harte geaccepteerd, en wij dus ook.

                         

Verwerken van bladeren tot vlechtband

Yolanda mocht mee helpen met het vechten van een vloermat.

Deze mat was voor hun zelf, maar ze maken veel vlechtwerk om later te later verkopen op de grote eilanden. Het materiaal komt van de bladeren van de bananen bomen die er overal staan.

 Matuku island

De oversteek naar een ander Lau eiland, Matuku Island, was niet de mooiste. Hij was niet lang, maar de wind trok steeds meer aan, de nacht was bewolkt en de ochtend toen we arriveerden druilerig. De baai lag achter het rif en was voor een groot deel ondiep. Toch konden we er een plekje vinden, ook hier waren we de enige boot. Met de bijboot aan land was ook niet eenvoudig, de bodem was modderig en liep heel langzaam op en doordat er nog wel wat verval was moesten we altijd het laatste stukje naar de wal door de modder baggeren.

Eerst maar even naar de chief voor de Sevu Sevu. De chief was er niet, maar was wel een plaatsvervanger opgetrommeld. Het was inmiddels middag, en op zaterdag , want dat was het, deden de mannen een bakkie "Cava". We vielen met onze neus in de boter, nadat ons Cava geschenk was geaccepteerd in de Sevu Sevu ceremonie, kregen wij ook een kokosnoot met vers gemaakte Cava.

Toen we terug kwamen bij de bijboot, was deze verlegd, het tij liep uit en de boot dreigde teveel droog te komen, dus vond men het verstandig deze wat verder te verleggen. Erg vriendelijk.

De volgende morgen , zondag dus, was er een kerkdienst in het dorp, een goede gelegenheid om met het dorp kennis te maken, het wordt altijd zeer op prijs gesteld daarbij aanwezig te zijn. Dus wij naar het dorp. Dit keer was de chief er wel, hij ontving ons vriendelijk en gastvrij. Wij werden voor de dienst in zijn huis uitgenodigd en konden onder het genot van zelfgemaakte fruitgebak met zijn hele familie kennismaken. We werden begeleid naar de kerk maar werden vooraf  aan ons gastgezin voorgesteld. Het was dan ook de bedoeling dat wij na de dienst bij hun thuis zouden mee eten.

Het is gebruikelijk dat je als reiziger een gastgezin toegewezen krijgt die verantwoordelijk is voor jouw welzijn.

De dienst was zoals altijd levendig en uitbundig, tijdens de dienst werd Yolanda gevraagd nog een woordje voor de hele gemeenschap te spreken. Wat heel goed ging, ze sprak haar dank uit voor het hartelijke ontvangst. Na de dienst kwam iedereen ons nog een hand geven, vervolgens liepen we mee naar ons gastgezin waar het eten inmiddels klaarstond. Het was een eenvoudige maar heerlijke maaltijd van vis met rijst en bananen toe. Met weinig middelen kunnen ze iets heerlijks voorbereiden.

Het waren erg aardige mensen, en het was ook bijzonder met hun en hun dagelijks leven kennis te maken.

De volgende dag namen ze ons mee in hun boot naar het dorp aan een andere kant van het eiland. De kinderen hadden vakantie gehad maar moesten weer naar school. Omdat er in het dorp geen school is en het dagelijks op en neer reizen om de kinderen van en naar school te brengen werden ze bij familie ondergebracht in het nadere dorp. Het is gebruikelijk dat de kinderen vanaf hun 5e min of meer uit huis gaan, Dat vinden ze erg zwaar, maar het kan niet anders.

Ons gast gezin

Als op zoveel afgelegen eilanden, komt ook hier van tijd tot tijd een schip van een van de hoofdeilanden langs voor bevoorrading. Ook neemt deze boot passagiers mee, zoals kinderen die naar het voorgezet onderwijs gaan, voor familie bezoek of als iemand naar het ziekenhuis moet voor verdere behandeling. Toe wij er waren kwam het schip weer langs, dat gaf beroering in het dorp en een opgetogen stemming. Vele hadden bestellingen  die gebracht werden, dus die stonden al klaar om het schip op te wachten, omdat dat schip niet bij het dorp kon aanleggen gingne ze er met hun eigen bootjes naar toe. Het hele dorp was uitgelopen.

Nog net voor ons vertrek kwam de chief nog even langs bij onze boot, er was een kapotte buitenboord motor en hij had wat boutjes en gereedschap nodig. Uiteraard geen probleem voor ons.

De kapotte motor wordt gerepareerd

Na ruim een week was het voor ons weer tijd om afscheid te nemen en naar het hoofdeiland Viti Levu

te gaan. Hier zouden wij na wat rondgekeken te hebben ons gaan voorbereiden op onze reis naar Vanuatu.

Ondanks dat het ook niet een erg rijk eiland is was het toch wel een groot contrast. Het is er prachtig maar  ook erg druk met andere zeilers, resorts en toeristen. Bootje voeren af en aan naar drijvende bars, mini onbewoonde eilandjes met bars enzovoort. Wel weer even wennen dus.

De beroemde anker baai bij Musket Cove

Omdat het eiland Tanna op Vanuatu ook weer een eiland is met weinig winkels en faciliteiten namen we hier de gelegenheid om weer even flink proviand in te slaan op de ruim gesorteerde vers-markt.

Hier was veel fruit en groente beschikbaar.

Na nog wat tijd doorgebracht op de diverse ankerplekken togen we op naar Denarau om uit te klaren, op weg naar Vanuatu.

Waren niet de enige die wegtrokken, er waren veel boten die terug gingen naar Nieuw Zeeland, omdat je daarvoor een goed weergaatje nodig hebt, dat er toevallig nu net was, was het er erg druk. Na een paar uur wachten konden we dan eindelijk weg.

Maar we waren ook niet de enige die richting Vanuatu vertrokken, we hadden al wat contact met anderen gehad die ook min of meer op hetzelfde tijdstip vertrokken. Zo gingen er toc een flink aantal met ons et rif uit, wij trokken westwaarts.

De zee was wat onrustig en de wind stevig, maar het was goed te doen.

"Ad Ad, de bood stuurt zichzelf niet meer", met een luide stem maakte Yolanda me wakker. Ik lag net even te slapen en had het niet nog door Ik snelde naar buiten achter het stuurwiel, ontkoppelde de stuurautomaat en probeerde de boot bij te sturen die inmiddels al een flinke draai in de wind gemaakt had. Geen respons, er was geen weerstand te voelen bij het draaien aan het stuurwiel, het maalde even in mijn hoofd maar trok al snel de conclusie dat het roerblad verdwenen moest zijn. Inmiddels kwam Yolanda naar buiten met mijn reddingsvest, dat had ik in de haast niet aangetrokken, dat doen we sowieso om als het donker is, wat het inmiddels al was. We handelde snel, motor starten, zeilen naar beneden, buletalie weg en kijken of we wat kunnen sturen. Ondanks de wat ruwere omstandigheden hadden we met de zeilen naar beneden net dat beetje roerdruk waarop de boot reageerde, omdat we nog maar net zo'n 30 mijl onderweg waren besloten we al snel om terug te gaan naar Fiji. Ook omdat de reparatie faciliteiten vele malen beter waren dan op Vanuatu, als we dat al zouden kunnen halen.

Yolanda informeerde via de radio de andere schepen over onze situatie, en zo gingen we weer terug.

De terugtocht ging redelijk wel, en eenmaal bij de smalle ingang van het rif aangekomen zaten we in de luwte van het eiland zodat de zee en wind flink afgenomen was. Omdat we de marina nog niet in konden gingen we voor de ingang even voor anker. Nieuwsgierig naar de schade gingen we even onderwater een kijkje nemen, daar schrokken we toch wel van.

Roerblad, of wat er van over is.

Uiteindelijk mochten we de marina in, we werden ontvangen met een hartelijk welkom van het personeel.

Onze aankomst in Vuda Marina op Fiji

De mensen op de marina waren heel hartelijk en meelevend, de meneer van de douane niet zo. Omdat we al uitgeklaard waren moesten we het hele inklaringsproces weer doorlopen. Ook vertrouwde hij onze reden van terugkomst niet, en moesten we hem waarschuwen zodra de boot uit het water gehaald zou worden zodat hij met eigen ogen het kapotte roerblad kon zien.

Gelukkig vonden we iemand die voor ons op een korte termijn op basis van het bestaande frame een tijdelijk roerblad kon maken

Het defecte roerblad en de montage van het gerepareerde roerblad.

Al met al duurde het wel een paar weken voor we weer door konden, niet alleen vanwege de reparatie, maar ook omdat er een cycloon over Vanuatu trok , een geluk bij een ongeluk, anders hadden we daar mee te maken gehad en hadden we Vanuatu al snel moeten verlaten.

Uiteindelijk konden we met een goede wind Fiji opnieuw verlaten, maar niet nadat het marina personeel een muzikaal uitgeleide deed. Wat een bijzondere lieve mensen zijn het toch, voor altijd een plekje in ons hart!

Afscheid van Fiji, de mensen van de haven zongen een afscheidslied voor ons!

Bye bye New Zealand

 Bye Bye New Zealand.

Waterval bij Whangarei

We hebben hier een prachtige tijd gehad.

Het is een bijzonder mooi land en geweldig aardige mensen Het was fijn weer eens in een westers land te zijn met al zijn gemakken. Zo konden we de boot een goede onderhoudsbeurt geven, mede dankzij de zeer professionele mensen. Hier weten ze wel wat een ocean-going yacht nodig heeft zo hebben onze nieuwe zeilen een 'ocean-finishing', wat wil zeggen op veel plakken extra verstevigd en beschermd tegen uv-invloeden.

Onderwaterschip kaal gehaald

Verder is de beschadiging aan het roer gerepareerd. Heeft de motor een grote beurt gehad. Heeft Yolanda nog wat aan het houtwerk binnen opnieuw gelakt, en een beschermhoes voor de bijboot gemaakt. En hebben we diverse kleine klussen geklaard.

Voor onze rondreis hebben voor een redelijke prijs een mooie auto kunnen kopen waarmee we het Noordereiland en het Zuidereiland doorkruist hebben met een tentje. Het waren vaak simpele campings wat betreft voorzieningen maar wel ook vaak met leuke mede kampeerders in mooie omgevingen.

Wel bleek het Zuidereiland erg toeristisch, maar gelukkig konden we een mooie meerdaagse trektocht maken door een groot gebied waar geen toeristen komen en nog erg lijkt op het Nieuw Zeeland van de vorige eeuw.

Ook was de samenstelling van de bevolking niet echt wat we verwacht hadden, het zijn hier vooral 'boeren, bouwvakkers en bejaarden'. Bij veel winkels en gelegenheden staan borden waarbij gevraagd wordt vuile schoenen of laarzen buiten te laten. Nergens heb ik zoveel mensen op blote voeten door de supermarkt zien gaan. En nergens vind je zoveel bouwmarkten en speciaal winkels voor onderdelen en gereedschappen. Een paradijs voor klussers.

Nieuw Zeelanders zijn harde werkers, ook de vrouwen hier, die ook aan het zware werk deelnemen en net zo makkelijk op grote kranen en vrachtwagens rijden, dan wel aan de weg werken. Ook valt op dat zoveel 60+ers gewoon vrolijk doorwerken.

Wat wel tegenviel was het weer, van een zomer hebben we weinig gemerkt. Wij zijn hier mede gekomen om voor het orkaan seizoen te schuilen, om vervolgens door een orkaan getroffen te worden. Gelukkig lagen veiling beschermd in een haven.

Cyclon Gabriella

Wat ook opviel was dat er toch wel veel regels zijn, zowel voor ons als voor de Nieuw Zeelanders. Ze willen graag de natuur weer terug brengen naar hoe het vroeger was voor de grote immigratiegolven. Op vele wandelpaden op het Noordereiland moet je je schoenen borstelen en afspoelen, dit om de Kauri-boom van uitsterven te beschermen. Als er een Kiwi vogel dood gebeten gevonden wordt moeten de honden in de buurt een DNA test ondergaan. De schuldige viervoeter moet dan een training ondergaan!

Niettemin was het een bezoek aan een bijzonder land dat we niet hadden willen missen.

Hieronder een kleine foto impressie, het is ondoenlijk een uitgebreide selectie te geven van de honderden foto's die we gemaakt hebben. Degene die ons op Instagram of Facebook volgen , hebben al het een en ander hiervan gezien.

The long and winding (dust)road

Wij gaan nu weer verder, terug naar de tropen. Fiji wordt de eerste waypoint. Dankzij de ruim gesorteerde supermarkten is de boot weer bevoorraad met eten dat verderop lastiger of helemaal niet meer te krijgen is.

Ook spullen zijn vervangen of aangevuld.

We zijn helemaal klaar voor de tweede helft!